Τολμάς;

Με τα μάτια του Κρίστιαν:Μέρος 1.

Πετάω την τσάντα ,βγάζω τα ρούχα μου και βουτάω στο κρεβάτι. Ξεραίνομαι για ώρες χωρίς όνειρα χωρίς τίποτα.Ένας βαθύς και απολαυστικός ύπνος.Αυτό που με ξυπνάει είναι μερικά δυνατά χτυπήματα στην πόρτα.Πετάγομαι απότομα από το κρεβάτι και ανοίγω την πόρτα,σίγουρος πως δείχνω σαν τρελό αναμαλλιασμένο τέρας με κόκκινα μάτια.Απέναντί μου στέκεται ένα αγόρι που με κοιτάει με το πιο γαμημένο σέξι βλέμμα που είχα δει ποτέ.Σκαλώνω και τον κοιτάω για λίγο χωρίς να του μιλήσω.Μόλις αντιλαμβάνομαι επιτέλους πως είναι φορτωμένος με βιβλία κάνω στην άκρη για να περάσει.Αφήνει τα βιβλία και εγώ τον σκανάρω από πάνω μέχρι κάτω.
<<Άσε με να μαντέψω, τα βιβλία του καινούριου είναι αυτά;>> λέω και ξαναπηγαίνω πίσω στο κρεβάτι μου.Ξέρω πολύ καλά ποιος είναι.Πως θα μπορούσα άλλωστε να μην τον αναγνωρίσω.Ήξερα πως σήμερα ερχόταν.Ήξερα πως το δικό μας δωμάτιο ήταν το μοναδικό με κενό κρεβάτι.Αυτό που δεν ήξερα ήταν εκείνο το περίεργο τσίμπημα που ένιωσα μόλις άνοιξα την πόρτα και τον είδα μπροστά μου.Με σάρκα και οστά.Δεν ένιωσα το μίσος που περίμενα απέναντί του και αυτό με θύμωνε.
<<Του καινούριου;>>με ρωτάει με μπερδεμένο βλέμμα.
<<Ναι μωρέ.Τον γιο αυτουνού του τραγουδιστή...του Ντάνι Στάιλερ.>>αφού δεν μπορώ να νιώσω εγώ απέχθεια προς αυτόν,θα κάνω εκείνον να με μισήσει. Από την πρώτη μέρα μάλιστα.
<<Ναι τα βιβλία του είναι.>> μου απαντάει.Ο τύπος πάει με τα νερά μου.
<<Είπανε πως σήμερα θα έρθει και έχει βουίξει όλο το κολέγιο...Πόσα σου έδωσε για να του κουβαλήσεις τα βιβλία μέχρι εδώ;>>
<<Τί σε κάνει να νομίζεις οτι με πλήρωσε;>>
<<Έτσι δεν κάνουν όλοι αυτοί οι διάσημοι του κώλου;>>το πάω ένα βήμα παραπέρα και περιμένω την αντίδρασή του.
<<Δίκαιο έχεις ούτε εγώ τους πάω,νομίζουν οτι ο κόσμος τους ανήκει.>>με αιφνιδιάζει.Ή με δουλεύει ή όντως πιστεύει αυτά που λέει.Κάτι από τα δύο.

Τον κοιτάζω για λίγο προσπαθώντας να καταλάβω.Ίσως τελικά ο τύπος να είναι πιο ενδιαφέρον απ'ότι περίμενα.
  <<Κρίστιαν.>>σηκώνομαι και  του λέω το όνομά μου χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος πως κάνω το σωστό.Δεν πρέπει να αναπτύξω καμία οικειότητα μαζί του.Ο πατέρας του είναι ένα σκουπίδι και το ίδιο θα είναι και αυτός. Αλλα ..

  <<Κύριε Στάιλερ!>>ο Μπάρνει μπουκάρει πριν εκείνος προλάβει να μου πει  το όνομά του.Αν και το ξέρω ήδη.Τον λένε Σέθ Στάιλερ.<<Ήθελα να δω αυτοπροσώπως αν είστε εντάξει.Έχετε όλα τα πράγματά σας;Πήρατε όλα τα βιβλία σας;Ακόμα επιμένω πως θα ήσασταν πιο άνετα στο δωμάτιο που σας ετοιμάσαμε.>> 
  <<Είμαι μια χαρά ευχαριστώ.>> του απαντάει αδιάφορα εκείνος.

<<Είστε σίγουρος κύριε Στάιλερ;>>επιμένει ο Μπάρνει.
<<Φεύγατε κύριε Μπάρνει;>> του λέει ο Σέθ απότομα και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα.Ο τύπος έχει κότσια.
<<Φ-Φ-Φυσικά...Με συγχωρείτε, θα σας αφήσω να ξεκουραστείτε.>>μουρμουρίζει και μετά φεύγει.

Κοιτάω τον Σέθ.
<<Μάλλον δεν χρειάζεται να σου πω πλέον το όνομά μου.>> μου λέει.
<<Μή περιμένεις να σου ζητήσω συγνώμη γι'αυτά που είπα η κάτι τέτοιο , εξακολουθώ να πιστεύω οτι οι περισσότεροι από εσάς είστε καθίκια.>> λέω με θράσος.

<<Δεν σε αδικώ.Όλοι κατά βάθος αυτό πιστεύουν...απλά είσαι ο μόνος που μου το λέει κατάμουτρα.>> απαντάει.
Συμφωνεί μαζί μου;Γιατί;Κανονικά έπρεπε να θέλει να μου σπάσει τα μούτρα.
  <<Άρα υποθέτω πως δεν είμαι ένα από τα αγαπημένα άτομα που γνώρισες σήμερα.>> τον ειρωνεύομαι και ανάβω τσιγάρο προσπαθώντας να το παίξω αδιάφορος.

<<Μπά δεν γνώρισα και κανέναν.>>
  <<Θέλεις να πεις πως δεν έτρεξαν όλοι να γνωρίσουν τον περιβόητο γιό του Ντάνι Στάιλερ;>> λέω και ξαφνικά όλη η οργή που έπρεπε να νιώσω στην αρχή της συνάντησης μας, μου βγαίνει τώρα.
<<Δεν το κόβεις;>> αρχίζει και εκνευρίζεται.Καιρός ήταν.
<<Ποιό;>>κοροϊδεύω.

Βλέπω ξεκάθαρα πλέον πως τα λόγια μου τον εξοργίζουν και προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό του.Παρόλαυτα συνεχίζω.

<<Τα παίρνεις όταν σου λένε την αλήθεια ε;Μάλλον έχεις συνηθίσει να πηγαίνουν όλοι με νερά σου.>> λέω.  
  <<Ποιο είναι το πρόβλημά σου;>>με σπρώχνει.<<Δεν σου δίνουν σημασία στο σπίτι και την βρίσκεις να ξεσπάς εδώ πέρα;>>
Ετοιμάζομαι να του απαντήσω αλλα δεν προλαβαίνω.Μπαίνει μέσα ο Λί και μας διακόπτει.Κάτι μου λέει όμως πως αυτή η κουβέντα μας δεν έχει τελειώσει.Δεν θα την αφήσω εγώ να τελειώσει.

Κάτι μικρό μέχρι να ανεβάσω καινουριο κεφάλαιο ... :)