Bir Sehrin Yalnızlıgı

Kaldırımlardaki Rüzgar

İnsan yuzlerindeki kucuk sevimliliklerin tadına bakmayı severdi, bu konuda cok guvendigi gozlerinin etrafı izlerken farkettiklerinin gercekten gordukleri mi yoksa gormek istedikleri mi oldugunu anlaması bazen cok zor olurdu. Baktıgı bir yuzde gercekten kucuk bir tebessumun belirtisi var mı diye uzun uzun bakardı.baktıkca o yuzlerin detaylarına, yasanmıslıklarına ve yavas yavas yasamlarına dalardı.bir anda hic tanımadıgı biriyle arkadas oluverir, gittikce tanıdıklasan o yuzlere gulumsemeden baskasını yakıstıramaz olurdu. Dalgın bakıslarının farkedildigi ilk zamanlar cok utanırdı, kıpkırmızı kesilir ve ne yapacagını bilemez, hızlı hızlı hareketler yapmaya baslar, muhtemelen sakarlıklar yapardı. Zaman ilerledikce bu duruma alısmaya baslaması onun icin utanma surecini atlatmasını daha da kolaylastırmıstı. Artık bakısları farkedildiginde sadece gulumsuyor ve dikkatini baska tanıdık yuzler aramaya veriyordu. Bir gun yine aksamustu cıktıgı bir yuruyus esnasında tanıdık yuzler aramaya koyulmustu. Aksam gezilerini yalnız yapmayı seviyordu, aslında hicbir zaman yalnız olmadıgı gercegini gormesini saglıyordu. Kucuk ve yavas attıgı adımları muzikle harmanlanmıs gibi gorunuyor, bu nedenle yururken cok dikkat cekiyordu. Saat yavas yavas gokyuzunun kucuk parıltılarını gostermeye basladıgında, ruzgar yavas yavas varlıgını hissettirmeye başlamıstı. "Daha iyisi olmazdı" dedi icinden.Tam bir ruzgar tutkunuydu, ucmak her zaman hayalini kurdugu bir istegiydi.....
Sokaklardan yukselen sesler yerlerini tenhalara bırakmaya basladıgında, dısarıda cok az insan kalmıstı. "Bir suru sokak lambası icin bu kadar az insan var" diye dusundu ve yuzunu hafifce sagına dogru cevirdiginde ruzgarın seslerini işitmeye basladı. Agacların yeni yesermeye baslayan dallarının arasından gecip sokak kıvrımlarında yankılanıyordu. Beton duvarlara carptıgında cıkardıgı ses ise onu yine parcalanmıs hayallerine goturuyordu. Bir sure yerinde durdu, basını dahi hareket ettirmeden ta ki hapsurana kadar.Bir mendil almak icin elini cebine attıgında, kaldırımdaki tozları havalandıran ruzgarın farkına vardı.Uzuldu."Bir zamanlar saclarımıza tac olan ruzgarlar bile simdi bos kaldırımlardalar."