Marriage in Despair(Completed)

Chapter 40 Epilogue

Emma's POV

Hindi mawala sa isipan ko ang scenario kung saan pagkatapos magwala ni Vanessa ay nakita ko silang sweet ni Jared na nag uusap sa cottage. Hawak hawak ni Jared ang dalawang kamay nito. Walang Jared na nangumusta sa akin ng gabing iyon o Jared na naghatid sa amin ng umalis kami hatid ng helicopter. Sumama lang ako saglit kila Kuya Brent sa bahay nila at nagpaalam sa kanila ni Ate Tina. Niyakap ko si Abegail at sigurado akong ma mimiss ko ito. Finally nandito na ako sa bahay at wala pang pasok ang mga magulang ko.

Nagmano ako sa kanilang dalawa. "O, Emma anak bakit nandito ka na? Tapos na ba ang trabaho mo?" Panimulang tanong ni Tatay.

"Tapos na po Tay at napaaga ng balik ang amo ko at may emergency. Tapos na ang obligasyon ko sa kanila." Pag kukwento ko sa kanila na parang walang may nangyari.

Tinulungan ako ng Nanay ko sa bitbit kong bag. "Halika anak at kumain ka na. Mainit pa ang pagkain." Yaya ng Nanay sa akin.

"Kung ok lang po pala sa inyo. Punta po ako ng Bohol bukas at may 15 days pa bago mag pasukan. Doon ulit ako kay Tiya this summer." Paalam ko pa sa kanila.

Nagsalita si Tatay. "Naku matutuwa ang kapatid ko na yun pag binisita mo. Alam mo naman ang mga matandang dalaga. Masaya na sila pag may bumibisita sa kanila." Sabi ni Tatay.

Nakalimutan kong i on ang speaker ng phone ko. Nang mai on ko ito andami daming missed call galing kay Jared. Pinutakte din niya ako ng text asking how am I doing, where are you, sorry at late na akong nagising at hindi kita nakitang umalis and call me. Hindi ko na pinansin ang mga text at tawag nito. Para ano pa? Kitang kita ng dalawang mata ko kung paano siya ka sweet kay Vanessa. I ahould move on with my life. Pagkatapos ng obligasyon kong maging yaya ni Abigael, natapos na rin ang kung ano mang nagko connect sa amin ni Jared.

Maaga akong nagising at lumipad na papuntang Bohol. I am hurt, I am in pain pero hindi ko hahayaang malugmok ang sarili ko sa depression, sa sakit. Tuwang tuwa si Tiya ng makita ako. "Naku salamat Emma at binisita mo ako. Palagi namang nakahanda na ang guest house sayo pag summer." Saad niyang puno ng galak ng makita ako.

Nagmano ako sa kanya. "Ako nga din po. Nakasanayan ko ng bisitahin kayo every sunmer." Ngumingiti ko pang sabi.

I was here again at this private cottage sa loob ng property ni Tiya. It reminds me of my childhood. Full of happiness, all fun and no worries in life. Now, I am a woman and I realized how time flies. Few steps from the house is the white sand beach. I can't wait to dip myself in the water. Naaalala ko na naman si Jared. Sana kung nandito lang siya.

I was totally engrossed in the water at medyo hapon na pala. Maliwanag pa rin but I know mamayang konti mag sunset na. I saw a yacht coming with a big banner. I can only see the banner but I can't recognized the people onboard. 'Emma, Will You Marry Me?' When it is near the shore, I saw Jared in his board shorts, white shirt and his sunglasses on. Together with him in the yacht was his parents and my parents beside him. There's music playing at the background which is my all time favorite song by Michael Bolton 'Said I Love You but I Lied'. Naiiyak na ako ng makita si Jared going down the yacht, he was followed by his parents and my parents. Ang ganda ng scene, sunset on the beach with the most handsome man proposing to me. Iyak lang ako ng iyak. Nakita ko si Tiya na nakatayo sa buhangin na puno ng ngiti ang mga mata. May mga photographer at videographer din. I am having tears of joy seeing Jared with bouquet of red roses. Lumuhod ito sa tubig in front of me. "To the most beautiful lady. To my one and only love. Emma will you marry me?" Sabi nitong puno ng ngiti at saya ang mukha.

Para akong siraulo na nakangiti and at the same time tumutulo ang luha. "Yes! I will marry you Jared." At pagkasabi ng pagkasabi ko ay niyakap na ako nito at hinalikan sa labi. Inopen niya ang jewelry box and put the engagement ring on my finger. Nagpalakpan ang mga tao sa paligid ng mga oras na iyon. Nagmano ako sa magulang ni Jared, sa parents ko at pinakilala ko ito kay Tiya.

"Love, bakit mo pala ako iniwan at hindi ka sumasagot sa text o tawag ko." Tanong pa nitong naglalambing.

Ayaw kong mag sinungaling sa kanya. "Paano naman kasi nakita kitang sweet na hinahawakan ang kamay ni Vanessa."Sabi ko pa. Kunyari galit ako.

"Sorry love, pinapakalma ko lang siya. Nilinaw ko sa kanya na wala na kami, para hindi na siya umasa at ikaw ang babaeng gusto ko. I will protect you Emma and our family. Gusto kong makasal tayo sa lalong madaling panahon." Sabi pa nitong niyakap ako ng napakahigpit ng mga sandaling iyon.

Nang mismong gabing iyon namanhikan sila Jared at pinag usapan ang kasal namin.

Ang bilis ng mga pangyayari at nakasal ako kay Jared. Nakatapos ako ng kolehiyo at nanganak ng lalake na ikinatuwa ni Jared. Nasundan pa ito ng dalawa pang sunod sunod na babae. Ang saya ng aming pamilya. Puno ng pagmamahalan at respeto sa isa't isa. Although ganon kasalimuot ang umpisa namin ni Jared, pero since nagkaroon kami ng pamilya napaka peaceful at smooth ng relationship namin. Hindi ako nagkamaling ipaglaban ang nararamdaman ko para sa kanya. Mapagmahal ito sa pamilya at mahal kami ng mga anak ko. Hindi ito nagbabago at mas lalong naging malambing ito sa akin.

THE END
🍀🌷🌺 Please support my stories. I appreciate those who vote and took their time to write comments. I have another story coming up. Please follow me. Thanks