Τολμάς;

Μέρος 19

Πήγαμε ξανά μέσα στο μπαρ. Μιλήσαμε με την Λάουρα και της είπαμε τα πάντα. Από το πως όλο αυτό ξεκίνησε μεταξύ μας μέχρι το πως αποφασίσαμε να προχωρήσει από εδώ και πέρα.Δεν το πήρε καλά είναι η αλήθεια.Στην αρχή αρνούνταν να το δεχτεί και ξέσπασε σε κλάματα.Μετά θύμωσε και το μόνο που μας έλεγε ήταν πως αυτό που πάμε να κάνουμε είναι τρελό και πως αν το μάθαινε ο πατέρας μου ήμασταν χαμένοι από χέρι.Αν δεν ήταν ο Κρίστιαν να της απαντάει με θράσος και θάρρος σε αυτά που μας έλεγε δεν ξέρω και εγώ ο ίδιος που θα κατέληγε η συζήτηση.Το να μας λέει κατάμουτρα όλα τα προβλήματα που πρόκειται να έχει η σχέση μας στο μέλλον εμένα με τρόμαζε.Ο Κρίστιαν έδινε σε όλα μια θετική οπτική γωνία κάτι που με ηρεμούσε και μου θύμιζε πως δεν είναι όλα τόσο τραγικά αν τα δεις με άλλο μάτι.

Όταν  η Λάουρα είπε όσα είχε να πει κάλεσε ταξί και έφυγε.Κανείς δεν την εμπόδισε και για να πω την αλήθεια ένιωσα πως μαζί της έφυγε και  ένα βάρος από μέσα μου.Την βάλαμε να υποσχεθεί πως θα αφήσει εμάς να το αποκαλύψουμε στους γονείς μας.Όσο για την Άλις,δεν χρειάστηκε να τις εξηγήσουμε τι έγινε,τα είχε καταλάβει όλα.
<<Δε νομίζω πως η Λάουρα θα με συγχωρήσει ποτέ.>>λέω στον Κρίστιαν ενώ περιμένουμε έξω από τα μπαράκι την Άλις για να επιστρέψουμε στο κολέγιο.
<<Ε και;Τώρα είσαι μαζί μου.>>μου λέει και βλέπουμε επιτέλους την Άλις να έρχεται προς το μέρος μας.
<<Δεν έχετε μόνο εσείς προσωπική ζωή!>>πετάει γελώντας και πηγαίνει προς το αμάξι.

<<Το ελπίζω.>>απαντάω εγώ στον Κρίστιαν και εκείνος μου δίνει ένα φιλί πριν μπούμε στο αμάξι.Τα χείλη του είναι υγρά και απαλά,ένας συνδυασμός που με διεγείρει.Εκείνος πιάνει το ύφος μου και χαμογελάει.
<<Αργότερα.>>λέει και μου κλείνει το μάτι πριν μπει στο αμάξι.

Το αργότερα μας βρήκε μαζί,στο δωμάτιό μου.Αγκαλιά στο κρεβάτι με τα κορμιά μας και τις σκέψεις μας μπερδεμένα μεταξύ τους.Οι αναπνοές μας ήταν ακόμα γρήγορες και τα σώματά μας ιδρωμένα.
<<Πες μου τι σκέφτεσαι.>>ρωτάω τον Κρίστιαν ενώ το χέρι του κινείται αργά πάνω στον λαιμό μου.

<<Σε δύο μέρες το κολέγιο κλείνει.Θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω.>>λέει.

Είχα σχεδόν ξεχάσει τις διακοπές των Χριστουγέννων.Θα έπρεπε λοιπόν να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου με τον γερο Ντάνι.Και ο Κρίστιαν;Ένιωσα ένα τσίμπημα στο στομάχι στην σκέψη ότι θα κάνω να τον δω μέρες.
<<Δε μ'αρέσει η ιδέα να μην σε βλέπω για τόσο καιρό.>>λέει πρώτος εκείνος και με προλαβαίνει.
<<Ίσως ο πατέρας μου πάει κάποιο ταξίδι.Το συνηθίζει στις διακοπές.Μπορείς...>>διστάζω ενώ τα πράσινα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου.<<...μπορείς να έρθεις σπίτι μου.>>του λέω.
Ο Κρίστιαν χαμογελάει ακούγοντας την πρότασή μου.
<<Τα μαλλιά σου ποτέ δεν στρώνουν τελείως εδώ σε αυτό το σημείο.>>αγγίζει το κεφάλι μου στο σημείο ακριβώς πίσω από το αυτί μου.<<Δεν νομίζω να σου έχω πει ποτέ πόσο μ'αρέσει αυτό.>>
Αμέσως νιώθω μια ανατριχίλα στο σημείο που με άγγιξαν τα δάχτυλά του.
<<Δεν μου το έχεις πει.>>λέω.