Τολμάς;

Μέρος 25

Σχεδόν δεν προλαβαίνω ακόμη να καταλάβω τι συμβαίνει όταν πέφτουν επάνω μας τα πρώτα φλας των φωτογράφων.Το δευτερόλεπτο όμως που το συνειδητοποιώ νιώθω παγιδευμένος.Νιώθω σαν ζώο σε κλουβί και το χειρότερο,δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ.Ο Κρίστιαν δείχνει το ίδιο χαομένος με εμένα.Η πρώτη μου παρόρμηση είναι να τον αρπάξω και να τρέξουμε πίσω στο μαγαζί και αυτό κάνω.

<<Τι σκατά συμβαίνει;>>με ρωτάει ενώ με αφήνει να τον παρασύρω.
<<Δεν ξέρω.Δε μπορώ να καταλάβω ποιος τους ειδοποίησε.>>του απαντάω και την ίδια στιγμή το βλέμμα μου πέφτει πάνω στη Λάουρα.Με κοιτάει με μια ικανοποίηση απλωμένη σε όλο της το πρόσωπο.

Και τότε καταλαβαίνω τα πάντα.Σε δευτερόλεπτα νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι και κάθε εκατοστό του κορμιού μου να πλημμυρίζει με θυμό.
<<Γαμημένη σκρόφα!>>φωνάζω και δεν με νοιάζει ούτε στο ελάχιστο  για τα κεφάλια που έχουν γυρίσει και μας κοιτάζουν.
Εκείνη παίρνει ένα ύφος προσποιητής έκπληξης που με κάνει να θέλω να την σπάσω στο ξύλο ακόμα περισσότερο.

<<Σεθ,τι λες;>>με ρωτάει ο Κρίστιαν και με τραβάει μαλακά μακριά απο την Λάουρα.

<<Αυτή τους κάλεσε!>>λέω ενώ την καρφώνω με το βλέμμα μου.

<<Μα τι είναι αυτά που λες;>>μου απαντάει εκείνη γουρλώνοντας τα μάτια , κάτι που με εξοργίζει περισσότερο.

Κάνω ένα βήμα προς το μέρος της αλλα ο Κρίστιαν προβλέποντας την επόμενη μου κίνηση με σταματάει βάζοντας το χέρι του στη λεκάνη μου.
<<Σεθ>>μου λέει γυρνώντας με,με δυσκολία προς το μέρος του ώστε το βλέμμα του να με ηρεμήσει.<<Σεθ>>μου ξαναλέει και ο ήχος του ονόματός μου από το στόμα του με επαναφέρει στην πραγματικότητα.<<Δεν μπορούμε απλώς να φύγουμε;>>
<<Όχι Κρίστιαν,θα μας δούνε.Θα μα δούνε να φεύγουμε μαζί.Ήδη μας είδαν να φιλιόμαστε.Μας είδανε γαμώτο!>>επαναλαμβάνω ξανά και ξανά και η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο κοφτή.Αισθάνομαι πως κάτι μέσα στο στήθος μου θα εκραγεί.Αυτό ήταν.Τώρα πια όλοι θα μάθουν για εμένα και τον Κρίστιαν.Το βλέπω ήδη σε περιοδικά και άρθρα στο ίντερνετ.Ο γιος του Ντάνι Στάιλερ είναι ομοφυλόφιλος.Φωτογραφίες με εμένα και τον Κρίστιαν να φιλιόμαστε έξω από το μαγαζί και τηλεοπτικές εκπομπές να σχολιάζουν το πόσο καλά το έκρυβα τόσο καιρό και το τι γνώμη θα έχει άραγε ο πατέρας μου έπαιζαν κάπου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.