Η θυσία.

3.9K 428 32
                                    

Πριν ο άντρας προλάβει να αντιδράσει, ο Ιβάν τον είχε ρίξει στο χιονισμένο έδαφος.
Μια μάχη μεταξύ λύκων και νυχτερίδων ξέσπασε.
Εγώ απλώς καθόμουν και παρακολουθούσα παγωμένη τον μαύρο λύκο να ξεσκίζει τα φτερά του Ιβάν.
"Τρέξε και ζητα βοήθεια από το παλάτι!", με διέταξε.
Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω.
Να το σκάσω, αφήνωντας τους να πεθάνουν ή να τρέξω πίσω για ενισχύσεις?
"Αντελίν!", πέταξε τον λύκο από πάνω του και επιτέθηκε σε αυτόν που ήταν έτοιμος να με δαγκώσει.
Έπεσε κάτω νεκρός με τον Ιβάν δίπλα του βαριά τραυματισμένο.
"Άντε, τι κοιτάς? Φύγε μακριά από εδώ, είναι η ευκαιρία σου!"
Μπορεί να ήταν η μοναδική πιθανότητα να ξεφύγω από εδώ αλλά εγώ τον άρπαξα από τα μπράτσα και τον έσυρα πίσω από ένα φαρδύ δέντρο.
"Τι στην κόλαση κάνεις?"
"Υποθέτω πως σου σώζω τη ζωή όπως έκανες κι εσύ με την δικιά μου προ ολίγου"
Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα.
Δεν ήμουν όσο σκληρή νόμιζε, μάλλον.
Κοίταξα πίσω του την μάχη που εξελισσόταν.
Η Ιλόνα παύλευε με έναν γκρίζο λύκο και δεν μπορούσα να πω πως είχε το πάνω χέρι.
"Τι γίνεται?", ρώτησε ανήσυχα ο Ιβάν.
"Είναι περισσότεροι.."
Προσπάθησε να μπει πάλι στην ταραχή, εγώ τον έσπρωξα πίσω.
"Που έχεις χτυπήσει?"
Αυτός ως απάντηση έσκισε το κορακί πουκάμισό του αποκαλύπτοντας μια σειρά κοιλιακών που στόλιζαν δεκάδες τατουάζ.
Έγειρε στο πλάι και  έδειξε την μεγάλη δαγκωματιά.
Έλειπε ένα ολόκληρο κομμάτι.
Ξεροκαταπια.
Είδε την δυσφορία μου και στράφηκε στο πλευρό του.
"Γαμώτο!", αναφώνησε μετατρέποντας τα μάτια του μαύρα.
" Πάω να φέρω βοήθεια"
"Όχι!", με σταμάτησε. "Θα σε δουν"
"Και τι θες να κάνω?"
Πήρε μια βαθιά ανάσα και τράβηξε το μαλλί του.
"Τι είναι αυτό στον λαιμό σου?", έδειξα το ασημένιο μενταγιόν διακοσμημένο με μια καρδιά από σμαράγδι.
Τελείωνε σε μια μυτερή γωνία.
Το εβγαλα από το γιακά του.
Φέρνοντάς πάνω στον καρπό μου  τράβηξα μια βαθιά χαρακιά.
Το έφερα στο στόμα του.
"Μη με κοιτάζεις έτσι, θα μου το χρωστάς!"
Αν και ξαφνιασμένος το πήρε και ήπιε από το αίμα μου απλώνοντας έναν οξύ πόνο στο χέρι μου.
Φάνηκε να ανακάμπτει αμέσως αποκρούοντας τον λύκο που μας είχε μόλις βρει.
Το γνωστό μαύρο τετράποδο σηκώθηκε σε δύο αντρικά πόδια.
"Σταματήστε!", διέταξε την ομάδα του και αυτή έκανε μερικά βήματα μακριά από τα θύματά της.
Οι νυχτερίδες κοιτούσαν ξαφνιασμένες.
Η Ιλόνα άφησε τον λύκο που κρατούσε από τον λαιμό να πέσει με φορά στο χιόνι.
"Ιβάν!", έτρεξε μοιραία στην αγκαλιά του σκεπάζοντας τον με τα κόκκινα μαλλιά της.
"Αυτή είναι η κρατούμενη που μιλούν ολοι?", ο ασιάτης με έδειξε με το δάχτυλο.
"Ώστε έφτασε στα αυτιά σας ε? Τι θέλετε?", ρώτησε επιθετικά ο Ιβάν.
"Είμαι ο Τζινχάι. Εσύ είσαι η Αντελίν, σωστά?", άπλωσε το χέρι του για χειραψία.
Αφού την αγνόησα,  έκανε μερικά βήματα πιο κοντά μου.
Η ανάσα του μύριζε αίμα και σχημάτιζε συννεφάκια στην κρύα ατμόσφαιρα.
Έκανε έναν αργό κύκλο γύρω μου παρατηρώντας με αδιάκριτα.
"Ξες τι θέλω, Ιβάν?"
"Τελείωνε Τζινχάι"
"Αυτή θέλω!", χάιδεψε μια μπούκλα των μαλλιών μου.
Είχε αρχίσει να με φρικαρει.
Ο Ιβάν με πήρε από το χέρι και με έφερε πίσω του. Είχε κλείσει τα φτερά νυχτερίδας, όπως και οι υπόλοιποι.
Το κοπάδι του Τζινχάι είχε πάρει αμυντική θέση ακριβώς πίσω του.
"Έχει μια περίεργη μυρωδιά μαγείας!", ο ασιατης με κοίταξε με θαυμασμό, διατηρώντας τα ρουμπινενια μάτια του.
" Παιδιά άλλαξτε μορφή και πάρτε μια βαθιά ανάσα!"
Οι λύκοι μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους της ίδιας καταγωγής με σχιστά μάτια και μαύρα μαλλιά.
Ήρθαν πιο κοντά και υπάκουσαν στα λόγια του Τζινχάι.
"Τι είναι?", ρώτησε μια κοπέλα με μακρύ ίσιο μαλλί.
"Είναι απλά μια θνητή", απάντησε η Ιλόνα αφού με στραβοκοίταξε.
"Δεν νομίζω..", είπε ο Τζινχάι.
"Τι εννοείς?", τον ρώτησα.
"Κάποιος από τους δικούς σου είναι μαγικό ον, για Σκέψου", είπε με νόημα.
"Φτάνει!", ο Ιβάν ήταν έτοιμος να ξανακάνει επίθεση αν δεν τον κράταγε η Ιλόνα.
Όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμενα μάτια.
Ο πατέρας μου σίγουρα δεν ήταν βρικόλακας.
Μετά μου ήρθε στο μυαλό η μάχη της μητέρας μου με τον Κλαρκ, στο σπίτι του Κάλβιν πριν με απαγάγουν.
Επίσης είχε παραδεχτεί ότι γνώριζε για αυτά τα πλάσματα.
Έκανα μερικά βήματα μακριά από τον Ιβάν.
"Σκατά!", έκανα να φύγω όμως με κράτησε από την μέση.
"Ασε την αυτή, οι λύκοι που πήγαν?", φώναξε η Ιλόνα.
Οι λύκοι  είχαν γίνει καπνός.
Ο Ιβάν με άφησε με γδούπο κάτω.
"Ας φύγουμε και εμείς", ο Κλάρκ με σήκωσε πάλι.
Με τραβούσε σε όλη την διαδρομή.
" Σταματά να μου φαιρεσαι σαν να είμαι μαριονέτα! Και γιατί δεν πάμε απλά πετώντας?"
"Απλά βούλωσε το!", ούρλιαξε εξαγριωμένος.
"Τι είμαι?", συνέχισα. Κάτι που τον έκανε να επιχειρήσει να μου χώσει σφαλιαρα.
"Δεν είσαι ο μόνος που πέρασε δύσκολα Κλαρκ. Ηρέμησε!", τον διέκοψε ο Ιβάν.
Με παράτησε και έτρεξε μέσα στο κάστρο.
Ο βασιλιάς περίμενε στην είσοδο.
"Γιατί είστε έτσι? Που πήγαν όλοι οι φρουροι?"
"Μας επιτέθηκαν τα ρουμπίνια!", φώναξε ο Κλαρκ.
"Δεν πείραξαν το παλάτι. Ούτε με επιδίωξαν", είπε μπερδεμένος ο βασιλιάς.
"Ναι, επειδή θέλουν αυτή", με ένα νεύμα του ο Τζόσουα έδειξε εμένα.
" Προφανώς τα κοράκια έμαθαν για αυτή και έστειλαν τους φίλους τους να 'διαπραγματευτούν', όπως κάνουν πάντα άλλωστε "
Ο Κάρολ με κοιτούσε άφωνος.
Οι βρικόλακες του συνεδρίου που στεκόταν πίσω του με κοιτούσαν επίσης άφωνοι.
"Τότε μάλλον δεν πρέπει να αργήσουμε άλλο. Καιρός να ετοιμάσουμε την δεξίωση. Αντελίν, θα γίνεις μια από εμάς"
Όλοι οι δαίμονες ζητωκραύγασαν εκτός από τον Κέιντεν, τον Τζόσουα, τον Ιβάν που με κοιτούσε θλιμμένος και την Ιλόνα μου έριξε μια δολοφονική ματιά.

Και αυτό το παρτ μου άρεσε☺
Τι έχετε να πείτε για την κίνηση της Αντελιν για τον Ιβάν?
Πιστεύετε ή θέλετε η Αντελιν να γίνει σαν κι αυτούς? Περιμένω απορίες,εντυπώσεις κλπ.
Ευχαριστώ και πάλι για αυτούς που συμμετέχουν με ψήφους και σχολια♡☆

Πριγκίπισσα της φαντασίωσης. Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon