Πριγκίπισσα της φαντασίωσης.

Χρωματική πανδαισία.

Είχαν έρθει περίπου πενήντα γοργόνες. Η πλειοψηφία ήταν μέλη του στρατού και άτομα της υπηρεσίας. Κάποιοι έμεναν σε δωμάτια του παλατιού ενώ άλλοι προτίμησαν την λίμνη.
Οι ευγενείς ξεχώριζαν. Η εμφάνισή τους,ο τρόπος που μιλούσαν,ακόμα και οι κινήσεις τους σε εκστασίαζαν. Αν οι νυχτερίδες ήταν πλάσματα τόσο άρρωστα που σε απωθούν κι αν τα κοράκια ήταν τόσο μυστήρια που σου κινούν το ενδιαφέρον τότε οι γοργόνες ήταν σίγουρα πλάσματα που σε μαγνητίζουν.
Εγώ και η πριγκίπισσα Ακουάτα αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα ανάμεσα στα παρτέρια της αυλής.
"Τι ακριβώς είναι οι γοργόνες και τι μπορείτε να κάνετε?"
"Πρώτα απ'όλα είμαστε γοργόνες και σειρήνες,δύο σε ένα. Είμαστε ειρηνικά όντα και νιώθουμε την αγάπη  πιο έντονα από τους άλλους βρικόλακες. Όση αγάπη μπορεί να νιώσει ένας δαίμονας δηλαδή",χασκογέλασε,"και αυτό επειδή δεν την καταπολεμάμε. Είμαστε διαισθητικοί και ενορατικοί"
"Με τι τρέφεστε?"
"Με αίμα όπως όλα τα βασίλεια. Μπορεί να δείχνουμε όμορφα και αθώα πλάσματα,μα άμα χρειαστεί..",σταμάτησε να περπατάει και μου έδειξε δύο σειρές κοφτερών δοντιών. Με αυτή την κίνηση μου υπενθύμισε την αλήθεια για κάθε σκοτεινό ον,να μην ξεγελιέμαι.
"Όταν ο πρώτος έκπτωτος από τον οποίο προερχόμαστε έπεσε,προσγειώθηκε μέσα στην θάλασσα. Και κάπως έτσι εξελιχθήκαμε εμείς. Απλώς τείνουμε περισσότερο σε όντα της θάλασσας-γοργόνες,οι κόκκινοι σε λυκάνθρωπους,τα κοράκια σε χρήστες της μαγείας κλπ κλπ. Ωστόσο όλοι κουβαλάμε παρόμοιο δαίμονα και την ίδια δίψα για αίμα". Ο τόνος της ήταν ανάλαφρος μα τα τελευταία λόγια της με φόρτισαν λιγάκι.
Της έκανα νόημα να συνεχίσει να εξηγεί.
"Λοιπόν. Κύρια ιδιότητα μας είναι να υπνωτίζουμε τους άλλους:με το τραγούδι μας ή απλά τη φωνή μας,και με την γλώσσα του σώματός μας φυσικά. Αυτό μας καθιστά ικανούς να χειριστούμε την ενέργεια του άλλου,παθητική και ενεργητική. Τα υπόλοιπα βασίλεια δεν έχουν καταλάβει ακόμα πλήρως πως δουλεύουμε",μου έκλεισε το μάτι σαν να σφράγιζε το μικρό μυστικό μας. "Η επόμενη δύναμη που κατέχουμε είναι η υδροκίνηση όπου χειριζόμαστε το νερό και μπορούμε να το αντλήσουμε από την ατμόσφαιρα. Επίσης μας είναι πλέον εύκολο να δημιουργήσουμε ηλεκτρική ενέργεια μέσω του νερού και αυτό θα χρησίμευε για να κάνουμε κάρβουνο τους αντιπάλους μας",γέλασε σιγανά.
Δίστασα λίγο μα ήθελα να δω πως το βλέπουν αυτοί. Μάζεψα θάρρος και έτσι ρώτησα.
"Πιστεύεις πως υπάρχει απόλυτη ειρήνη ανάμεσα σε εσάς και τα κοράκια?"
Το βήμα της έγινε πιο αργό καθώς επέλεγε τα λόγια της. "Όσο κι αν επιθυμώ την ειρήνη,πιστεύω πως δεν υπάρχει στον απόλυτο βαθμό. Μεταξύ κανενός βασιλείου πλέον.Κάποιοι από τους κόκκινους έχουν εναντιωθεί απέναντι σε όλα τα βασίλεια..Με λίγα λόγια επικρατεί ένα βουβό χάος. Δεν μένει πολύς καιρός από το να υπάρξει πόλεμος ή εξέγερση".
Η λέξη εξέγερση μου έφερε στο μυαλό τον Ρούμπιν.
Κάτι μου έλεγε πως το όνομά μου θα βρισκόταν στην μέση των στρατοπέδων αυτού του πολέμου.
"Τέλος πάντων. Μια τελευταία ικανότητα είναι να γινόμαστε αόρατοι. Αυτό δουλεύει καλύτερα κάτω από το νερό και απέξω κρατάει μονάχα μερικά λεπτά. Θα προσπαθήσω να σου διδάξω τα περισσότερα μα θα ήθελα από εσένα να κρατηθούν μυστικές οι τεχνικές μας. Το ένστικτο μου λέει πως μπορώ να σε εμπιστευτώ και δεν ψεύδεται ποτέ υψηλότατη Αντελίν". Έκανε μια βαθιά υπόκλιση και ένιωσα αυτομάτως αμήχανα όπως κάθε φορά που με προσφωνούσαν. Μα η υπόκλιση μου φάνηκε ακόμα πιο υπερβολική κυρίως όταν ήρθε από μια πριγκίπισσα που επρόκειτο να κατείχε τον θρόνο της βασίλισσας σε λίγο καιρό. Τουλάχιστον έτσι με είχε πληροφορήσει η Σίλβα.