Τολμάς;

Mέρος 7ο.

<<Τι λέγατε με τον πατέρα μου;>>τον ρωτάω.

Δείχνει να τα χάνει ξαφνικά.Αποστρέφει το βλέμμα του απο πάνω μου και κάνει δυο βήματα πίσω.

<<Τι εννοείς τι λέγαμε Σέθ;Πότε;>>μου απαντάει.

<<Όταν κατέβηκα σε πέτυχα να μιλάς με τον πατέρα μου Κρίστιαν.Μην κάνεις τον μαλάκα σας είδα.Τι δουλειά είχες εσύ μαζί του και το κυριότερο , τι λέγατε;>>

Αργεί να μου απαντήσει.Κάθεται αργά στο κρεβάτι του και ανάβει ένα τσιγάρο.Νιώθω την περιέργεια μου να μεγαλώνει σε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει.

<<Ώστε θέλεις να μάθεις τι έλεγα με τον πατέρα σου;>>το τραβάει περισσότερο.

<<Σταμάτα τη σαπουνόπερα και πές μου επιτέλους!>>

<<Να μη σε νοιάζει.>>μου απαντάει ανέκφραστα.

<<Τί είπες;>>δεν πιστεύω στα αυτιά μου.

<<Δεν σε αφορά.>>

Ξαφνικά θέλω να τον χτυπήσω μέχρι να ματώσει παντού.

<<Δεν με αφορά τί έλεγες με τον πατέρα μου;>>τον ξανα ρωτάω.

<<Aκριβώς.>> χαμογελάει με τον γνωστό αλαζονικό του τρόπο που με εξοργίζει περισσότερο.

Για ακόμα μια φορά έχει καταφέρει να με κάνει έξαλλο.Δεν μπορώ να το αφήσω να περάσει έτσι, θέλω να μάθω τι στο καλό έκαναν αυτοί οι δύο μαζί.Δεν είμαι ικανός να σκεφτώ κανένα πιθανό σενάριο , αδυνατώ να εξηγήσω αυτή τους την "συνάντηση".Κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα προκειμένου να ηρεμήσω τον εαυτό μου.Μεσα σε λίγα δευτερόλεπτα τα παρατάω και πηγαίνω απότομα προς αυτόν.Τον πιάνω από τους ώμους και τον σπρώχνω στον τοίχο.Συγκρούεται με θόρυβο εμφανώς ξαφνιασμένος με την αντίδρασή μου.

<<Γαμώ το πες μου τι έλεγες με τον πατέρα μου θα τρελαθώ!>>

Δεν μου απαντάει αμέσως.Μένει να με κοιτάει για λίγο με απόλυτα ήρεμο πρόσωπο.

<<Χαλάρωσε. Έτυχε να τον συναντήσω μόλις μπήκε και τον πήγα μέχρι το γραφείο του Μπάρνει επειδή μου το ζήτησε.Αυτό ήταν όλο.>>μου λέει.

Η απάντησή του δε με καλύπτει ούτε στο ελάχιστο και είμαι σίγουρος οτι δεν μου λέει την αλήθεια..Αλλα όσο και να προσπαθώ να σκεφτώ μια λογική απάντηση στο γιατί αυτοί οι δύο ήταν μαζί και μιλούσαν τόσο πιο πολύ αυτό που μου είπε δεν μου φαντάζει και τόσο αλλόκοτο.Νιώθω το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει βίαια καθώς η ανάσα μου  είναι αναστατωμένη και ακανόνιστη.