Τολμάς;

Μέρος 30

Κατευθύνομαι προς το γραφείου του Μπάρνει.Μπροστά ο καθηγητής και πίσω εγώ να τον ακολουθώ με το κεφάλι χαμηλωμένο και τα μάτια καρφωμένα στο πάτωμα.Γιατί το έκανα αυτό γαμώτο;Πως άφησα για ακόμα μια φορά τον εαυτό μου να ξεφύγει μπροστά σε ολόκληρη την τάξη;Η προσπάθεια να μου να μην τραβάω την προσοχή στο κολέγιο είχε καταστραφεί και εγώ πήγαινα απο το κακό στο χειρότερο.Όχι μόνο έδωσα στον Κρίστιαν την ικανοποίηση πως με τσάκωσε ο καθηγητής την στιγμή ακριβώς το είχα πιάσει από το λαιμό αλλά είδε και άκουσε τα πάντα και ο Σεμπάστιαν.Τα είχα κάνει σκατά με όλα.Η ζωή μου ήταν ένα μαύρο χάλι.
<<Τι είχες στο μυαλό σου Στάιλερ;>>με κατσαδιάζει ο καθηγητής όση ώρα διασχίζουμε τους διαδρόμους.<<Δεν περίμενα ποτέ από εσένα τέτοια συμπεριφορά.>>Συνεχίζει<<αλλά θα μου πεις όλα ίδια είστε.Έχετε λεφτά και νομίζετε οτι κόσμος σας ανήκει..>>λέει,περισσότερο στον εαυτό του παρά σε εμένα.
Δεν έχω καν το κουράγιο να του πω να πάει να γαμηθεί.Πως δεν ξέρει τίποτα για μένα.

Συνεχίζω να περπατάω σέρνοντας τα βήματά μου στο πάτωμα.Φτάνουμε στην γραμματεία και και μόλις η γραμματέας ειδοποιεί τον Μπάρνει μπαίνουμε στο γραφείο του.Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα μόλις βλέπει το πρόσωπό μου να ξεπροβάλει πίσω από την πόρτα.
<<Κύριε Στάιλερ!Τ-τ-τι συνέβη;>>λέει.
<<Ο Στάιλερ επιτέθηκε σε έναν συμφοιτητή του.Μπαίνοντας στην τάξη το είδα με τα ίδια μου τα μάτια.>>βιάζεται να αναφέρει ο καθηγητής.
<<Πως είπατε;Μ-μ-μα δεν είναι δυνατόν!>>αναφωνεί ο Μπάρνει.
<<Κι όμως...Λοιπόν,εγώ το καθήκον μου το έκανα.Απο εκεί και πέρα είναι δική σας υπόθεση.Με συγχωρείτε αλλά πρέπει να συνεχίσω το μάθημά μου.>>λέει τέλος ο καθηγητής και έπειτα φεύγει.
Ο Μπάρνει στρέφετε ξανά σε εμένα.Το παρακολουθώ να παρατηρεί το χτυπημένο μου πρόσωπο.

<<Μ-μ-ην ανησυχείτε κύριε Στάιλερ,είμαι σίγουρος πως είχατε λόγο που πράξατε έτσι.>>μου λέει.
Δεν πιστεύω στα αυτιά μου.

Ακούω την απάντησή του και πλέον είμαι σίγουρος πως είμαι ελεύθερος να κάνω οτι θέλω σε αυτό το κολέγιο.Ακόμα και φωτιά να του βάλω πάλι θα την βγάλω καθαρή.

<<Όχι.>>του απαντάω με θράσος.

Ξαφνιάζεται.

<<Πως...πως είπατε;>>

<<Είπα πως δεν είχα κανέναν λόγο να τα βάλω με τον Κρίστιαν.Έτσι μου κάπνισε.>>

Το ύφος του αλλάζει και τώρα μοιάζει μπερδεμένος.Μπορώ να διακρίνω και κάποιον εκνευρισμό κάτω από το γουρλωμένο βλέμμα του.