Ağır Abi

41. BÖLÜM

Yahya öfkeyle arabasına bindi. Burak Kara'nın cesedini sermiyorsa bu sadece babasına olan saygısı yüzündendi. Burak'ın babası babasının dostuydu bu yüzden zaten ona dokunmamıştı Burak da buna güveniyordu büyük ihtimalle. Ama Yahya onu son kez uyarmıştı bundan sonrası ona kalmış.

Yahya süratle şirkete geldi. Bayağdır işleri boşlamıştı. Kendi odasına ilerledi. Çalışanları onu görünce kendilerine çeki düzen verdiler. Yahya odasına girerken sekreterine odasına gelmesini söyledi.

Masasına oturup sekreterinin bugünkü planlarını anlatmasını bekledi.

Yahya bugün olabildiğince çok iş halletmeyi planlıyordu.

- Biliyorsunuz Ankara prijesini ertelediniz müsait olursanız haftaya bir görüşme daha ayarlamak istiyorlar Yahya bey.

Yahya biraz düşündü.
-Tamam sen programa göre bir gün ayarla bana haber ver.Ben arabayla gideceğim projede çalışanlar nasıl gitmek isterlerse ayarlamaları yap.

Yahya sözünü bitirmeden proje müdürü Ayça kapıda onları dinlediği yerden lafa karıştı.

- Bende seninle gelirim arkadaş olmuş olurum. Dedi cilveyle

Yahya bu kadın hiç pes etmez mi diye düşündü. Soğuk bakışlarını Ayça'ya çevirdi.

- Tek başıma gideceğimi nerden çıkardın? Diye sordu

Ayça
-Bilmem öyle düşündüm. Yalnız gitmeyecek misin?

Yahya yüzsüzlüğe daha fazla dayanamadı. Ayça'yı yok sayarak Sekreterine döndü.

- Bütün ayarlamaları yap. Bugün de acil olan görüşmeleri yapalım. Şimdi çıkabilirsin bir de bana Zafer kuyumculuğu bağla.

Ayça'ya dönüp

- Ne dikiliyorsun çık sende. Dedi

Yalnız kalınca Esme'ye alacağı hediyeyi düşündü. Nasıl bir şey istediğini anlatacak kuyumcu da yapacaktı. Kesinlikle özel olmasını istiyordu. Telefon bağlanınca ne istediğini birebir anlattı.

Öğlene kadar zaman yoğun bir koşturmaca içinde geçti. Kafasını işten kaldırdığında Esme hala aramadığı için öfkelendi.

Telefonu çıkarıp Esme'yi aradı. Çaldı çaldı sonunda telefonu Ceren açtı.

- Alo
- Ceren Esme nerde?
- Biraz işi var o yüzden açamadı önemli bir şey mi söyleyeceksin?

- Ne zaman gelecek?

- 15 dakika sonra çıkacaktı.

- Tamam şirkete gelmesini söyle. Dedi Yahya ve telefonu kapattı.

Sinirle bir sağa bir sola volta attı. Esme'yi takip eden korumayı aramayı düşündü bir an sonra kendine engel oldu. Ona güveniyordu sadece merak etti.

Iyi olduğunu düşünüp tekrar işine döndü. Bir saat sonra kapısı tıkladı.

- Gir. Dedi Yahya

Yahya bakışlarını kapıya çevirince Esme'nin kapıda sevimli bir şekilde dikildiğini gördü.

İçinden gülmek gelse de sert yüz ifadesiyle baktı.

Esme çekingen adımlarla yanına geldi. Yahya onun adım seslerini kalbinde hissetti. Dudaklarındaki hafif çok hafif bir tebessüm vardı. Saçları adım attıkça sanki yürümüyor süzülüyor havası veriyordu. Sol eli arkada duruyordu. Yahya sandalyesini geriye itip Esme'ye kucağını gösterdi.