"Sana araba kullanmayı öğreteceğim."
"Nasıl yani?"
Yüzüne daha rahat bakabilmek için ondan biraz uzaklaştım. İyi ama ben beceremezdim ki, her zaman araba kullanmayı istemişimdir ama birinin bana bunu öğretmesi için yüksek derecede sabra ihtiyacı vardı. Zayn'de çok fazla olduğunu sanmıyordum.
"Doğum günü hediyenin garajda çürümesini mi tercih ediyorsun?"
Bu beni güldürmüştü. Kafamı iki yana salladım. Sanırım bu ikimize de iyi gelebilirdi, onunla bir şeyler yapmayı çok seviyordum ama her zaman şansım olmuyordu.
Önce eve gidip arabayı çıkarmıştı, kullanacağım yere getirdi. Kimseye zarar vermemem için tenha bir yeri seçmişti. Eski bir sokaktı, çok nadir araba geçerdi. Sokağın başına geldiğimizde arabayı durdurdu. Şoför koltuğuna oturduğumda gerildiğimi hissettim, altımda bir Mercedes vardı. İlk seferinden onu çarpmak gibi bir aptallık yapmak istemezdim.
"En soldaki debriyaj, ortadaki fren ve en sağdaki gaz. Yerlerini karıştırma."
"Bunu biliyorum Zayn." yani tam olarak hatırlamıyor olsam da arabayla ilgili birkaç şey biliyordum. Ellerimi direksiyona koyup bekledim.
"İlk olarak vitesi boşa al," dediğinde vitese baktım. Basit birkaç şey biliyordum, dediğini yaptıktan sonra küçük bir çocuk gibi sırıttım. Bu onu güldürmüştü. Daha sonra dudaklarını aralayıp "Aferin," dedi.
"Debriyaja bas, basarken vitesi bire getir." başımı hızlıca salladım. Sol ayağımla en baştakine basıp vitesi bire aldım. Kafasını olumlu şekilde sallarken "Şimdi gaza yavaşça bas, bunu yaparken ayağını debriyajdan çek, birden çekme." diye ekledi. Dediği gibi gaza hafifçe basmaya başlamıştım. Direksiyonu sıkı sıkı tutuyordum. Araba birden sertçe durduğunda dudaklarımı birbirine bastırıp ona baktım.
"Nazikçe çekeceksin güzelim, arabana kibar davran. Bir daha dene."
Aynı şeyi en baştan yapmaya başladım. Güzel, bu sefer arabayı hareket ettirmeyi başarmıştım, en azından art arda iki kere stop ettirip salak durumuna düşmekten kurtulmuştum.
"Şimdi hızını 20 yap ve vitesi ikiye al. Vites değiştirirken debriyaja sertçe basacaksın." dediklerini yapmaya çalışıyordum ama üçünü bir arada yapmak kolay değildi. Direksiyon kontrolünü sağlayamıyordum. Direğe çarpmak üzereyken direksiyonu elimden alıp sola kırdı. Hızlıca frene basmıştım.
"Beceremiyorum Zayn! Direksiyonu kontrol edemiyorum." omuzlarımı düşürdüm. Kendi tarafının kapısını açarken "İn," dedi. İşte, Zayn'de o sabırın olmadığını söylemiştim. Benimle tabii ki uğraşmayacaktı. Arabadan indiğimde şoför koltuğuna binmişti. Yan tarafa binmek için adım attığımda "Bekle," diye mırıldandı.
Koltuğu biraz geriye itip bacaklarını araladı. Kaşlarımı çattım, ne yaptığına anlam vermeye çalışıyordum. Gözleriyle kucağını işaret ederek "Otur," demişti. İkiletmeden kucağına oturdum. Sanki babamdı ve ben onun beş yaşındaki kızıydım, eğlenmem için direksiyona oturtulmuş gibi gözüküyordum. Kendi kendime güldüm. Bacaklarının arasında oturuyordum, o benden daha yüksekteydi.
"Sadece direksiyon ve vitesi kontrol edeceksin." dediğinde onu onaylayarak başımı salladım. Ellerini belime yerleştirdi. Bana karmakarışık gelen şeyleri birkaç saniyede yapıp arabayı harekete geçirdiğinde direksiyonu kontrol etmeye başladım, sandığımdan daha eğlenceli geçiyordu.
"Vitesi ikiye al."
Bir elimle direksiyonu tutarken dediğini yaptım, üçü olmasa da ikisini aynı anda yapmayı becermiştim. Kıkırdadım, tepkisine bakmak için ona baktığımda bana kızmıştı. "September, yola bak." diye çıkışınca ona gözlerimi devirdim, yola bakmaya devam ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Weakness |Z.M.|
Fanfiction"Bu kağıdı imzaladığın an bütün hayatın değişecek. Ne istersen ayağına kadar gelecek. Tereddüt etme, imzala." Aylar önce duyduğum bu söz... Hayatımda gerçekten bir şeylerin değişeceğini o kağıdı imzalarken biliyordum. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmaya...
