AŞKI FISILDA

Aşkı Fısılda 26. Bölüm

-"eliz benim sevgilim anne." Eliz şimdi arkasına bakmadan kaçacaktı. Birde yalancı çıkmıştı. Kadın kendisini yalancı gelin bilecekti.

-"öylemi? Ne güzel. Utanmana gerek yok eliz'cim. Bende sertap." Uzun beyaz parmaklar, bakımlı tırnaklar... Eliz'inde eli bakımlıydı ama yinede bu kadına uzatmaya utanırdı. Eliz düşüncelere dalmışken baran'ı nefesi ve sert sesi uyanmasını sağladı.

-"elini uzat eliz." Bu ses eliz'i korkutmaya yetmişti. Adi baran. Daha şimdiden anasına ezdirecekti.

-"şey kusura bakmayın. Bende eliz." Sertap kızı sevip sevmediğine emin olamadı. Şaşkın birşeye benziyordu. Baştan aşağı süzdüğünde çokta memnun olmasada idare edeceğine emin oldu. Hoş, baran'da evlenecek değildi ya bu şaşkın kızla evlendirmezdi.

Eliz'de karşısındaki kadını ince ince süzmüş, lanet olsunki gördüklerinden memnun kalmamıştı. Bir kere çok güzeldi, bakımlıydı, incecik bir kadındı. Çok bilmiş birşey olduğu gözlerindende anlaşılıyordu. Neyse herşey imzayı atana kadardı. Ondan sonra zaten sorardı ona. Sertap irem'lede tanışmanın ardından; gençlerin rahat olması için onları yalnız bırakmış, yukarı çıkmıştı. Annesiyle tanıştıktan sonra eliz'in sessizleşmesi baran'ın gözünden kaçmamıştı.

-"hayırdır güzelim? Annemi pek sevmedin sanırım." Evet, sevmemişti.

-"hayır tabiki, aksine sevdim. Çok güzel, tatlı biri." Eliz sözlerinin ardından içinden dualar etmeye başlamıştı. 'İnşallah çarpılmam, inşallah ağzım yüzüm yamulmaz.'

-"bi' sessizleştin. Ondan sordum."

-"ha yok, iyim" baran eliz'e şüpheli şüpheli bakarken, eliz'in yanağına kondurduğu öpücükle 'aman boşver' demekten geri kalmamıştı. Resmen yeni yetme ergenler gibi minicik, saçma bir öpücüğe tav olmuştu. Kim dimeş aşk güzeldir diye? Aşkmı? Ne aşkı?

Saatin geç olmasıyla birlikte bu sefer gidelim diyen eliz değil; irem'di.

-"lan, ne demek ben bırakacağım? Eliz benim sevgilim. Ben bırakacağım." Zavallı uras buna ne desin bilemedi. Haklıydı herif. Ama uras' da zaman geçirmek istiyordu.

-"ya tamam, sen beni bırakırsın, uras' da eliz'i bıraksın." Eliz yine süper bir fikir bulmuş, konuyu kendince kapatmıştı ve her iki tarafta çok memnundu.

-"hadi" baran eliz'i elinden tutmuş, kapıya doğru yönlendirmişti.

Arabaya bindiklerinde eliz direk bilmediği, anlamadığı ama mucidi kendisiymiş gibi davrandığı radyoya elini uzattı. Düğme olmamasını dokunmatik olmasına bağlamıştı. Eliyle bir kaç yere tıklattığında ne ışık ne ses vardı. Ne salak aletti bu be.

-"eliz yavrum, n'apıyorsun?"

-"şarkı açalım dinleyelim." Baran şimdi pepe misali, katıla katıla gülecekti. Bu kız ne sevimli, ne şapşaldı.

Şapşalmı? hemen iç sesine kocaman bir tokat attı baran. O nedemekti öyle yumuşak herifler gibi.

-"yavrum bak bu kumanda, basacak felan. Bununla açıyor, bununla değiştiriyorsun." Eliz şimdi yer yarılsın dibine gireyim diye dualar etmeye başladı. Ne saçma, ne gereksiz adetler yapıyorlardı. Zengin görünsün diye bildiğin kendilerini yırtıyorlardı.

-"ha evet, zaten bizim halk otobüslerindede böyle. 100 kişilik otobüsteki 500 kişiye kumanda veriyorlar."

Şaka, ukalalık bir kenaraydı; ama fena rezzil olmuştu. Baya baya iyi rezzil olmuştu. Hemde ne rezzillik.

-"tabi aşkım, bu arabada senin, kumandada." Ama eliz bunları istemiyorduki. Tamam, istiyordu ama kesinlikle ilk sırada değil.

-"peki sen? Sende benimmisin?" Baran bir an ne diyeceğini bilemedi. Eliz kendisinindi ama baran onunmuydu. Daha önceden kimseye ait olmamış, kimsenin sahiplenmesine izin vermemişti. Bu durum morelini bozmaya yetmişti. Ne bok durum.

-"tabi...tabi seninim." Bu yarım ağız cevap eliz'i tatmin etmemiş, hoşuna gitmemişti. Baran'ın bu kadar düşünmesi, geçiştirme cevap vermesi eliz'in hoşuna gitmemişti. Ama tabiki dırdır etmeyecek, konuyu şimdilik kapatacaktı. Ama kesinlikle burada son bulmayacaktı.

Eliz bütün gece düşünmüş; ilişkinin yeni olduğu, daha alışamadığı için olduğuna karar vermişti. Elbet alışacaktı. Ya alışamazsa?

-"ya eliz, nasıl alışamaz? Tabiki alışır." Zavallı irem'i sabah erkenden uyandırmış, çağırmış, akşam arabadaki dialogları bilmem kaçıncı defa baskı yapmıştı.

-"tabiki alışır... ama ya alışamazsa?"

-"ya bırak allasen... ben gidiyorum." İrem bir tık sonrasının kusmak olduğunu bildiği için kalkıp gitmenin en doğrusu olduğuna karar vermişti. Yani eliz taktımı takıntılı bir manyak gibi dadanıyordu.

-"sende git, tabi sende bir tekme at. Kimim ben? Kimimki?"

Eliz biraz acındırmanın hiç, hemde hiç zararı olmayacağına karar vermişti. Acındırmasına telefonunun çalan sesiyle ara vermişti. Ay o ekranda 'baran'ım' yazıyordu değilmi?

-"git git"

-"satıcımısın kızım sen?" Irem ateşe dokunmuş gibi kaçarak odadan çıkmıştı. Zararın neresinden dönülse kardır. Şimdi 10 postada telefon seremonisini çekemezdi.

-"aay baran, günaydın. Benimi özledin sen, bensiz yapamıyormusun?"

-"abartmasana kızım. Sevgilimsin aradık işte."

-"ee maşallah, çok güzel baran bey, daha 3. Günden ilişkideki tavrını belli ettin."

-"ya eliz'im sus. Açım ben"

-"haa, çok güzel. Diyorsun ki ayağıma gel, bana kahvaltı hazırla, hatta sen yumurtanın kıvamını beğenmez sırtımda odun kırar-"

-"eliz sus! Diyorumki; ben senin ayağına geleyim, seni kahvaltıya götüreyim."

-"ay pardon, resmen ilişki bitirenim. Tamam, gidelim. Aşkım. Olur AŞKIM"

-"tamam, hadi bir saate gelirim."

-"aaa, bir saatemi aşkım? Bir saat erken değilmi aşkım?"

-"konuşana kadar giyinirdin. Hadi"

-"ama aşkım,"

-"ya hadi, hadi."

-"ya baran sen salakmısın? Aşkım desene bana. 5 dakikada yırtılana kadar 'aşkım' dedim. Desene."

-"one öyle? Yumuşaklar gibi. İstersen aşkitom diye sesleneyim."

-"ay yok, aşkim iyidir."

-"niye, eliz dedimi anlamıyormusun?"

Bu son sorudan sonra eliz artık ne derse boş olacağına karar vermiş, telefonu kapatmıştı. Ne demek 'eliz' dedimi anlamıyormusun? Ay ne salak soru bu? Eliz sinir harplerine emin adımlar atarken beraberinde baran'ıda sürüklemişti.

-"demek benim suratıma telefon kapatırsın. Ben yediririm sana. Seni yerim lan ben." Baran şuanki durumuna inanamıyordu ama resmen ergenler gibi hızlıca hazırlanıyor, ilk defa iki bacak görecekmiş gibi heyecanlanıyordu.