Ağır Abi

14. BÖLÜM

Eve geldiklerinde Yahya Esme'yi kucağına alıp eve taşıdı. Esme o sırada uyandı.

-Yürüyebilirim uyandım. Dedi

Yahya cevap vermeden yürümeye devam etti. Eve girince Esme'yi koltuğa oturttu.

- Ben yiycek birseyler hazırlıyayım sen rahatına bak. Dedi Yahya ve Esme'nin saçını sevdi.

Esme
- Senin yanında oturabilir miyim? Hem telefonla konuşacağım.

- Tamam bebeğim.

Birlikte mutfağa gittiler. Esme masaya oturdu. Eline telefonu alıp Ozan'ı aradı.

- Alo Ozan.
......
-Hayır bugün gelmeyeceğim.
.......
-İyiyim bir sorun yok ufak bir baygınlık geçirdim o kadar.
.......
-İyiyim dedim Ozan sadece bugün gelmeyeceğim Hayır gelmene gerek yok. Evde değilim zaten
......
-Tamam birşey olursa haber veririm. Görüşürüz. Dedi ve Yahya'ya baktı.

Yahya'nın kaşları çatık bayağı öfkeliydi.

- Noldu? Diye sordu Esme

- Bu Ozan fazla meraklı bilirsin merak kediyi öldürür. Dedi bunu çok sakin söylemişti. Esme'nin tüyleri ürperdi.

- Sadece endişelendi. Dedi

- Senin için endişelenmesin hatta seni düşünmesin bile.

Esme güldü.
- Boşver sen onu hadi bakalım ne yapıyorsun bana acıktım artık. Dedi

Yahya masanın üzerinden eğilip burnunu sıktı. Tezgaha dönüp yemek hazırlamaya başladı. Bir taraftan da konuştu.

- Kendini iyi hissedersen bu gece bara uğrarız kısa süreliğine. Dedi

- Olur ben iyiyim gideriz. İşin mi var.
- Kısa bir iş.
- Peki o zaman.

Yemek hazır olunca karşılıklı oturup yemeklerini yediler.

Esme
- Eline sağlık. Dedi
- Fazla alışma sadece bu günlük. Bundan sonra her gece sen yapacaksın.

- Iyi de ben burda oturmuyorum.

- Evet ama oturacaksın. Dedi Yahya

Esme
- Hayır böyle bir şeyi kabul etmem. Ne alaka dün bir bugün iki.

Yahya sinirle soludu.
- İsterse 10 dakika olsun biz birlikteyiz. Seninle liseli çocuklar gibi cafe köşelerinde buluşacak halim yok. Eve geldiğimde seni burda göreceğim sabah kalktığımda seni göreceğim. Sende beni. Daha fazla uzatma.

- Ama Ceren?

- Ne olmuş Ceren e istediğin zaman gider görürsün. Tabi ben sana özel koruma ayarlayacağım o olmadan bir yere gitmek yok. Her zaman yanında olamam.

Esme sustu. İçinden ne yapıyorum ben diye geçirdi. Sanki elini vermiş kolunu kaptırmış gibi hissediyordu kendini.

- Cevap ver Esme. Diye bağırdı Yahya.

Esme
- Tamam. Diyebildi sadece.

-Hadi gel televizyon izleyelim biraz. Dedi Yahya

Birlikte oturma odasına gittiler. Esme köşe koltuğun bir ucuna Yahya diğer ucuna oturdu. Yahya sinirle kalkıp Esme'yi kucağına çekti.

-Böyle daha iyi. Dedi.

Esme bu kadar yakınlıkla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu. Yahya farkında mı bilmiyordu ama Esme'nin bütün vücudunu kaskatı duruyordu.

Yahya farkındaydı ama alışacaktı. Yavaş hareketlerle Esme'nin sırtını sevmeye başladı. Huzur ve sessizlik aslında televizyon izleyeceklerdi ama bu çok iyi gelmişti.