Πριγκίπισσα της φαντασίωσης.

Πράξη Καλοσύνης.

"Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ!", φώναξα και πέρασα μέσα από το κατά ενθουσιασμένο πλήθος με τα μάτια που αστράφταν στην ιδέα να γίνω και εγώ ένας δαίμονας σαν αυτούς.
"Έλα τώρα, Αντελίν. Αφού ξέρω ότι κάποτε είχες τέτοιες τρελές φαντασιώσεις!", μου φώναξε ο Κλαρκ ενώ ανέβαινα τις σκάλες τρέχοντας.
Μόλις έφτασα στο δωμάτιό μου προκάλεσα σαματά.
Απλά επειδή ταίριαζε με αυτόν μέσα μου.
Έριξα τα εύθραυστα αντικείμενα στο μαρμαρένιο δάπεδο.
Αφού εξάντλησα την ενέργειά μου αναποδογυρίζοντας όλα τα έπιπλα, ξάπλωσα στην μέση του δωματίου κοιτάζοντας το ταβάνι.
Το χέρι μου ακούμπησε κάτι αιχμηρό, ένα κομμάτι γυαλιού.
'Δεν γαμιέται', σκέφτηκα.

Ιβάν.
Ή φασαρία που δημιουργούσε η μικρή θνητή έφτανε μέσα από τους δύο ορόφους που μας χώριζαν.
"Προτείνω να την σταματήσεις πριν γκρεμίσει όλο το παλάτι", η Ιλόνα έβαζε πάλι τα ρούχα της μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να με 'χαλαρώσει'.
"Άσε την να ξεσπάσει"
"Απορω τι το ξεχωριστό βλέπουν όλοι σε αυτή.."
"Δεν νιώθεις την μαγεία στην ενέργεια όταν είσαι κοντά της? Εγώ μπορώ ακόμα και να την μυρίσω"
"Μήπως έχεις τσιμπηθεί μαζί της?"
Αυτό με έβγαλε από τις σκέψεις μου, στην πραγματικότητα.
"Πάλι βλακεία πέταξες!"
"Ναι, Ιβάν. Εγώ όλο βλακείες πετάω!", τίναξε εκνευρισμένη το πύρηνο μαλλί της. "Όταν ξεκουραστείς αρκετά, πάρε με. Με κάθε έννοια"
Έφυγε με βήμα πασαρελέ από το δωμάτιό μου.
Στράβωσα τα χείλη μου.
Νομίζω πως τελευταία με ήθελε μόνο επειδή ήμουν μέλος βασιλικής οικογένειας.
Και επειδή κάνω καλό σεξ.
Έδιωξα την Ιλόνα από το μυαλό μου και προσπάθησα να συγκεντρωθώ έτσι ώστε να συντονιστώ με τις σκέψεις της Αντελίν.
Σκόρπιες εικόνες που δεν κατάφερε να κρατήσει φυλακισμένες, ξεπήδησαν στο κεφάλι μου.
Και δεν μου άρεσαν καθόλου.
Σε χρόνο ντε τε είχα φτάσει στην κρεβατοκάμαρά της και πάνω στην ώρα άρπαξα το γυαλί από το χέρι της.
Το έκανα θρυψαλα μες στη παλάμη μου.
"Τι σκόπευες να κάνεις?", ρώτησα εξαγριωμένος.
Αυτή απλά συνέχισε να κοιτάει αδιάφορα τον πολυέλαιο.
"Σήκω πάνω", με αγνόησε για άλλη μια φορά.
"Αντέλ!"
"Πες μου τι ακριβώς είμαι.. Δεν καταλαβαίνω"
Αναστεναξα και ξάπλωσα στο κρύο  πάτωμα, δίπλα της.
Της εξήγησα όλα σχετικά με την μητέρα της και τα αλλά βασίλεια.
Η αντίδραση της δεν ήταν αυτή που περίμενα, για κάποιο λόγο με ανησύχησε.
Αναζήτησα τα μάτια της.
Αυτή γύρισε ήρεμα και με κοίταξε.
"Δεν πρόκειται να γίνω δαίμονας. Άμα όντως τα κοράκια νοιάζονται, θα με σώσουν"
Δεν της είπα πως ίσως στα κοράκια συνέφερε να την αλλάξουν. Κάτι μου έλεγε πως θα ήταν πολύ δυνατή ως βρικόλακας.
Ταξίδεψα μέσα στα μάτια της που έμοιαζαν με φουρτουνιασμένη θάλασσα δακρύων.
Είχαν πάρει ένα όμορφο γαλαζοπράσινο χρώμα.
Χάζεψα τα ρόδινα σαρκώδη χείλη της.
Για κάποιο λόγο ένιωσα μια φλόγα να διαπερνάει το κορμί μου.
Για μια στιγμή νόμισα πως άκουσα την νεκρωμένη καρδιά μου να χτυπάει.
Ίσως έπρεπε να δεχτώ το γυμνό χαλαρωτικό μασάζ της Ιλόνα.
Ξερόβηξα αμήχανα, διαλύοντας την περίεργη φάση μεταξύ μας.
Έστρεψε πάλι την προσοχή της στον πολυέλαιο.
" Άσε με να ανατρέξω.. τις σκέψεις σου"
Το κορμί μου ένιωθε ακόμα φουντωμένο και η φωνή μου τρεμοπαιξε στο τέλος της πρότασης.
Έφερα την παλάμη μου στο κεφάλι της ελπίζοντας πως θα με αφήσει να δω τι σκέφτεται.
"Όχι..", ψιθύρισε.
Την κοίταξα θυμωμένος.
Δεν ξέρω για πόση ώρα αγνάντευα το πρόσωπό της, πάντως σε λίγο την είχε πάρει ο ύπνος.
Την σήκωσα στην αγκαλιά μου και την έβαλα στο κρεβάτι, φεύγοντας μακριά από αυτή την πρωτόγονη αίσθηση που μου άφηνε όποτε την πλησίαζα.

Αντελίν.
Όταν ξύπνησα ήταν τουλάχιστον μεσάνυχτα.
Στο μαξιλάρι δίπλα μου ήταν ακουμπισμένο ένα mp3.
Το σημείωμα έγραφε με καλλιγραφικά Ιβάν.
Έβαλα τα ακουστικά και περιηγήθηκα στη λίστα αναπαραγωγής.
Περιλάμβανε αρκετά κομμάτια των Evanescence και άλλων indie και ροκ συγκροτημάτων.
" Αξιοθαύμαστο..", μουρμούρισα.
Φόρεσα μια μάλλινη ζακέτα και βγήκα στο μπαλκόνι.
Έκανε αρκετό κρύο και από τον σκοτεινιασμένο ουρανό έπεφταν μικροσκοπικές νιφάδες χιονιού.
Πάτησα αναπαραγωγή στο κομμάτι 'Your star', των Evanescence.
Αρνήθηκα να σκεφτώ κάτι παραπάνω από τους στίχους του τραγουδιού.
Σε λίγο η μελωδία με είχε παρασύρει να σιγοτραγουδήσω μαζί της.

'Σκοτάδι.
Ακινησία θορύβου.
Η θερμοκρασία αισθητά παγωμένη.
Κάτι απαλό έπεσε πάνω μου, το έπιασα.
Ένα κόκκινο φως ήρθε από το πουθενά για να μου αποκαλύψει ένα κορακί φτερό βουτηγμένο στο αίμα.
Το άφησα απότομα κάτω, όμως πριν πέσει ένα αντρικό χέρι το άρπαξε.
Προσπάθησα να διακρίνω τον άνδρα κάτω από τις σκιές.
Με άρπαξε από το λαιμό ακουμπώντας με πάνω του.
Το  σώμα μου αδύναμο κάτω από την γερή λαβή του.
Έφερε το φτερό πάνω από το πρόσωπό μου, με το άλλο χέρι μου άνοιξε το στόμα.
Εστυψε το αίμα του φτερού στα χείλη μου.
Αυτό κύλησε στον στεγνό λαιμό μου.
Δεκάδες κόκκινα φώτα άναψαν και οι δαίμονες που κρυβόταν στο σκοτάδι αποκαλύφθηκαν.
Δαίμονες με κίτρινα, κόκκινα, μπλε, πράσινα και μωβ μάτια.
Αναγνώρισα κάποιους μέσα από τα πλήθη.
"Είσαι η κόρη όλων.
Αυτό σε κάνει ξεχωριστή.
Αυτό σε κάνει δικιά μας.
Φως του κάθε βασιλείου.
Πριγκίπισσα",είπαν όλοι με μια φωνή και τότε δύο φτερά βγήκαν βίαια από την πλάτη μου.
Το ένα νυχτερίδας, το άλλο κορακίσιο.'

Όπως πάντα περιμένω τα σχόλια σας με απορίες, εντυπώσεις κλπ.
Τι νόημα βγάλατε από τα τελευταία λόγια του παρτ?
Αρχίζω και μένω λίγο πίσω τώρα με το σχολείο γι'αυτό Αργώ περισσότερο να ανεβάσω☆
Ευχαριστώ για την συμμετοχή σας.