Ağır Abi

15. BÖLÜM

13 gündür olduğu gibi Yahya yine Esme'nin evine girdi. Sessizce odasına girip kapıyı kapattı. Kokusunu içine çekip yatağa yaklaştı yere oturup Esme'yi seyretmeye başladı.

Tam 13 gündür Esme onunla hiç bir şekilde iletişime geçmiyor telefonunu bile meşgule atıyordu. Hoş o da sadece bir kez aramıştı. Ona zaman vermek istedi. Gördükleri onun için kolay olmayabilirdi ama Yahya buydu hatta daha da acımasızdı. Onu oraya götürme ve izletme sebebi de onu bu şekilde kabul etmesiydi.

Yahya asla değişemezdi içinde olan şeyi göstermiş ve Esme kaldıramamıştı. Aslında onu bırakabilir sadece intikamı için yardım edebilir herkes yoluna gidebilirdi ama yapamıyordu. Esme'nin sesini özlemişti. Her gece evine girip onu uyurken izliyor sonra evine işine gidiyordu.

Uzanıp saçlarını parmaklarına doladı. Böyle hisler ona garip geliyordu bu kadar kısa sürede Esme onun bir parçası olmuştu. Kimseyi kabul etmeyen bünyesi onu sanki hep varmış gibi kabul etmişti.

Biraz daha seyrettikten sonra yerden kalkıp Esme'nin alnına bir öpücük kondurdu ve çıktı. Artık bu ayrılık buraya kadardı. Yarın bu iş bitmeliydi. Öyle ya da böyle Esme onu onun gibi kabul edecekti.

* * * * * * * * * * *

Esme sabah uyandığında yine Yahya'nın kokusunu duyar gibi oldu. İçinden adam bana ne yaptıysa kafamdan atamıyorum diye düşündü. O gün olanlardan sonra kendine yeni geliyordu. Yahya onu çok korkutmuştu. Böyle bir şeyi bir daha yaşamak istemiyordu bir de işin mesleki bölümü vardı. Aslında yapması gereken cinayet davası açmaktı ama yapamazdı daha doğrusu yapamamıştı. Ama yine de içinde bir yerlerde onu görmek istediğini biliyordu. O güveni sıcak kucağı istiyordu.
Daha fazla düşünmeden yataktan kalktı. Banyoya girip duşunu aldı. Çıktığında işe giderken giyeceklerini ayarlayıp mutfağa geçti. Ceren 1 haftadır yoktu. Annesinin yanına gitmişti.
Esme kendine bir sandviç yaptı. Bir taraftan yerken bir taraftan da televizyon izledi.
Tekrar odasına gidip siyah bir pantolon üstüne de yine siyah ipek bir gömlek giydi. Saçlarını sıkı bir atkuyruğu yaptı. Gözlerine siyah kalem çekip rimel sürdü. Ayağına da kırmızı topuklu ayakkabıları giyip çantasını aldı. Tam o sırada telefonuna msj geldi.

Gizli Numara
Seni buldum...

Esme hiç ciddiye almadan evden çıktı. Koruması ve arabası kapının önünden bekliyordu.
Esme

- Günaydın. Deyip arka koltuğa oturdu.
Kısa bir yolculuktan sonra adliyenin önüne geldi. Tam kapısını açacağı sırada silah sesleri duydu. Hemen eğildi.
Koruma
-Savcı hanım sakın kalkmayın araca ateş açıldı. Dedi

2 dakika sonra silah sesleri kesildi. Esme başını kaldırıp
-Bitti galiba. Dedi

Koruma dışarı çıktı. Esme'nin olduğu tarafa geçip kapıyı açtı. Etraf polis kaynıyordu. Biri Esme'nin yanına gelip nasıl olduğunu sordu.

- Savcım arabayla geçerken ateş açtılar. Plakayı alamadık. Dedi

Esme
- Tamam ben iyiyim. Dedi ve içeri yöneldi.

Bu saçma olay evrak işi çıkarmıştı başına şimdi. Odasına girip Ozan'ı çağırdı.
Bugün bitmek bilmeyecekti.

Yahya kapının ısrarla çalınmasıyla uyandı. Hemen kalkıp silahını aldı. Kapıya doğru ilerledi delikten baktı. Gelen Arda'ydı.

Silahını indirip kapıyı açtı.
Arda telaşla

-Abi tam 4 saattir sana ulaşmaya çalışıyoruz.
- Ne oldu lan sabah sabah?