Τολμάς;

Μέρος 17

Περπατάμε όλοι μαζί  την αυλή του κολεγίου με την Λάουρα να με κρατάει από το χέρι,και φτάνουμε στην κεντρική πύλη.Μπαίνουμε σε ένα από τα μαύρα γυαλιστερά αμάξια και ξεκινάμε.

<<Που πάμε;>>ρωτάω την Άλις που κάθεται δίπλα μου όταν συνειδητοποιώ πως δεν έχω ιδέα για το που πρόκειται να περάσουμε τη βραδιά.
<<Στο Μοχίτο.Είναι το κλάμπ που πηγαίνουμε συνέχεια με τον Κρίστιαν,είναι φοβερό θα δεις!>>μου απαντάει όλο ενθουσιασμό.

Πραγματικά νιώθω πως δεν θέλω να βρίσκομαι εδώ.Με τα συγκεκριμένα άτομα,όλοι μαζί σαν μια "παρέα" να βγαίνουμε έξω για να διασκεδάσουμε.Ποιόν κοροϊδεύουμε;Η Λάουρα ζηλεύει την Άλις,για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Κρίστιαν,ο οποίος γουστάρει εμένα,ενώ εγώ τα έχω με την Λάουρα αλλά γουστάρω τον Κρίστιαν.Και τώρα που το σκέφτομαι είναι μια από τις λίγες φορές που το παραδέχομαι συνειδητά.Το κεφάλι μου κοντεύει να εκραγεί με όλα αυτά όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να φανταστώ τι επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια της εξόδου μας.
<<Ωστέ πηγαίνετε συχνά με τον Κρίστιαν εκεί ε;>>λέει η Λάουρα από τα δεξιά μου και η Άλις γνέφει καταφατικά.

<<Πως και δεν τρέχει τίποτα με εσάς τους δύο;>>ρωτάει ξανά η Λάουρα και εγώ παρα λίγο να πνιγώ στον ίδιο μου τον αέρα μου.
Aκούω τον Κρίστιαν να γελάει από το μπροστινό κάθισμα ενώ βγάζει ένα από τα τσιγάρα του.Ανοίγει το παράθυρο και φυσάει έξω τον καπνό.

<<Με το Κρίστιαν είμαστε σαν αδέρφια.>>απαντάει γρήγορα η Άλις.

<<Βασικά είμαι γκέι.>>πετάγεται ο Κρίστιαν αφήνοντάς μας όλους άφωνους.Δεν μπορώ να πιστέψω οτι το είπε. Από την άλλη όμως,αυτός είναι ο Κρίστιαν.Τι με έκανε να νομίζω πως δεν τολμάει να αποκαλύπτει την σεξουαλική του ταυτότητα.Άλλωστε ποτέ δεν το έκρυψε.Αυτός που το έκανε αυτό ήμουν εγώ.
Νιώθω την καρδιά μου να απαιτεί να βγει από το στήθος μου.Φοβάμαι πως αυτή η αποκάλυψη μπορεί να είναι μοιραία για μένα.Αν η Λάουρα βάλει τα κομμάτια στη σειρά θα καταλάβει.Θα καταλάβει τι τρέχει ανάμεσα σε εμένα και αυτόν.
Αισθάνομαι πως εγώ και η Άλις κρατάμε την αναπνοή μας μέχρι την αντίδραση της Λάουρας.Εκείνη μένει σιωπηλή και σοβαρή για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα ξεσπάει σε γέλια.
<<Ελα τώρα!>>λέει ενώ γελάει υστερικά.<<Αν είναι ποτέ δυνατόν,εσύ γκέι!>>συνεχίζει.
<<Γιατί όχι;>>ρωτάω πριν το καταλάβω.

<<Μα είναι πολύ...πολύ άντρας για να είναι γκέι!>>λέει και απορώ αν καταλαβαίνει πως οι λέξεις τις δεν βγάζουν νόημα.