Τολμάς;

Μέρος 4ο.

Μπαμ.
<<Ωχ.>>ακούω την φωνή του Κρίστιαν η οποία με ξυπνάει.  
Ανοίγω αργά τα μάτια μου και τον βλέπω να προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του.Παραπατάει και σκοντάφτει στο κομοδίνο με θόρυβο.Έπειτα προσπαθεί να βρεί την ισορροπία του αλλα αντί γιαυτό κοπανάει το πόδι του στο κρεβάτι.
<<Γαμώτο.>>βλαστημάει.

Μόλις τα μάτια του συναντάνε τα δικά μου μένει ακίνητος να με κοιτάει.Δεν μπορώ να καταλάβω και πολλά από το ύφος του.Το κάτω χείλος του φαίνεται να είναι σε καλύτερη κατάσταση από το δικό μου από την μπουνιά που του έριξα τις προάλλες και αναρωτιέμαι πως να φαίνεται το δικό μου μάτι.Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ και τα μάτια μου να καίνε ενώ όταν προσπαθώ να κουνηθώ συνειδητοποιώ πως φοράω ακόμη τα ίδια ρούχα που φορούσα και εχθές, ακόμα και τα παπούτσια μου.Εχθές.Τι έγινε εχθές;Ένας διαπεραστικός πόνος περνάει από το κεφάλι μου και κλείνω τα μάτια μου.Όταν τα ξανα ανοίγω ο Κρίστιαν είναι ακόμα εκεί και με κοιτάει.Το επόμενο δευτερόλεπτο έχω θυμηθεί τα πάντα.Τους είχε πεί για τα χάπια.Αυτός ο μπάσταρδος που από την πρώτη μέρα με μίσησε τα είπε όλα και τώρα δεν υπάρχει γυρισμός.

<<Τι στην ευχή...>>ακούω τον Λί να μουρμουρίζει μέσα από τα σκεπάσματά του.

<<Συγνώμη δεν ήθελα να σας ξυπνήσω..>>λέει άτονα ο Κρίστιαν και κοιτάει κάτω.

<<Πολύ αργά.>>του απαντάει ο Λί και σηκώνεται από το κρεβάτι.<<Καιρό είχα να πιώ τόσο.>>λέει ενώ τεντώνεται.Έπειτα μας κοιτάει αφού κανένας από τους δυό μας δεν του μιλάει.<<Είστε καλά εσείς οι δύο;>>ρωτάει.

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι ενώ ο Κρίστιαν δεν του απαντάει καν.Μας κοιτάζει μια τελευταία φορά και μπαίνει στο μπάνιο.

Όση ώρα βρίσκεται εκεί κανένας από του δυό μας δεν λέει κουβέντα.Η ζαλάδα και ο πονοκέφαλος μου σιγά σιγά υποχωρούν και δίνουν την θέση τους σε έναν έντονο θυμό.Και φυσικά η αιτία του θυμού αυτού βρίσκεται απέναντί μου και δεν λέει κουβέντα.Απλά κοιτάει το κενό.Όσο ξανα παίζω στην μνήμη μου το χθεσινό ξέσπασμα του Κρίστιαν για τα ναρκωτικά τόσο περισσότερο αυτός ο θυμός μεγαλώνει. Παρ'όλαυτά δεν του λέω τίποτα και σφίγγω τις γροθιές μου.

Σε λίγο βλέπουμε τον Λί να βγαίνει από το μπάνιο και να ντύνεται.

<<Δεν θα κατεβείτε για πρωινό;Είναι Σάββατο.>>λέει.

Όταν κάνεις  δεν του απαντάει, απλά βγαίνει από το δωμάτιο.Αμέσως η στάση του Κρίστιαν αλλάζει.Σηκώνεται από το κρεβάτι και πλησιάζει.Το ίδιο κάνω και εγώ.