Πριγκίπισσα της φαντασίωσης.

Κόκκινη γνωριμία.

Πήρα μια βαθιά ανάσα.
Είχα να βγω στον φρέσκο αέρα για μέρες.
Ο κήπος με τους μισοχιονισμένους λοφίσκους απλωνόταν ως τον ορίζοντα.
Άκουσα καλπασμούς δίπλα μου.
Μια όμορφη, μαύρη φοράδα ήρθε και στάθηκε κοντά μου.
Έσκυψε ως το ύψος μου για να την χαϊδέψω.
Πέρασα το χέρι μου στο απαλό τρίχωμα της.
Σε λίγο είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στο μάγουλο μου και απολάμβανε το χάδι μου.
Ήθελα πολύ να το ιππευσω αλλά ντρεπόμουν να το ζητήσω.
Εν τω μεταξύ ένιωθα τα μάτια του Ιβάν καρφωμένα πάνω μου, γύρισα σε αυτόν. Ήταν στηριγμένος στο κτήριο του στάβλου καπνίζοντας το τσιγάρο του και κοιτάζοντας με ουδέτερα.
Άφησα το άλογο να φύγει και περπάτησα προς αυτόν.
"Τι είναι εκεί μέσα?", έδειξα το σκοτεινό μέρος του στάβλου.
"Γιατί πρέπει να είσαι τόσο περίεργη για όλα?"
"Κακό είναι?"
"Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, Αντέλ", πήρε μια τζούρα.
Άρχισα να πηγαίνω προς το σκοτεινό σημείο.
"Δεν θα στο συνιστούσα", είπε αφού απελευθέρωσε κυκλάκια καπνού στον αέρα.
Άνοιξα την σιδερένια πόρτα, ένα χλιμίντρισμα ακούστηκε.
Μπήκα πιο μέσα κι άφησα μια τσιρίδα όταν είδα ένα τεράστιο, λευκό άλογο με μαύρα μάτια και κυνόδοντες.
Έκανα μερικά βήματα πιο πίσω.
"Τι είναι αυτό?", ρώτησα τον Ιβάν που είχε έρθει τώρα κοντά μου.
"Άλογο-δαίμονας"
"Πώς στο καλό..?!"
"Τα μεταμορφώσαμε. Ξυπνήσαμε τον δαίμονα μέσα του"
"Για ποιο λόγο?", τσίριξα.
Καημένο ζωάκι, ήταν αλυσοδεμένο.
"Για να είναι πιο δυνατό στις μάχες. Και τους αγώνες που διοργανώνουμε. Πάμε να φύγουμε από εδώ πριν ο Έντουαρντ Κάλεν πεινάσει και σου κόψει το κεφάλι"
"Ιου. Έντουαρντ Κάλεν.. από το twilight?"
"Ναι", χαμογέλασε.
"Κακόγουστο αστείο", σχολίασα.
Είχαμε βγει από τον στάβλο και καθόμασταν κάτω από τον αδύναμο μεσημεριανό ήλιο.
"Σταμάτα να με κοιτάζεις έτσι"
"Πώς έτσι?"
"Σαν να είμαι κάποιος άσπλαχνος δολοφόνος. Δηλαδή..μπορεί να είμαι αλλά δεν χρειάζεται να κοιτάς τόσο αδιάκριτα"
Έμοιαζε να το διασκεδάζει.
Τον αγνόησα.
"Γιατί δεν υπάρχει κανένα πουλί στον ουρανό?"
"Έχουμε προστατευτικό τείχος. Και αν καταφέρει κάποιο να περάσει, οι φρουροί το πυροβολούν", με κοίταξε με νόημα.
Γι αυτό δεν κατάφερε να με επισκεφθεί κανένα κοράκι. Μετά από την κατά ένα μέρος  αποτυχημένη τελετουργία της μεταμόρφωσης μου, κατάφεραν να επικοινωνήσουν μαζί μου με διαφορετικό τρόπο.
"Έχετε κι άλλα ζώα εκτός από τα άλογα?"
"Κάτι έχουμε", το άφησε να αιωρείται δίνοντας την προσοχή μου στο μικρό καφέ πουλάρι που τριβόταν στα πόδια μου.
"Σε συμπαθούν όλα τα ζώα?"
"Εσείς όχι..", σιγομουρμούρισα αλλά φάνηκε να το ακούει.
Αναστέναξε αγανακτισμένος.
"Ας γυρίσουμε στο κάστρο", είπε με τον γνωστό προστακτικό τόνο του.
"Περίμενε λίγο", έτρεξα δίπλα του.
"Η Βερόνικα είναι σαν κι εκείνες τις μάγισσες που ανάφερε ο βασιλιάς στην τελετή?"
"Ναι", είπε αδιάφορα.
"Είναι πολύ δυνατή?"
"Από τις πιο δυνατές της οικογένειάς της. Να ήταν και έξυπνη.."
"Θα ήθελα να την γνωρίσω"
Σταμάτησε και με κοίταξε καχύποπτα.
"Αυτή με έσωσε εκείνο το βράδυ, έτσι δεν είναι? Γιατί να μην την ευχαριστήσω..", είπα όσο πιο αθώα μπορούσα, ήμουν καλή στα ψέματα.
"Ίσως όταν μας επισκεφθεί πάλι"
"Γιατί που μένει? Βασικά που μένουν οι βρικόλακες του βασιλείου σας? Και εμείς τώρα που βρισκόμαστε?"
Φάνηκε να ενοχλείται από την λογοδιαρροια μου, απάντησε:
"Σπίτι της, σπίτια τους, σπίτι μου"
Γύρισα τα μάτια μου με αγανάκτηση.
Φτάσαμε στην αρχή της εσωτερικής σκάλας του παλατιού.
"Α και Αντέλ.."
"Ναι?"
"Μην κυκλοφορείς σε απόμερα μέρη, δεν ξέρω για πόσο θα μπορέσω να συγκρατήσω ακόμα τον Κλαρκ. Έχω και ένα ολόκληρο βασίλειο να διευθύνω. Δεν μπορώ να προσέχω εσένα", και εκεί οι δρόμοι μας χωρίστηκαν.
"Θα μπορούσες να βάλεις κάποιον φρουρ-",πήγα να φωνάξω όμως είχε ήδη εξαφανιστεί.
Δεν πρόλαβα να μάθω τίποτα.
Ιβάν.
Στη συνέχεια της μέρας μπορούσα να ακούσω την ανάσα
της Αντελίν πιο χαλαρή από ότι συνήθως.
Βέβαια υπήρξε μια στιγμή που το οξυγόνο δεν κατάφερνε να περάσει στους πνεύμονές της εύκολα.
Δεν ήξερα γιατί είχε τέτοιες κρίσεις ή τι ακριβώς συνέβαινε, τελευταία αχυρωνε τις σκέψεις της καλύτερα.
Αποφάσισα να βγάλω για λίγο ανούσιες σκέψεις σαν κι αυτή από το μυαλό μου και να ασχοληθώ με το βασίλειό μου.
Η οικονομική μας θέση ήταν αρκετά καλή ωστόσο ο πατέρας μου είχε κεντησει παντού εχθρικούς ιστούς και κινδυνευαμε πραγματικά να τα χάσουμε όλα.
Ο λαός και οι υποστηρικτές μας ήταν αρκετοί και πάνω απ'όλα ισχυροί όμως αν οι εχθροί μας συνεργαζόταν, θα οδευαμε κατευθείαν στην καταστροφή.
Και κάτι μου έλεγε πως υπάρχει πλέον ένας παραπάνω λόγος να ξεσπάσει πόλεμος.
Ένας λόγος με μακρύ, κατσαρό, καστανό μαλλί, πράσινα γατίσια μάτια και όμορφες καμπύλες.
Κάτι μου έλεγε ότι άξιζε να παλέψουν για αυτή όλα τα βασίλεια μεταξύ τους.
Κάτι μου έλεγε πως σύντομα το όνομα της θα βαφόταν κόκκινο.

Με συγχωρείτε, άργησα παραπάνω να ανεβάσω αυτή τη φορά απ' ότι προσέξατε.
Τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται μυστήρια, περιμένω τις εντυπώσεις και τις απορίες σας.
Be aware of sexy vampires ^,..,^.