Stop with you ✅

Rozdział 31

Dzisiejszego dnia postanowiłam zostać w domu, a przy okazji kupić przez internet jakąś sukienkę na bal.

Podczas moich poszukiwań mój telefon daj o sobie znać chyba jakieś 5 razy. Nie miałam ochoty z  nikim rozmawiać, więc po prostu to ignorowałam.

Wreszcie po trzech godzinach poszukiwać, znalazłam tą wyjątkową sukienkę ^załącznik^.

Gdy mój telefon odezwał się ponownie, postanowiłam zerknąć chociaż na ekran, żeby sprawdzić kto dzwoni. 

Drew.

Wahałam się, ale w końcu postanowiłam odebrać.

- Hallo ?

- Ella, gdzie jesteś ? 

- W domu. - odpowiedziałam i płacąc za moją sukienkę wyłączyłam laptopa.

- Eee...mogę wpaść, bo...chcę cię przeprosić, wiem że to nie ty jesteś szpiegiem. - powiedział ze skruchą w głosie.

- Jasne, wpadaj. - odpowiedziałam i nie czekając na jego odpowiedz, rozłączyłam się.

***

Minęło może jakieś 15 minut, gdy usłyszałam dzwonek do drzwi, więc oderwałam się od telewizora w którym, leciał mój ulubiony serial i powędrowałam do drzwi, a za nimi ujrzałam mojego braciszka.

- Hej. - powiedział 

- Hej. - odpowiedziałam i przepuściłam go w drzwiach.

Drew usiadł na fotelu, a ja zajęłam swoje poprzednie miejsce na kanapie.

- Przepraszam, Ella... - zaczął. - Przepraszam, że jestem takim okropnym bratem, żeby posądzić ciebie o szpiegostwo. 

- Rebecca, pomogła domyślić mi się kto jest szpiegiem. - odpowiedziałam wymijającą.

Przez chwilę żadne z nas się nie odzywało.

- Jak to domyślić ? Czyli już wcześniej podejrzewałaś kogoś ?

- Tak i jest to osoba z naszego grona. - szepnęłam.

- Co ?! - wykrzyknął, a ja aż podskoczyłam.

- Drew. - odwróciłam się w jego stronę. - To Jace.

.....................................................................................................................................

Hej :*

Więc pewnie pomyślicie, że pomyliłam rozdziały, ale to nie prawda, ponieważ Rozdział który dodałam wczoraj był żartem. Natomiast ten jest 100% prawdziwy.

Hehe taki mały żarcik :))) Do nastepnego...