Πριγκίπισσα της φαντασίωσης.

Σμαραγδένια μάτια.

Αν σας αρέσει και θέλετε να την συνεχίσω γραψτε μου ένα σχόλιο και κοινοποιήστε το στους φίλους σας.
Ευχαριστώ:D

Το όνειρο ένιωσε τόσο ζωντανό, που με κράτησε ξύπνια το μισό βράδυ.

Έριξα κρύο νερό στο πρόσωπό μου, κοιτάχτηκα στο καθρέπτη για να δω δύο σμαραγδένια μάτια πλαισιωμένα από δύο μαύρους κύκλους. Αγνόησα τις σακούλες και επικεντρώθηκα στο χρώμα των ματιών μου. Έμοιαζε τόσο με εκείνων των ανδρών στο όνειρο μου.

Πέρασα το χέρι μου μέσα από τα σκούρα καστανά μαλλιά και τότε ένιωσα έναν οξύ πόνο στην παλάμη μου. Το έφερα μπροστά στο προσώπό μου. Μια βαθιά πληγή ήταν χαραγμένη πλαγίως της παλάμης μου.

Θυμήθηκα αμέσως την λεπίδα του μαχαιριού στο όνειρο.

Αποκλείεται, σκέφτηκα.

Τύλιξα το πληγωμένο χέρι μου με επιδέσμους και γύρισα πίσω στο κρεβάτι με έναν αναστεναγμό.

"Μαμά?"

"Ναι, Αντελίν"

"Βγήκα εχθές το βράδυ καθόλου έξω?", αυτό απέσπασε την προσοχή της μητέρας μου από το πλύσιμο των πιάτων.

" Όχι, δεν πήρα χαμπάρι τίποτα. Θες να μου πεις κάτι?", ρώτησε καχύποπτα και ταυτόχρονα ανυπόμονα.

"Μμμ, όχι"

"Αντελίν παιδί μου.."

Ωχ, σκέφτηκα. Δεν μ'αρέσει ο τόνος της φωνής της.

"Βγαίνεις έξω κρυφά τα βράδια? Έχεις κανέναν μηχανόβιο ροκά γκόμενο?", συνοφρυωθηκα.

"Μήπως παίρνεις ναρκωτικά?"

"Ναι και για αντάλλαγμα δίνω το κορμί μου"

"Αντελίν, κόρη μου..είσαι παρθένα?"

Και κάπως έτσι ο χυμός πορτοκαλί που έπινα βγήκε από την μύτη μου σαν συντριβάνι. Γούρλωσα τα μάτια μου.

Περίμενε όντως απάντηση.

"Σαν το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο"

"Δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστο να μείνεις έγκυος στα δεκάξι όπως εγώ με εσένα", είχε ξαναστραφει στο πλύσιμο πιάτων.

"Ναι, είσαι μια νέα μητέρα. Καλά θα κάνεις να φερθείς και σαν μια"

"Τι εννοεις?", έστρεψε την προσοχή της πάλι σε εμένα.

"Εννοώ πως καλό θα σου έκανε να έβγαζες αυτή την ποδιά, να σταματαγες την ακατάπαυστη πολυλογία και να εβγαινες καμία βόλτα"