Πριγκίπισσα της φαντασίωσης.

Παγιδευμένη στην καθημερινότητα.

Παρενθέσεις από την εικοσάρα εγώ:

1. Αυτή η ιστορία γράφτηκε όταν ήμουν 14 κι έκτοτε έχει διορθωθεί ελάχιστα. Αυτονόητο ότι δεν είναι αυτές οι ικανότητες συγγραφής μου.

2. Μια προειδοποίηση/ TW: η ιστορία περιέχει έντονα σκηνικά βίας, αίμα, αυτοκτονία και σεξουαλικό περιεχόμενο (αν θυμάμαι σωστά και σεξουαλικής παρενόχλησης).

Ο ιδρώτας κυλούσε κρύος πάνω στην ζέστη σάρκα μου. Έσπρωξα μακριά μου τα σεντόνια. Ακόμη και τότε ένιωθα το χώρο αποπνικτικά ζεστό.
Σύρθηκα έως την κουζίνα με σκοπό να πιω ένα ποτήρι κρύο νερό. Καθώς οι σταγόνες κυλούσαν στον λαιμό μου, εικόνες από τον σημερινό εφιάλτη μου ξεπήδησαν στο μυαλό μου. Οι μυτεροί του κυνόδοντες, το μισό γυμνό νεκρό κορμί μου ξαπλωμένο στις λάσπες. Συνήθως έλκομαι ιδιαίτερα από υπερφυσικά θέματα, ίσως γιαυτό να βλέπω αυτά τα όνειρα, όμως το σημερινό ήταν κάπως..μακάβριο.

"Πάλι δεν κοιμάσαι?", η μητέρα μου στεκόταν τώρα πίσω μου μες στο σκοτάδι.

"Πάλι όνειρο.."

"Αυτή η εμμονή σου φταίει, Αντελιν!".

Δεν απάντησα, ήξερα που το πήγαινε. Την προσπέρασα.

"Δεν υπάρχουν ούτε βρικόλακες ούτε έκπτωτοι αγγελοι. Μακάρι να ασχολιόσουν τόσο και για τα μαθήματα σου!", φώναζε ενώ εγώ ανέβαινα τις σκάλες για το δωμάτιό μου.

Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι, εγώ θα πιστεύω σε αυτό που θέλω. Δεν ήταν τρελοί οι πρόγονοι μας, δεν έβγαζαν όλους αυτούς τους μύθους από το κεφάλι τους. Εμείς είμαστε οι ανόητοι που δεν τα πιστεύουμε. Άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στην ιστοσελίδα με το αγαπημένο μου άρθρο: Βρικόλακες, οι πέφτοντες άγγελοι.
Κοιμήθηκα με αυτή τη φαντασίωση.