Yorgun bir şekilde arabaya doğru yürüyordum. Cenazesi bitmişti, Jacob'ı orada, o şekilde görmek beni düşündüğümden daha fazla kötü yapmıştı. Dayanamıyordum, keşke onun yerine ben gitseydim. Belki daha geçtim ama onun benden daha fazla yaşayacağı şey vardı.
"September."
Autumn'un sesi kulaklarıma geldiğinde başımı ona çevirdim. Arabaya binmişti ve benim de gelmemi bekliyordu. Başımı hızlıca sallayıp yanına bindim. Bay Malik(!) beni eve bırakması için şoförlerinden birini göndermişti.
Autumn'un ne zaman öğrenir geldiğini bilmiyordum fakat cenazeye geldiğimde onu orada gördüm. Büyük ihtimalle yine yetimhaneden birileri haber vermişti. O da hem cenaze hem de bana destek olmak için gelmişti. Jacob'ı o da seviyordu fakat benim aramdaki bağ daha farklıydı.
"İyi misin?" elimi kendi avuçlarının arasına alıp hafifçe okşadı. Onun yanımda olması iyi geliyordu, iyi ki gelmişti. O benim biyolojik bağımın olmadığı kız kardeşim gibiydi, daha çok ablamdı. Hayatta sevip güvenebileceğim nadir insanlardan biriydi.
"Sanırım, sen gelince daha iyi oldum. Ne kadar kalacaksın?"
"Bir hafta buradayım, sonra döneceğim."
Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı onaylayarak salladım. Daha sonra yüzümü yeniden yola çevirmiştim. Zayn'in yanımda olmasını beklerken o, basına açıklama yapmakla meşguldü. Düşündükçe sinirlerimi bozuyordu.
"Geldik."
Birkaç dakika sonra Autumn'un bana seslenmesiyle gözlerimi boş boş baktığım yoldan ayırdım. Ben yavaş adımlarla yürürken Autumn çantamdan anahtarı alıp önden kapıyı açtı. İçeri girerken üzerimdeki siyah hırkayı çıkardım.
"Ben banyo yapacağım."
"Tamam bebeğim, ben de bir şeyler hazırlayayım."
Bir tepki vermeden odamdaki büyük banyoda küveti doldurdum. İçerisine girip rahatlamaya ihtiyacım vardı. Saatlerce orada kalmak istiyordum. Tamamen soyunup bir bacağımı içine soktum.
Sıcaktı, vücudumu yakıyordu ama pek umurumda değildi, alışırdım. Başımı arkaya yaslayıp gözlerimi kapattım, sadece iyi hissetmek istiyordum.
Geçirdiğim yarım saatin sonunda, parmak uçlarım tamamen buruşmuşken sudan çıkıp odama geçtim. Biraz daha orada kalırsam ağlayacaktım, başım ağrımaya başlamıştı ve su da çoktan soğumuştu.
Üzerime siyah bir eşofmanla beyaz tişört geçirdikten sonra saçlarımı havluya sarıp aşağı indim. Autumn televizyonu açmış izlediği şeye söyleniyordu. Ne olduğuna bakmak için birkaç adım daha yaklaştım.
"Lanet herif! Bu adamdan nefret ediyorum September, seni kesinlikle ha-"
"Bir dakika."
Sözünü böldüm çünkü televizyondaki Zayn'di. Gayet mutlu bir şekilde bizim hakkımızda konuşuyordu. En başından izlememiş olsam da yakaladığım kısımlardan neler olabildiğini çıkarmıştım.
"Peki Bay Malik, bundan bir ay önce Bayan Petrova'yı aldattığınız haberleri çıktı. Bu konu hakkında bir açıklama yapacak mısınız?" karşısındaki adam bunu sorduğunda Zayn önce hafifçe güldü, alay eder gibi bir hali vardı ve kalbime bir şeylerin saplanmasına neden oluyordu.
"September ile evde oturmuş televizyon izliyorduk, bu tarz haberlerden birine rastladığımızda ona dönüp 'Görüyor musun, seni aldatıyormuşum!' dedim ve o da gülerek karşılık verdi. Böyle saçmalıklara sadece gülüp geçiyoruz, hepsi asılsız. Kız arkadaşımı çok seviyorum, onu asla aldatmam."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Weakness |Z.M.|
Fanfiction"Bu kağıdı imzaladığın an bütün hayatın değişecek. Ne istersen ayağına kadar gelecek. Tereddüt etme, imzala." Aylar önce duyduğum bu söz... Hayatımda gerçekten bir şeylerin değişeceğini o kağıdı imzalarken biliyordum. Hiçbir şeyin eskisi gibi olmaya...
