Μέρος 8ο.

3.1K 282 70
                                    

<<Γιατί ο Κρίστιαν είναι γκέι.>>μου λέει η Κέιτ.
<<Τι πράγμα;>>της απαντάω μόλις βρίσκω τα λόγια μου και πλησιάζω σε αυτήν.

Εκείνη παρερμηνεύει αυτήν μου την αντανακλαστική κίνηση και επιχειρεί να με φιλήσει.

Την προλαβαίνω και την απομακρύνω αλλα ταυτόχρονα το μάτι μου πιάνει τον Άλεξ ο οποίος πετάγεται απο την καρέκλα του και έρχεται προς το μέρος μας.

<<Αυτό ήταν!>>φωνάζει και εκεί που δεν το περιμένω μου ρίχνει μια μπουνιά στο στομάχι.

Διπλώνομαι απο τον ξαφνικό πόνο.Βλέπω την Κέιτ να λέει κάτι μέσα στην ζάλη της και τον Κρίστιαν να πετάγεται απο την θέση του.Πιάνει τον Άλεξ και τον σπρώχνει δυνατά με αποτέλεσμα εκείνος να σωριαστεί στο πάτωμα.Κανείς στο μαγαζί δεν μας δίνει σημασία και όλοι συνεχίζουν να χορεύουν κάτω απο την δυνατή μουσική.

Βλέπω τον Κρίστιαν να κάνει έντονεσ χειρονομίες στον Άλεξ αλλα δεν μπορώ να ακούσω τι του λέει.Φαίνονται να τσακώνονται.Ο πόνος στο στομάχι μου δεν υποχωρεί  και κλείνω για λίγο τα μάτια μου.Έπειτα απο λίγο ένα χέρι με ακουμπάει και προσπαθεί να με βοηθήσει.Τυλίγεται πάνω μου και οταν ανοίγω τα μάτια μου βλέπω το πρόσωπο της Άλις.Μου κάνει νόημα να περπατήσουμε προς την έξοδο.

<<Είσαι καλά Σέθ;Θα την σκοτώσω την Κέιτ!>>

Ο πόνος έχει αρχίσει να υποχωρεί παρόλαυτα είναι ακόμα εκεί.

<<Ο Κρίστιαν είναι γκέι;>>ξεφεύγει απο το στομα μου πριν κάν το καταλάβω.Ήταν το μόνο που βρισκόταν στο μυαλό μου απο την στιγμή που το άκουσα απο την αδερφή της Άλις.Ήθελα να μάθω αν ήταν αλήθεια η αν απλώς το είπε πάνω στην μέθη της.

<<Ε;>>η Άλίς δείχνει να τα χάνει για λίγο απο την ερώτησή μου.<<Ναι.Αλλα πού κολλάει αυτό;>>

Eκείνη τη στιγμή πριν καν προλάβω να της απαντήσω(εδώ που τα λέμε ούτε εγώ ήξερα που κολλούσε, απλά ήθελα να μάθω) βγαίνει έξω ο Κρίστιαν κλείνοντας με θόρυβο την πόρτα του μπάρ.

<<Βρές την αδερφή σου και πήγαινέ μαζί της στο κολέγιο μην την αφήσεις με τον Άλεξ.Εγώ θα πάω πίσω με τον Σέθ.>>λέει στην Άλις.Εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της,και μπαίνει ξανά μέσα.

<<Πονάς ακόμα εσύ;>>με ρωτάει αλλά κρατάει μια απόσταση ανάμεσά μας.

<<Όχι εντάξει είμαι.>>του λέω ενώ προσπαθώ να ισιώσω. Με διαπερνά ένας πόνος ξανά και σφίγγω τα μάτια μου.<<Αν ξανα μπώ εκεί μέσα θα τον σκοτώσω.>>λέω με ένα νέο κύμα θυμού να με κατακλύζει.

Τολμάς;Where stories live. Discover now