DOĞUŞ ( ASKIDA )

❄ 19.Bölüm ❄

Leon sinirli bir şekilde bana bakıyordu. " Hanımefendi. İsterseniz biraz daha geç gelebilirdiniz. " dedi alaycı bir tonda. Gözlerimi kısıp gülümsedim. " Aslında olabilirdi. Ama yok. Böylesi daha iyi " Onu sinir etmek hoşuma gitmişti. Farklı bakıyordu. Çok çok kızgın. Suratı ciddi bir ifade takınıp " yenisin. Kurallarımı bilmiyorsun. Eğer bir daha bu gibi bir durum yaşanırsa sonu kötü olur. " dedi. Hayır şimdi fark ettim de tısladı.

Umursamazca gülümseyip kafamı salladım. Eminim kötü olurdu. Acaba kötünün ne olduğunu biliyor muydu ?

"Evet. Dersimize başlayalım. Önce hızınızı kontrol edeceğim . Samantha öne çık. Kuralları biliyorsun. Anlat " dedi Leon ve geri geri gidip kocaman bir ağaç kütüğüne oturdu. Arada bana kötü bakışlar atmayı da ihmal etmiyordu. Samantha denilen kız öne çıkıp " Orman da koşmak zordur. O yüzden orman da koşabilen herkes her yerde koşabilir. Alan 2 km den oluşuyor. Belirli alanlar içerisinde koşarız. Buradan başlayacağız ve diğer taraftan döneceğiz. Ağaçların sıklaştığı yerden sola döneceğiz. Ve aynı şekilde bir daha. Sonunda otomatik olarak burada olacağız. " dedi ve gülümseyerek Leon'a döndü. Leon da gülümseyerek ayağa kalktı.

" ilk tur. Samantha ve Lessa. Buraya gel " dedi bana bakarak. Leon sen şaka mısın ? Niye ilk ben ? Ha tabii öcünü alacaksın. İyi bakalım. Yavaşça yürüyerek Samantha 'nın yanına vardım. Bana gülümsüyordu. Ne yani benim de mi gülümsemem gerekiyordu. Ah hayır. Ben gülümsemem. Samantha'ya bakıp göz devirdim. Ama o hala gülümsüyordu . Leon " başlayın " diye bağırdığında Samantha koşmaya başladı . Hey hey hey. Benden hızlı koşamassınız bayan. Koşup Samantha ya yetiştim.
"Yolumuzu kaybederek ne olur ? " diye sordum. Kaybedeceğimden değil. Vakit kazanmaya çalışıyordum . Dikkatini dağıtarak .

" Sizi buluruz " dediğinde ikinci soldan dönüp hızımı arttırdım. Bizimkiler görüş alanıma girince daha da hızlandım.

Leon'un yanına gelince durdum. Kaşlarını kaldırıp elinde ki kronometreyi durdurdu. " 2 Km 21 saniye . " dediğinde Samantha da yanımıza gelmişti. Nefes nefese kalmıştı. " Samantha senden hızlı birini bulduk baksana " dedi Leon gülerek. Samantha gülümseyip kafasını salladı. Ah yavrum bee. Ben 3 km yi 15 saniye de koşuyorum ne diyonuz siz hayırdır ?

Daha sonra herkes koşmaya başladı.
" Roy 22 Sn. Roman 24 Sn. "
" Elsa 23 Sn. Sunny 25 Sn "
" Dylan 21 Sn . Nata 24 Sn "
" Zac 20 Sn . Lisa 26 Sn "
" Harry 26 Sn . Mia 24 Sn "

" bu günlük bu kadar. Ortalamanız için iyi diyorum. Zamanla belki hızınızı arttırabilirsiniz. Şimdi dağılalım. Yarın ok atacağız. Bilene kolaydır. " dedi Leon ve Nata'a bir bakış atıp otobüse doğru yürümeye başladı. Bunların arasında da bir şey mi vardı yoksa bana mı öyle geliyordu. Yavaşça Nata'ın yanına yaklaştım. '' Hey Nata, Leon'la aranız da bir şey mi var ? '' diye sorduğum da beni öldürecek gibi bakmaya başladı. '' hiç bir şey ! '' diye bağırdı ve otobüse koşmaya başladı. Arkasından '' Sakin ol biraz Nata '' diye seslendim. Ne demiştim ki şimdi ben ?

Otobüse doğru yürümeye başladım da Roy yanımda belirdi.

'' İntikamım çok hoş olacak ''

'' Ne ? neyin intikamı ? ''

'' Bu sabah ki olay '' dedi ve göz kırpıp otobüse bindi. Lanet olasıca o olayı unuttuğunu sanıyordum. Gözlerimi devirip otobüse bindim. En arkanın bir önüne, Roy'un yanına oturdum.

'' Unuttuğunu sanıyordum ''

'' Unutmak mı ? Az kalsın donarak ölüyordum '' dediğinde gülümsedim. Burnunun kızardığını ve tenini solduğunu yeni fark etmiştim. Hala üşüyor olabilirdi. Gözlerimi kapatıp sıcak hava dalgasının bedenimden çıkmasına izin verdim. Gözlerimi açtığımda Roy'un rahat bir nefes verdiğini gördüm. ''Rahatlatıcı . Bunu neden yapıyorsun '' diye sorduğunda gülümsedim. Gözlerini devirip '' çıkarın ne? '' diye sordu bu seferde. Ben de gülüp '' Bana lazımsın'' dedim. Gülümseyip başını omzuma koydu.

'' Şu ısıyı biraz daha arttırsana ''

'' Roy, ben ısıtıcı değilim. ''

'' Ah evet. Şuan öylesin '' dedi ve biraz daha sokuldu bana. Onaylamazca başımı salladım. Bu çocuk hiç söz dinlemeyecek miydi ? Isıyı biraz daha arttırıp gözlerimi kapattım. Nasıl bir yere düştüğümüzün farkında değildim. Ya da değildik. Herkes gelip yerine oturunca otobüs çalıştı ve evlerin yolunu tuttuk. Yalnız düşünmeye ihtiyacım vardı.