Ağır Abi

30. BÖLÜM

Esme ertesi sabah ruh gibi yataktan kalktı. Kimsesizlik hissi iliklerine kadar işledi. Sahipsiz diye düşündü. Kendine acımaya başladığında silkelendi. Güçlüydü o 5 yaşından beri. Dün eve geldiğinde Yahya onu durmadan aramıştı Esme hepsini meşgule attı. Sesine bile tahammülü yoktu. Hayatında en nefret ettiği bir şey varsa oda sırtından bıçaklayan insan tipiydi. Hainlik onun lugatında yoktu. Yahya'yı hiç öyle düşünmemişti ama demekki öyleymiş dedi kendi kendine.

Onun için asla perişan olmayacaktı. Önce güzel bir duş aldı. Dolabın karşısına geçti. Narçiçeği rengindeki klasik elbiseyi eline aldı. Bunu da ona bütün kıyafetlerini diktiği gibi Ceren dikmişti. Nedense Esme bu elbiseyi çok seviyordu.

Elbiseni girdikten sonra güzel bir makyaj yaptı. Saçlarını örerek odadan çıktı. Mutfağa girdi Ceren daha uyanmamıştı Ceren'i uyandırmak için odasına girdi.

-Ceren canım hadi kalk ben çıkıyorum. Dedi

- Hımm tamam tatlım kalkıyorum.

Esme Ceren'in yanağına öpücük kondurdu ve çıktı.

Makam aracı olayını halletmediği için bugün taksiyle gidecekti. Bir süre taksi bekledi.
Ilk gelen taksiye kendini attığında adresi söyleyerek arkasına yaslandı. Yahya hariç her şeyi düşünmek için beynini yordu. Ve başardı da.

Adliyeden içeri girdi. Odasına giderken karşılaştığı mesai Arkadaşlarına Günaydın dedi güler yüzle. Kimseye içindeki fırtınayı belli etmeden odasına girdi. Ozan yanına geldi.

- Kahvaltı ettin mi Ozan?
- Hayır savcım etmedim aldırabilirim poğaça börek?
- Çok iyi olur bir de çay birlikte yiyelim. Dedi Esme

Ozan onun bu samimi haline şaşırsa da renk vermeden çıktı odadan.

45 dakika sonra Esme günün ilk davasına girmek için mahkeme salonuna girdi. Davanın hakimi olan arkadaşlarına selam verip yerine oturdu.

Öğle yemeği saatinde Ozan'la birlikte adliyenin yakınlarında bir cafeye gittiler.

Sipariş verdikten sonra muhabbet atmeye başladılar. Cafede olan hareketlilik Esme'nin ilgisini çekti. Içeri önce 4 tane takım elbiseli adam girdi. Etrafta dolaştılar sonra cafeden içeri Burak Kara girdi. Esme öfkeyle baktı. Burak masaya yaklaşıp izin almadan oturdu.

-Merhaba. Dedi
-Burak Bey bu oldukça tatsız hale gelmeye başladı. Lütfen kalkın masamızdan.
Burak Kara onu umursamadan Ozan'a elini uzattı.

- Ben Burak. Dedi

Ozan önce Esme'nin yüzüne baktı sonra elini tutup
-Ozan. Dedi kısaca

Esme ellerini yumruk yaptı. Burak ona dönerek

- Bu kadar tepki verme prenses sadece burda olduğunu öğrendim ve geldim.

- Ozan kalkalım. Dedi Esme

Ozan
-Tabi savcım. Dedi

Esme kalkmak için harekete geçti ama omuzlarında hissettiği ellerle sandalyeye sabitlendi. Kafasını kaldırıp onu tutan korumaya gözlerini dikti ve

-Derhal ellerini üzerimden çek. Diye tısladı. O sırada Ozan da kalkmış Esme'nin yanına gelmeye çalışıyordu ama onu da tutuyorlardı.

Burak Ozan'a döndü
-Istersen sen gidebilirsin. Dedi

Ozan cevap vermeden Esme
- Tamam Ozan sorun yok sen git. Dedi
Ozan
-Ama savcım
-Git Ozan yarım saat sonra adliyede olurum.