Τολμάς;

Μέρος 22

Μένω να κοιτάω για λίγο μία τον έναν και μία τον άλλον και στη συνέχεια ανεβαίνω με τη σειρά μου στο δωμάτιο.Βρίσκω τον Κρίστιαν να κάθεται στο κρεβάτι μου γεμάτος νευρικότητα.Έχει το βλέμμα του καρφωμένο στο πάτωμα και νιώθω πως το μυαλό του έχει πάρει φωτιά.Κάθομαι σιωπηλός στην καρέκλα του γραφείου μου και μένω να κοιτάω τον τοίχο με την ίδια νευρικότητα.

Αναρωτιέμαι σιωπηλά μέσα μου,ποιες θα είναι άραγε  οι σκέψεις και τα συναισθήματα του πατέρα μου αυτή τη στιγμή.Δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος να μάθει για εμένα και τον Κρίστιαν αυτό το καταλαβαίνω.Το παραδέχομαι αλλά δεν μετανιώνω για το ότι έγινε.Κάτι μέσα μου όμως δεν με αφήνει σε ησυχία.Νιώθω ντροπή απέναντί του τώρα που ξέρει...πως οι  προτιμήσεις μου είναι αυτές που είναι.Σίγουρα έπεσε από τα σύννεφα.Αλλά γιατί να πρέπει να ντρέπομαι γιαυτό;Ξέρω...δηλαδή έχω αποδεχτεί αυτό που συμβαίνει μέσα μου και δεν αντιμετωπίζω πια τον εαυτό μου με μίσος όπως έκανα αρχικά,παρόλαυτα δεν μπορώ να σβήσω τις μικρές σταγόνες ντροπής.Νιώθω πως από εδώ και πέρα θα είμαι γυμνός μπροστά στον πατέρα μου.Ξαφνικά χαίρομαι που ο Κρίστιαν δεν μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μου.
Μένουμε έτσι σιωπηλοί και σκεπτικοί μέχρι που δεν ξέρω πόσες ώρες έχουν περάσει από την ώρα που μπήκα στο δωμάτιο.
Σηκώνομαι και βγάζω την μπλούζα μου και έπειτα το τζιν μου.Στη συνέχεια φοράω ένα άνετο μαύρο φούτερ που παίρνω από ένα συρτάρι της ξύλινης ντουλάπας του δωματίου μου.

<<Θέλεις κάτι από την κουζίνα;>>τον ρωτάω ενώ φοράω το κάτω μέρος της πιτζάμας μου.

Μου γνέφει όχι με το κεφάλι του χωρίς να με κοιτάξει και έτσι βγαίνω από το δωμάτιο.Κατεβαίνω τις σκάλες και την ώρα που είμαι έτοιμος να στρίψω προς την μεριά της κουζίνας ακούω την φωνή της μητέρας του Κρίστιαν μέσα από το σαλόνι.Πλησιάζω στο άνοιγμα του τοίχου προσέχοντας να μη φανώ και φέρνω το σώμα μου σε μια θέση που μου επιτρέπει να ακούω καθαρά την συνομιλία τους.

<<Πως μπορεί να έγινε αυτό;Μου λες;>>ακούω την Τζασμίν να λέει.
<<Δεν ξέρω..δεν καταλαβαίνω τίποτα.>>η φωνή του πατέρα μου.
<<Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό που ισχυρίζονται!Οτι δηλαδή..είναι μαζί..έχουν σχέση!>>
<<Δεν καταλαβαίνω.>>ο πατέρας μου ακούγεται εντελώς μπερδεμένος.
<<Θα σου πω εγώ τι γίνεται.Ο Κρίστιαν με απεχθάνεται.Γιαυτό το κάνει όλα.>>την ακούω να λέει.

<<Ηρέμησε γλυκιά μου.Πήγαινε να ξαπλώσεις θα σου φέρω ένα τσάι.>>λέει ο πατέρας μου με την πιο γλυκιά φωνή που έχω ακούσει ποτέ να βγαίνει από το στόμα μου.