Τολμάς;

Μέρος 18

Βγαίνω από τις τουαλέτες .Πηγαίνω προς το μπαρ και πληρώνω το ποτό μου.Τα βήματά μου είναι ακανόνιστα και άσταθα.Μπαίνω μέσα στο πλήθος αλλά δεν ακούω ούτε βλέπω τίποτα απ'όσα γίνονται γύρω μου.Νιώθω μόνο το στήθος μου να τραντάζεται από το μπάσο της μουσικής ζαλίζοντας με ακόμη πιο πολύ.Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι είχα μόλις μάθει αλλά το μυαλό μου αρνείται να συνεργαστεί.Πρέπει να βγω από εδώ μέσα.Βρίσκω την έξοδο και βγαίνω έξω με αργές κινήσεις.Ο αέρας που μαστιγώνει το πρόσωπό μου,μου κάνει καλό.Με συνεφέρει στην πραγματικότητα χωρίς όμως να διώξει μακριά τα συναισθήματα που σφυροκοπούν την καρδιά μου αυτή τη στιγμή.Προσπαθώ να αναπνεύσω κανονικά και να ηρεμήσω αλλά τίποτα μέσα μου δεν υποχωρεί.Νιώθω προδομένος.Απογοητευμένος.Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μόλις έμαθα.Σκύβω σε μια γωνία για να κάνω εμετό.
<<Σεθ είσαι καλά;>>δύο χέρια με πιάνουν από την πλάτη.
<<Παράτα με.>>λέω στον Κρίστιαν και τον σπρώχνω.
<<Πρέπει να με ακούσεις.>>

<<Τι να ακούσω;Για το πως με κορόιδευες και γελούσες μαζί μου ενώ εγώ περνούσα μια κόλαση προσπαθώντας να καταλάβω τι σκατά υπάρχει μέσα μου;>>ακούγοντας τα ίδια μου τα λόγια νιώθω ένα μαχαίρι να μπήγεται ακόμα πιο βαθιά στην πληγή.Τίποτα δεν γίνεται πιο αληθινό απότι όταν το ξεστομίζεις.
<<Δεν σε κορόιδευα Σεθ,αυτό είναι που θέλω να καταλάβεις!>>μιλάει σιγά και ικετευτικά.

Νιώθω πληγωμένος.Εξευτελισμένος.Γυμνός.

<<Ω έλα τώρα!Σταμάτα το παραμύθι!Μήπως δεν είσαι καν γκέι στην πραγματικότητα;>>

Μόλις που προλαβαίνω και ξεστομίζω αυτή μου την πρόταση και εκείνος με έχει αρπάξει από το λαιμό.Όχι βίαια,αλλά γλυκά.Τα χείλη μας σμίγουν,και η θερμότητα των χειλιών του ξεχύνεται ορμητικά μέσα μου.Δεν μπορώ να αντισταθώ,δεν μπορώ να σκεφτώ,δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να απολαμβάνω το κάθε δευτερόλεπτο της επαφής μας,να ρουφάω κάθε του ανάσα,τις γεμάτες πάθος μα απαλές κινήσεις των χειλιών του.Ξέρω πως αυτό ίσως να είναι και το τελευταίο φιλί που του επιτρέπω να μου δώσει και για αυτό τον λόγο προσπαθώ να το νιώσω όσο περισσότερο μπορώ. Μετά από αυτό,θα έχουμε τελειώσει.  Εισπνέω λαίμαργα την μυρωδιά του ώστε να μπορώ να την κρατήσω στη μνήμη μου.Περνάω τα χέρια μου ανάμεσα απο τα μαλλιά του και πάνω από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του καθώς συνεχίζουμε να φιλιόμαστε.Κολλάω πάνω του και αισθάνομαι τους γρήγορους χτύπους της καρδιάς του.Η τους δικούς μου.Δεν μπορώ να το ξεχωρίσω,τα σώματά μας βρίσκονται σε μια βίαιη ένωση,μια αναγκαία επαφή.Το άγγιγμα μας με πλημμυρίζει και με λιώνει.Αρχίζω να προετοιμάζω τον εαυτό μου για το τέλος αυτού του φιλιού.Ξέρω πως μου είναι αδύνατο να τον αποχωριστώ,να τερματίσω την επαφή μας,να ξεκολλήσω τα χείλη μου από τα δικά του αυτή τη στιγμή,αλλά μαζεύω οτι δύναμη μου έχει από μείνει και το κάνω.
<<Τώρα μπορείς να φύγεις.>>η φωνή μου ακούστηκε τόσο άδεια και ανέκφραστη που τον έκανε να τραβηχτεί και ο ίδιος λίγο από κοντά μου.