Τολμάς;

Μέρος 20

<<Κρίστιαν ο πατέρας μου και η μητέρα σου παντρεύτηκαν.>>λέω με μια ανάσα.Και μετά περιμένω.Αλλά τίποτα δεν συμβαίνει.Εκείνος απλά με κοιτάει χωρίς να κάνει την παραμικρή κίνηση χωρίς να δείξει το παραμικρό ίχνος συναισθήματος στο πρόσωπό του.Αποφασίζω με τον εαυτό μου να μην κουνηθώ να μην πω λέξη πριν την οποιαδήποτε δική του αντίδραση,να του δώσω όσο χρόνο χρειάζεται.Μένω λοιπόν να κοιτάω το πρόσωπό του και τα πράσινα μάτια του με υπομονή.Κάποια στιγμή θα αντιδράσει δεν μπορεί.
Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει από την στιγμή που του το ξεφούρνισα,δέκα λεπτά,μισή ώρα,ίσως και μερικά δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν ατελείωτα,όταν επιτέλους αντέδρασε.
<<Τι λες τώρα γαμώτο;>>μου λέει και ψάχνει το βλέμμα μου με το δικό του.
<<Με πήρε πριν λίγο ο πατέρας μου για να μου πει πως αύριο θα στείλει τον σοφέρ για να με πάρει.Θέλει λέει να μου την γνωρίσει.>>λέω.

<<Θέλει να σου γνωρίσει την μητέρα μου;>>ρωτάει και το ύφος του θυμίζει τρελό.

Γνέφω καταφατικά.<<Και μετά,έτσι από το πουθενά μου ανακοίνωσε πως παντρεύτηκαν.Κυριολεκτικά ένα δευτερόλεπτο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.Έτσι απλά!>>νιώθω  το αίμα μου να βράζει ξανά και θυμίζω στον εαυτό μου πως πρέπει να μείνω ψύχραιμος για να τον Κρίστιαν.Παίρνω μια βαθιά εισπνοή.

<<Τι θα κάνουμε;>>βρίσκω το θάρρος να τον ρωτήσω.

Εκείνος με κοιτάζει με την σύγχυση να επικρατεί ακόμα στο πρόσωπό του.

<<Θα πάμε και οι δύο στο σπίτι σου και τα υπόλοιπα άστα επάνω μου.>>λέει.

<<Εννοώ τι θα κάνουμε με εμάς.>>

Δεν απαντάει αμέσως.

<<Τι εννοείς;>>με ρωτάει αλλά εγώ δε θέλω να του εξηγήσω παραπάνω.
Φοβάμαι να το ξεστομίσω.Δεν θέλω,μα δεν θα μπορούσε  να μην περάσει από το μυαλό μου μετά τα νέα για τον γάμο τον γονιών μας.Τώρα πια ήμασταν αδέρφια με τον Κρίστιαν και όσο και να ήξερα μέσα μου πως για μένα αυτός ο γάμος δεν σήμαινε τίποτα μεταξύ εμένα και εκείνου δεν γνώριζα εάν πίστευε το ίδιο.Αν δεν είχε την ίδια γνώμη τότε εγώ και ο Κρίστιαν ήμασταν παρελθόν.
Επιστρέφω στο τώρα,προσπαθώντας να βάλω σε τάξη τις σκέψεις που ξεπροβάλλουν η μία μετά την άλλη μα δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια.

<<Τι εννοείς τι θα γίνει με εμάς Σεθ;>>με ξαναρωτάει αλλά παραμένω σιωπηλός.<<Ελπίζω να μην νομίζεις πως εξαιτίας του ηλίθιου γάμου τους εμείς οι δύο θα ..>>λέει και αρπάζοντας το πρόσωπό μου με αναγκάζει να τον κοιτάξω.