Ağır Abi

23. BÖLÜM

Eve yalnız döndüler. Yusuf kendi evine gitti. Esme'nin çok uykusu gelmişti ama Yahya bir türlü gözlerini kapatmasına izin vermiyordu.

- Bayılacağım artık. Diye isyan etti Esme
- Az kaldı bebeğim biraz daha dayan.
Yahya Esme'yi odasına götürüp yatırdı. Kendisini de yanına bıraktı.

- Konuşmamız gerekiyor. Dedi Yahya
- Dinliyorum. Dedi Esme tereddütle

Yahya derin bir nefes aldı.
- Öncelikle bu konu bir daha açılmayacak. Konuşup kapatacağız tamam mı?
- Tamam. Dedi Esme

- Neden evden gittin? Diye sordu Yahya
- Ben bilmiyorum sen o kadar sinirlendin ki bana kızdığını beni suçladığını düşündüm artık istemediğini düşündüm. Dedi Esme tavana bakarak. Bu konu hakkında konuşmak istemiyordu diğer taraftan da sadece onun içini rahatlatmasını istiyordu.

Yahya onu kendine döndürdü. Yüzyüze gelecek şekilde.

- Böyle bir şey için seni suçlayacak kadar sığ değilim Esme.

Esme gözlerine baktı farkında olmadan minnetle bakıyordu. Yahya ilk defa duygularını gözlerine yansıdığını gördü. Elini kaldırıp parmaklarıyla çene çizgisini takip etti.

-Bana anlatır mısın?
- Aslında bu olayı çok derine gömdüm ben üstüne toprak attım.
- Tahmin edebiliyorum ama bilmem gerek. Nasıl ayakta kaldığını neler yaşadığını. Bana güveniyorsun di mi?

- Evet güveniyorum yoksa bu kadar rahat olamazdım. Dedi Esme
- 17 yaşındayken okuldan yetimhaneye dönerken 4 kişi beni arabaya zorla bindirdi. Sonra ormana götürdüler. Sırayla hem tecavüz edip hem dövdüler. Beni orda ölüme terkettiler.

Derin bir nefes aldı. Ağladığının farkında bile değildi. Yutkundu Yahya'nın gözlerine baktı. Kopkoyu derin bir kuyu.

Tekrar anlatmaya başladı.

-Güçlü olmam gerekiyordu. Onların bu işten paçayı yırtmaları için orda ölüp gidemezdim. Biraz yürüyerek biraz sürünerek otoyola çıktım. Bir kadın beni orda buldu. Gözlerimi tekrar açtığımda hastahanedeydim. Yetimhane Müdüresi para almış olayı örtbas etmek için. Doktor sadece darp raporu verdi. Poliste parayı alınca gasp dendi.

Esme elini Yahya'nın eline götürdü.

-Yetimhaneye dönünce Müdüre beni susturmaya çalıştı. Hiç kimseye söylemeyeceğimi eğer söylersem kimsesiz olduğum için beni geneleve satacağını söyledi.

Yahya Esme'nin parmak uçlarını daha da sıktı.

-Orda duramazdım. Çok güzel saçlarım vardı. Belime kadar kestim. Diye fısıldadı.
- Cebimde beş kuruş para yoktu. Çıktım ordan bir bankta oturdum saatlerce. Sonra bir gazete geldi önüme orda Bülent Babanın haberi vardı. Taksicinin birine nerde olduğunu sordum. Taksici beni babanın mekanına götürdü. Önce Ali abi beni kovdu. Ben yalvardım. Sonunda babanla görüştüm. Herşeyi anlattım. O da bana bir ev tuttu okuttu yıllarca psikolojik tedavi gördüm. Zor günler geçirdim ama Bülent baba beni asla yalnız bırakmadı. Bu hale geldiysem onun sayesinde. Dedi Esme

- Sonrasını biliyorsun zaten Bülent baba hepsini buldu ama ben çok küçüktüm daha. Bana güçlü olmayı öğretti önce elin ekmek tutsun ayakların üstünde durmayı öğren sonra hepsinin sırası gelecek dedi. Elim ekmek tuttu ama babamın ömrü yetmedi. Dedi Esme

Yahya bir süre sessiz kaldı. Esme endişeyle onu izliyordu. Donmuş gibiydi.

-Seninle gurur duymuştur. Dedi Yahya
- Bir daha bu konu hakkında konuşmak yok. Düşünmek bile yok. Gerisini ben hallederim sen bulaşmayacaksın bu işe. Sadece bana güven ve benimle yaşa. Dedi Yahya

- Tamam. Dedi Esme

Yahya onun bütün yüz hatlarını inceledi.
-Hadi yarım saat uyu ben bekliyorum seni. Dedi
- Ama sen yoruldun sen uyu ben tv falan izlerim.
- Hayır yorgun değilim. Hadi bebeğim ikiletme kapat gözlerini.

Esme iyice ona sokuldu. Gözlerini kapattı. Yahya kokusunu içine çekti.

Kafasında bin tane tilki dönerken Esme'yi izledi. Kirpiklerinin kavisini aralanan dudaklarını.

Bu kadın neydi? Kendine itiraf edemediği ama hal ve hareketleriyle belli olan şey neydi?
İçinden onu pamuklara sarmak geliyordu. Sarıp kaldırmak ve izlemek. Gözleri gördükçe başka bir şeye bakmaya gerek duymadan seyretmek. Kimsenin bilmediği bir yerde sadece ikisi. Teninin kokusu sanki ona özel bağımlılık yapan bir maddeydi. Her sabah bu kokuyla uyanmak. Mutlu olmak.

Belki aşk buydu. Yahya bu duyguları yaşayan biri değildi. Hiç bilmediği bir duygu kaybetme korkusu iliklerine kadar işledi.

Onun gözyaşları içinde anlattığı olaylar içini kasıp kavurmuştu. Ona belli etmese de öfkesinden dilini ısırmıştı. Tekrar onu korkutmak istemiyordu o yüzden dilini ısırmış acıyı hissetmiş susmuştu.

Şimdi yapması gerekenler vardı ama bunlar strateji gerektiriyordu. Yahya planlı hareket ederdi. Esme'yi hedef göstermeden yapması lazımdı. Ama önce Esme'nin iyileşmesi gerekiyordu. Ona ihtiyacı vardı.

Yarım saat dolduğunda Yahya Esme'yi uyandırdı.

- Nasıl hissediyorsun güzelim? Diye sordu yumuşak bir sesle.

-Sersem gibi oldum. Uyumasaydım keşke. Dedi.

-Tamam o zaman ne yapmak istersin.

- Bilmiyorum sadece yataktan kalkmam lazım daha çok uykum geliyor. Ama sen uyu. Dedi Esme

- Uykum yok gel biraz tv izleyelim.
- Olur.

Yahya yataktan kalktı Esme'yi de kucağına alıp oturma odasına gitti. Kırılıp dökülen bütün eşyalar yenilenmişti.

Kucağında Esme'yle birlikte koltuğa oturdu Yahya. Kafasını omuzuna yasladı.

Esme
- Bir ara benim eve gidelim de kıyafet alayım. Dedi

- Gideriz.
- Ceren'i de aramadım merak etmiştir. Bugün yarın gelir.
-Yarın sabah unutma ara. Dedi Yahya

Esme kafasını kaldırmadan önce Yahya'nın kokusunu içine çekti.

- Çok güzel kokuyorsun. Dedi birden sonra utanıp yüzünü Yahya'nın boynuna sakladı.

- Hımm öyle mi? Bence sen daha güzel kokuyorsun. Dedi Yahya da gülerek.

Yüzüne bakmaya çalıştı ama Esme ısrarla yüzünü sakladı.

- Hey utandın mı?

- Offf. Dedi Esme

Yahya onun bu haline güldü.

- Benden utanmak yok.
-Elimde değil ben sevgili olmak konusunda cahilim.
- Hiç sevgilin olmadı mı? Diye sordu Yahya şaşkınlıkla.
- Hayır kimseye ilgi duymadım. Zaten ciddi bir güven problemim var. Kimseyi kız erkek farketmez kolay kolay hayatıma dahil edemiyorum.

- Beni nasıl kabul ettin?

Aslında Yahya hislerini öğrenmek istiyordu.

-Belki baban yüzündendir. Eh birazda sen zorla dahil oldun hayatıma. Dedi gülerek.

- Şikayetçi misin?

- Hayır değilim.

- Hoş olsan da farketmez.

- Nasıl yani?

- Bu saatten sonra benden gidebileceğini mi sanıyorsun. Seni bırakacağımı? Sen benimsin. Sen bile değiştiremezsin bunu.

Yahya ciddiyetle söylediği bu sözlerin ne kadar doğru olduğunu anladı söylerken.

Yahya'nın Esme'si
Kara Yılan 'ın kadını.