Τολμάς;

Με τα μάτια του Κρίστιαν:Μέρος 12.

Διάβαζα για την εργασία της δευτέρας αλλά περισσότερο κορόιδευα τον εαυτό μου.Το θέλει το βλέπω.Απλά είναι ξεροκέφαλος.Αλλά δεν θα αντέξει περισσότερο,κάποια στιγμή θα σπάσει.Ήδη το έκανε μια φορά στην βιβλιοθήκη.Να πάρει!Κρίστιαν ξέρεις οτι είναι σκέτη τρέλα να κυνηγάς τον Στάιλερ,γιατί το κάνεις;Πρέπει να σταματήσεις πριν είναι πολύ αργά.Ή μήπως είναι ήδη αργά;Μήπως το παιχνίδι έχει χαθεί και εσύ την έχεις πατήσει μαζί του;Καλά να πάθεις. Ασχολείσαι μαζί του από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο γαμημένο δωμάτιο σου.'Ηξερες οτι δεν έπρεπε αλλά το έκανες.Την πάτησες μαζί του και αυτός μαζί σου.Μόλις μάθει την αλήθεια θα σε μισήσει,δεν του αξίζει αυτό.Αλλά τώρα είναι αργά.Πως στο διάολο θα κρατηθείς μακριά του τώρα;Δεν θα κρατηθώ μακριά του λοιπόν.Αρκεί να έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει αυτό που πρόκειται να συμβεί. Εγώ το έχω.
Ξαφνικά μπουκάρουν στο δωμάτιο δύο τύποι του κολεγίου.Πετάγομαι όρθιος.

<<Τι στο...>>λέω.

<<Ποιό είναι το κρεβάτι του κύριου Στάιλερ;>>με ρωτάει ο ένας από αυτούς.
<<Τι το θέλετε;>>

<<Πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματά του.>>
<<Γιατί;>>τι γίνεται γαμώτο;
<<Ζήτησε να μεταφερθεί σε δικό του δωμάτιο.Λοιπόν;Ποιό είναι το κρεβάτι του;>>
<<Εκείνο είναι.>>λέω και δείχνω προς την κατεύθυνση του κρεβατιού του Σέθ.
Από τη μία τα έχω χαμένα και από την άλλη θυμώνω.Είναι τόσο δειλός τελικά.Επιλέγει να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του,από αυτό που πραγματικά είναι και να το αρνηθεί.
Παρακολουθώ τους τύπους να μαζεύουν τα πράγματά του γρήγορα και θέλω να ορμήξω επάνω τους σαν άγριο ζώο που του παίρνουν κάτι που είναι  δικό του.Αναρωτιέμαι ο Σέθ θα ξανα πατήσει το πόδι του εδώ ή θα πάει κατευθείαν στο καινούριο του δωμάτιο.Σαν απάντηση που δεν περίμενα να πάρω η πόρτα ανοίγει και αυτός μπαίνει μέσα.
<<Καλώς τον.>>του λέω με ύφος.Εκείνος κοιτάει πρώτα εμένα και μετά τους άντρες που τώρα έχουν ολοκληρώσει.
  <<Μόλις τελειώσαμε Κ.Στάιλερ. Θα μεταφέρουμε τα πράγματά στο νέο σας δωμάτιο.Ορίστε το κλειδί σας.Το δωμάτιο είναι στον τελευταίο όροφο του κολεγίου,και στην διάθεσή σας από σήμερα.>>του λέει ο ένας από αυτούς.

Μάλλον το καλό δωμάτιο στον τελευταίο όροφο είναι για "σημαντικούς"φοιτητές σαν και του λόγου του.
  <<Ευχαριστώ.>> λέει και παίρνει διστακτικά το κλειδί.Εκείνοι φεύγουν.
Κάτι στο κεφάλι μου χτυπάει σαν γαμημένο σφυρί και κάνει τα νεύρα μου ακόμη χειρότερα.Πλησιάζω τον Σέθ και χειροκροτάω αργά,και σαρκαστικά.Πρέπει κάτι να κάνω με τα χέρια μου αλλιώς θα υπερβώ τα όριά μου και θα καταλήξουμε στα χέρια.
  <<Συγχαρητήρια Σέθ. Για ακόμα μια φορά παραμένεις δειλός και επιλέγεις την εύκολη λύση.>> λέω όσο πιο ψύχραιμα μπορώ.
<<Βούλωσε το.>>
<<Γιατί να το βουλώσω;Λέω ψέματα;>> αρχίζω σιγά σιγά και υψώνω τον τόνο της φωνής μου.Να πάρει Κρίστιαν συγκρατήσου γαμώτο.
Αντί για απάντηση εκείνος κάνει αυτό που θα με εξόργιζε περισσότερο.Μου γυρνάει τη γαμημένη πλάτη του και πάει να φύγει.Ξεσπάω.
  <<Ορίστε!Για ακόμα μια φορά επιλέγεις την εύκολη λύση και φεύγεις!Τόσο κότα είσαι...>>
Πριν τελειώσω καλά καλά την πρότασή μου ερχόμαστε πάλι πρόσωπο με πρόσωπο.
<<Τι θέλεις Κρίστιαν;Τι θέλεις να κάνω;>>φωνάζει.
<<Να παραδεχθείς τι νιώθεις γαμώτο!Τολμάς; Παραδέξου επιτέλους οτι εκείνο το φιλί στη βιβλιοθήκη το ήθελες!>>του πετάω στη μούρη και περιμένω να δω την αντίδρασή του.Βλέπω στα μάτια του οτι ξανα φέρνει στη μνήμη του εκείνη τη στιγμή.Το ξαναζεί στο μυαλό του,το βλέπω.Τον πλησιάζω.