Το ξυπνητήρι.Πάλι.Ο ήχος που ακούω κάθε πρωί τα τελευταία δύομιση χρόνια για ακόμη μια φορά τρυπάει τα αυτιά μου και με βγάζει απο το περίεργο όνειρο μου.Η μάλλον απο τον περίεργο εφιάλτη μου.Συνηθισμένος να βλέπω εφιάλτες σηκώνομαι χωρίς δεύτερη σκέψη απο το κρεβάτι και κάθομαι για λίγο ακίνητος.
Η ημέρα μου θα κυλίσει όπως όλες οι υπόλοιπες.
Σπίτι,δουλειά στην εταιρία,ψυχολόγος για να κλείσω εντελώς τις πληγές που μου άφησε ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα μου και άλλα.."απρόσμενα" θεματάκια που προέκυψαν απο εκεί που δεν το περίμενα,αν έχω διαθέση γυμναστήριο,και πάλι πίσω στο σπίτι. Τίποτα εκτός προγράμματος,τίποτα τελευταίας στιγμής.Τίποτα αυθόρμητο.Κανένα εξωτερικό ερέθισμα που να μη περιμένω και κανένας που να ταράξει την τεχνιτή ηρεμία που είχα δημιουργήσει για τον εαυτό μου το διάστημα αυτό.
Είχα επενδύσει αρκετά στο να κρατήσω τη ζωή μου σε πρόγραμμα.τίποτα έντονο τίποτα που να μην το είχα υπολογίσει.Φρόντισα απο την κληρονομιά που βρέθηκα ξαφνικά να έχω με τον θάνατο του πατέρα μου να κρατήσω για μένα μόνο όσα πραγματικά είχα ανάγκη.Επένδυσα σε μια εταιρία η οποία πλέον μου άνηκε.Μετακόμισα.Στο παλιό μου σπίτι έτσι κι αλλιώς δε θα μπορούσα με τίποτα να μείνω.Απο μικρός ένιωθα δυσφορία εκεί μέσα στους τεράστιους αυτούς χώρους του.Αυτό που χρειαζόμουν ήταν αυτό που είχα πλέον.Ένα διαμέρισμα με ένα σαλόνι,μια κουζίνα,ένα υπνοδωμάτιο και ένα μπάνιο.Ένα.Όχι τέσσερα,ούτε πέντε ούτε έξι.Κράτησα κάποια απο τα χρήματα που θα με βοηθούσαν στο ξεκίνημα της καριέρας μου στην εταιρία και τα υπόλοιπα τα χάρισα ούτε και εγω ξέρω που.Δεν θέλω τίποτα που δε χρειάζομαι.Τίποτα περιττό.Όσες περισσότερες φορές το επαναλάμβανα τόσο περισσότερο θα το πίστευα και αν αυτό σήμαινει οτι πρέπει να το θυμίζω στον εαυτό μου κάθε μέρα ,αυτό θα έκανα.Θέλω απλά για μιά φορά στη ζωή μου να αρχίσω να περνάω απαρατήρητος.Φυσιολογικός ίσως;Σχεδόν τα έχω καταφέρει σήμερα.
Σηκώνομαι επιτέλους και ετοιμάζομαι για την εταιρία.Οι κινήσεις μου είναι αρκετά μηχανικές ξέρω ακριβώς ποιά θα είναι η επόμενη ενέργεια και αυτό είναι κάτι που με ηρεμεί.Ντύνομαι και βάζω λίγο ζεστό καφέ στο γκρί θερμός μου.Παρατηρώ τον εαυτό μου στον καθρέπτη πριν φύγω.Παρόλο που πλέον μπορώ και ελέγχω τη ζωή μου,ποτέ πριν το βλέμμα μου δεν έδειχνε τόσο κουρασμένο. Περίεργο.
-------------------------------------------------------------
Απόσπασμα απο το πρώτο κεφάλαιο του δεύτερου βιβλίου του Τολμάς;
Μπορείτε να διαβάζετε πλέον ολοκληρωμένα τα κεφάλαια του νέου βιβλίου που έχει ξεκινήσει να τρέχει στο προφίλ μου με τίτλο ΥΠΑΡΧΕΙΣ;
Bρείτε με στο instagram: freideriki_kampouri
VOUS LISEZ
Τολμάς;
FanfictionΟ Σέθ Στάιλερ είναι ο γιός του μεγαλύτερου ρόκ τραγουδιστή που υπήρξε ποτέ, του Ντάνι Στάιλερ.Τίποτα όμως στην ζωή του δεν είναι τόσο ωραίο όσο φαίνεται.Όταν ο πατέρας του στέλνει τον Σέθ σε ένα απο τα ακριβότερα κολέγια, εκείνος έρχεται αντιμέτωπος...
