SOYSUZ

20-Emma'nın Mutluluğu

Sonra"Sakin ol yavrum,iksirler hazırlanacak!Sakin ol canım!"dedi.Sonra hizmetlilere dönüp,"Derhal en maharetli hekimler saraya çağırılsın!"dedi.Haber salınacaktı.

Bu sırada Emma bu gece kralın odasına giderim,diye düşündü.Bu yüzden morali iyiydi.Üzüldüğü yegane şey saray kadınlarıyla oturanın Zrodiana olması idi.Zrodiana'yı elleriyle boğacaktı!

Yatağına oturdu.Birazcık yorgundu.Bir süre sustu.Fazla geliyordu acı.Bir metresten başka birşey değildi.

Helen endişeliydi.Gallert'ına gitti."Gallert!"dedi.Gallert"Anneciğim"deyip ona yürürken Helen onun beş yaşlarını anımsadı.Saray avlusunda kollarına koşar,sarardı onu.

"Yavrum,Isabel çok hasta zira ateşlenmiş,bayıldı bayılacak Allah korusun."dedi.Panikleyen Kral yutkundu.Kalbi korkuyla çarpıyordu.Annesiyle ihtişamlı koridordan hızlıca,onlara yol ve revelans verenlerin arasında yürüyorlardı.Herkes gıybet ediyordu.

Kral prensesin odasına girince,hizmetçiler eğildi."Nesi var söyleyin ha nesi var?"diye gürledi.Yere bakarak."Efendimiz...premsesimiz bugün kustu ve ateşlendi prensesim nacizane önerim şifahane'de yatmasından yana."dedi.Kral"Anne,söyleyin prenses ülkenin eniyi şifahanesine yatırılsın.Şifa bulana kadar bir kaç gün kalsın."dedi.Bunun üzerine at arabası hazırlandı.İki hizmetcisi ile arabaya bindirildi lakin gözleri mor çok kötü görünüyordu.Hizmetçiler iki kolundan tutup arabaya çok zor götürdü.Onlar görenler çok şaşırdı.Hatta ince hastalıkmış,ölecekmiş dedikoduları bile edildi.Thedora acıdı ona bu ölüm gıybeti onu daha çok acımasına neden oldu.Zira Thedora'nın kalbi tertemizdi.Thedora Helen'in odasına gitti.Odasında oturmuş gayet korkuyor gibiydi."Kraliçem,geçmiş olsun,prensese olana üzüldük yani."dedi."Teşekkürlerimi sunuyorum kraliçem dedi başını kaldırmadan.Thedora pek de durmak istemedi."Pekâlâ"deyip çıktı.

Saat akşamdı.Yemekler yendi lakin ilk kez bu denli mutsuzdu Helen.Bir kere tebessüm etmedi.Ağladı...ağladı.

O gece kralın odasında Emma vardı.Beraber oldular.

3 hafta 2 gün sonra

Emma durmadan sancılanıyordu.Dinmiyordu acısı.Gerçi Isabel gelmişti.Hekimler"Çok kötü durumu.Zinhar prensesimize dikkat edelim.Hayati tehlikesi var."dediler.Helen delirdi.2 hafta kaldı Isabel orada."Öleceğim kraliçem."dediğinde yüreği tuz ile buz oldu.Canı acıdı.Yandı tutuştu.Ne Thedora ile konuştu,ne Zrodiana ile.

Kral da Zrodiana'nın yanına geldi elleri birleşti.Gözleri de.Üstelik Allah'tan başkası görmese bile,kalpleri de..."Ben seni seviyorum."dedi gözleri dolarken Zrodiana."Sen olmasan kraliçem yaşamak zehir zemberek."dedi gözlerinde kaybolurken Zrodiana.Gece olmuştu.Balkona çıkıp baktılar dolunaya.Kraliçe"Yıldızlar çok uzak."dedi."Yıldızlar çok yakın Zrodiana'm.Bak bir yıldız burada.Yanımda..."dedi.Sonra öpüştüler!Uzuuun uzun.Sonra kral ile uyudular.

Lakin saray uyumadı.Sancı çeken Emma için hekim çağırıldı.Hekim"Rengin atmış!Hemen bakalım!"dedi.Emma"Kesin prensesin hastalığı bulaşıcı!Ayy ya kara veba ise?!"dedi elini ağzına götürüp,hekim muayne etti onu.Korkuyordu.Hekim kadın"Yahu hayır olsun,bayan Emma gebe!!!"dedi.

Peki şimdi ne olacaktı?

Emma gülümsedi"Bu...bu doğru mu?Doğru mu?"dedi."Evet,Rabb'imin bir hikmeti bu!Gebesin Emma."Emma gülüyordu.Kısık sesle"Oyun şimdi başlıyor Zrodiana lakin sen dur!Daha öleceksin!"dedi.

Ertesi sabah Zrodiana bunun bir kabus olduğunu düşündü."Ey Allah'ım rahmet et bize merhamet et bize."dedi.Bebeğini kucağına alıp küçük prensinin gözlerine baktı.Mavi gözleri onu bu saraydan uçurdu...Okyanusun derinlerinde boğuverdi."Yavrum,ben ölür isem,güçlü ol.E mi ne olur?Taht senin kuzum."sonra onu kokladı.

Koridorda yürürken ağlıyor,herkes ona bakıyordu.İhanet...Bu duyguya nefreti kelimelerle ifade edemezdi.Dün onu öpen kralı bunu yaptı!Kralı öldürme isteğiyle dolup taştı.Yok!Kendini öldürecekti.Balkona çıktı.Orda öpüştüklerini düşündü.Öpüşmeleri canlandı sanki.O da öpüşmeyi izleyen bir yabancıydı.Balkondan atacaktı kendini.Şahadet getirip balkona yaslandı.Kısa yaşamını düşündü.Oğlu harap olacaktı.En büyük hüznü o Emma denen yedikule cadısının bebeğini evlat edinecek olmasıydı.İçini çekememezlik kapladı.O George'yi kendi gibi sarmalardı mıydı?Pis dudakları ile öper miydi?Onu emzirir miydi?Okşar mıydı?

İçerden bir çığlık duydu ve döndü.Çığlık Helen'indi.Atlamak üzre olduğunu anlayan Helen çığlığıyla hizmetçileri odaya topladı.Biri Zrodiana'yı kolundan yakaladı.

George ağlıyordu sanki"Anne gitme"der gibiydi bakışları onu görünce intiharı unuttu."Dağılın!Dağılın!"diye dağıttı hizmetçileri Zrodiana.Helen herkes çıkınca"Sen ne yaptığını sandın Zrodiana!Aptal mısın?"diye bağırdı."Benimle böyle konuşamazsınız kraliçem."dedi."Ben birkontun kızı olarak doğdum Zrodiana sonra 19umde buraların kraliçesi oldum!Sonra baş kraliçe oldum.Kime nasıl davranacağımı senden öğrenecek değilim!"dedi ve terk etti orayı.

Zrodiana yatağa oturup titreuerek ağladı.Sonra silkelendi.
"Benim adım Zrodiana ise ben kraliçe isem,seni yeneceğim Emma.Ben kabusunum senin.Kork benden.Ben annesinden alınmış kızım Emma!Çektiğim acıda boğucam seni!"