Bir Sehrin Yalnızlıgı

Gözden Düşmek

Sabah uyandıgından aksam sehri ziyaret eden ruzgarın, sehre iri yapılı, koyu tenli bulutlar getirmis oldugunu gordu.camı hafifce actı ve odasının aydınlanması icin perdeleri sonuna kadar actı ama ne var ki gozlerini acması o kadar kolay olamıyordu.tekrar yataga yattı ve biraz daha orada kaldı.yavas yavas acıkmaya basladıgını farkettiginde kalkma vakti geliyor dedi kendine yavasca ve ilk adımlarını attı gunun akısına."once bir kahvaltı gerek, bakalım neler bulacagım dolapta?" dedi ve uyusuk tavırlarla mutfaga dogru yoneldi.buzdolabının kapagını actıgında karsısına ilk cıkan süt oldu ve ardından yumurtalar.ne zaman bitirdigini bilmedigi cikolata kabı ona agzına kadar dolu olan cop kutusundan bakıyordu.gozleri tavayı aradı ama nafile."yine dısarda yiyecegiz galiba" dedi.bu sefer de salona dogru ilerledi ve aksam uykulu haliyle cıkarıp nereye fırlattıgını bilemedigi ayakkabılarını ve kazagını aradı.ayakkabılarını giydigindeyse dısarıdaki yagmur aklına geldi.derince bir ic cekti ve "daha gunun baslangıcı ve aksilikle basladı bile" dedi kızgınca ve sag ayakkabısını cıkardı.seke seke iceri gitti ve yagmurlugunu asılı oldugu portmantodan aldı.
Sokaga ilk adımlarını atarken yagmur yavaslamaya baslamıstı."al işte, bu ne yine boyle, sacma sapan iş mi olur?"diye atarlandı.yurumeye devam etti yavasca ve guzel bir kahvaltı yapabilecegi bir yer aradı gozleri ama tek gordugu simit ve pogaca satan yerlerdi.bir sure dolastıktan sonra aclıgının yavas yavas gecmeye basladıgını hissetti.markete girip birkac donmus yiyecek ve biraz atıstırmalık yiyecekler aldı.evinin bulundugu sokagın girisine geldi, evinin kapısı yaklasık 50 metre ilerdeydi. Elindeki torbaları sag elinde topladı ve sol cebindeki anahtarı cıkarmak icin elini cebine attıgında yagmur birden hızlanmaya basladı.oyle oldugu yerde kalakaldı cunku yagmurlugu kapıdan cıkmadan once gelisi guzel fırlatmıstı ve simdi sagnak yagan bu yagmurun altında savunmasızdı.annesini kaybetmiş ordek yavruları gibi kendini soguktan, yagmurdan koruyan bir kanattan mahrum evine dogru ilerlemeye devam etti.o arada aklına eskiden kendisini seven ve deger veren insanlar geldi.simdi bir cogu ondan uzak duruyordu, cunku eskisi gibi onları mutlu etmiyordu.egolarını tatmin ettikleri guzel sozleri cok uzaklardaydı.yagmurda ıslanırken tutarsızca guldu."bir zamanlar beni koruyacak kanatlar vardı, simdi cirkin ordek yavruları oldum, kanatlarının altında degil yerim artık." dedi. Gulmeye devam ederek dusundu " insanların once göz bebegi oldum, sonra bas tacı ettiler beni. Simdi ise anlıyorum ki, insanların baslarından dusebilirim, gozlerinden de dusebilirim ama dillerinden dusemem.o kadar uzun bir yolu alamam"....evinin kapısını actı ve elindeki postleri iceri bıraktı.bir sure daha orada ıslanmaya devam etti, yagmur dinene kadar....