Yagmurla baslayan gunlere bir yeni ekleniyordu gozlerini actıgında....sabahın boyle erken bir saatinde kalkmasına neden olan da yagmurla gelen gokgurultulerinden ve yıldırımlardan baska seyler degildi zaten....Uykusu yarım kalmıstı ve yorgundu, ayaklarının altındaki gerilmis hatları hissedecek kadar hem de. Yavasca sırtını cama dondu ve uykusuna geri donmeye calıstı ama ses ve ısık bir olmus ve onunla şiddetle dalga geciyormuscasına gosterislerine biraz daha "kıdem" ekliyorlardı. "Gercekten basarısızım bu konuda diiii miiii?" dedi uzun ve yuksek heceler kullanarak. Ellerini basının arkasında birlestirdi ve tavana dogru bakmaya basladı ardından da az once sırtını dondugu cama. "Haklısın, sana degil, zamanında insanlara cevirmem gerekiyordu o sırtı." dedi ama sesi yeni uyandıgı icin akoru bozuk bir enstrumandan geliyormuscasına dagınık ve orantısızdı. O kadar ki kendi bile rahatsız olmustu. Yine de aklına gelen insanları dusunmeden edemedi. "Kıdemli ruhlu insanlar" diye gecirdi icinden, "....eger varsa tabi" diye devam etti. Aklı eski bir kac sarkıya gitti hızlıca ve yatagının yanındaki muzik setine dogru uzandı ama eli yetmedigi icin yatagından biraz daha kalkması gerekiyordu. Bir an tereddut etti sonra vazgecti. "Ben kendim de soylerim gayet de guzel." dedi.
" ♫Hayatıma asma bir kat yaptım
Yeni bir ask bir de cekyat kattım
Tam mutlu olurum bur'da derken
3.1'e bile dayanamadı, tepeme yıkıldı♫"
Bir an yıldırımın ısıgıyla duraksadı, "Galiba gokyuzu de yıkılacak....acaba orada da mı deprem oluyor?" dedi. Pek de sacma bir soru degildi, cunku bulutların sakinligi bir faile mechule kurban gitmis gibiydi. "Sag eliyle bulutları isaret ederek "Size puanım 9 kankalar!" dedi gulumser bir halde. Yavasca ters donup yuzunu yastıga dogru bastırdı, "yine de uykum var, uyumam gerek!" dedikten hemen sonra ve uyumanın umuduyla. Bir sure oyle kaldı, yavasca aldıgı nefesleri sayarken andıgı insanların goruntuleri bir bir gozlerinin onundeki perdede belireye basladılar. "Bir dostum demişti bana –istemedigin ot bahcende biter- diye, dogruymus demek...." kelimeleri gosterinin acılıs repligiydi ve daha cok kez tekrarlanacaktı anlasılan. Anı sahnesinin oyunu yavas yavas sonlarına gelmeye basladıgında uykusuzlugu ona daha da agır gelmeye baslamıstı."Sanırım sonunu gormem gerekmiyor bu oyunun, nasıl olsa evlad edinilmis duygular, asklar, dusunceler bir sekilde yeniden o terkedilmislige geri donecekler, ne geregi var yeniden yeniden bunu yasamanın....hem simdi anlıyorum ki, benim de evlad edinilecek yasım gecmiş....".Birkaç kelime daha soyledi ama uykusu yuzunden soylediklerini anlayamadı, zaten umrunda da degildi. Uyku guzeldi, tum herseyden uzaktı en cok da insanlardan....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Sehrin Yalnızlıgı
RandomSoguk sehir duvarlarının, bir insanı kucaklayarak usutmesini anlatan, kahramanı olmayan ve bir kahramana gerek duymayan bir hikaye