DOĞUŞ ( ASKIDA )

❄ 22. Bölüm ❄

VE KARŞINIZ DA ROY BLACK .....

'' Çocuklar... Size anlatmam gereken bir şey var. "

Bana dikkatlice bakmaya başladılar. Ne diyeceğimi merak ediyorlardı sanırım. Gerçi ben bile ne diyeceğime henüz tam olarak karar verebilmiş sayılmazdım. Belki de savaşmamalıydık. Belki de tüm bu çabalarımız koca bir hiçti. Bu işin sonun da belki her birimiz ölecek ve sevdiklerimizi bir daha asla göremeyecektik.

Babama haber yollayıp geri çekildiğimizi bildirebilirdim. O da kendi ordusuyla savaşıp kazanabilirdi. Ve bende Elsa'yla buradan... Tanrım ben neler saçmalıyorum! Bu yola hep birlikte çıkmıştık ve bir ihtimal kazanabilirdik. Kaybedecek olsak bile , en azından deneyebilirdik.

" Söyleyecek misin artık !? "

Roy'un sesi düşüncelerimi bölerken gözlerinin içine baktım. Bu çocuk beni delirtiyordu. Her zaman beni sinir etmeyi başarıyordu ve bundan rahatsızlık duymuyordu. Bakışlarımı Samantha'a çevirdim ve "Diamond... Onu gördüm , Samantha. Bana onu yenemeyeceğimizi söylüyordu ''

Bu doğruydu. Yalan söylememiştim ama bana söylediklerinin hepsini de söylememiştim. Bence bu daha iyiydi. En azından bu kadar bilgi onlara yeterdi.

Samantha'nın bakışlarında endişe saklıydı. Diğerlerinin de gözlerine baktım. Onlarda endişelilerdi. Bir tek Nata farklı bakıyordu. Onun gözlerin de endişe hırs ile birbirine karışmış ve ' biz de buradayız ' diye bağırıyordu.

" Peki onu yenebileceğimizi düşünen var mı ? "

Roy'un bu söylediklerine sinirlenmiştim. Yenmeyi düşünmüyirduk. Zaten yenecektik. Buna inanıyordum.

" Sen ne düşünüyorsun, Roy ? " diye sordu Roman. Hadi bakalım cevapla bu soruyu bay ukala. Ve bizim düşüncelerimize karşı net bir cevap verdi ve şaşkınlıktan ne yapacağımızı şaşırdık.

" Yeneceğiz "

Dylan sanırım gaza gelip " hep birlikte yeneceğiz " dedi ve oturduğu yerden kalkıp Roy'un sırtına vurdu. Bu ikisinin kuzen olduğuna bazen inanasım gelmiyordu. Ikisi o kadar farklıydı ki... Birisi kötü , diğeri kötünün iyisiydi. Işimiz vara benziyodu ama hadi hayırlısı.

" Pekala. O zaman savaş yetilerimizi değil , güçlerimizi geliştirmeliyiz. "

Samantha doğru söylüyordu. Bunun için Leon ile konuşmamız gerekiyordu. Nata'a baktım. Beni anlamış gibi kafasını salladı ve " ben konuşurum " dedi. Güzel. Bu böyle giderse bizi kimse tutamazdı. Yenecektik ve oyun bitecekti.

" Tamam yaa hadi gerildik. Çıkıp biraz hava alalım " dediğin de Zac'e baktım. Hava alsak iyi gelebilirdi.

"Hadi o zaman " dedim ve yataktan kalkıp Roy'un yanına ilerledim. Yanından geçerken omzuna omzumla vurdum ve sırıttım. Tabii o kadar çok değil. Küçük bir gülümseme diğelim. Ama hainca. Evet. Doğru tanım buydu , haince...

Arkada ki ormanın içine daldık. Niyeyse. Yürümeye devam ettik ve açık , yeşillik bir alanda durduk. Her birimiz farklı yerlere dağıldık.

Nata ufak ağacın tepesine çıkıp oturdu... Dylan ağacın gövdesine oturdu... Zac kendi bulutunu gökyüzünden yere indirdi ve onun üstüne rahatça yayıldı... Elsa kendi yaptığı bitkilerden ufak salıncağa oturdu... Sunny ise kocaman kayanın üstüne oturdu... Roman ise kendi yaptığı ateşten yatağa uzandı... Ben ve Samanta ise tam ortaya , yeşil çimenlerin arasına yattık. Roy ne mi yaptı? En fazla ne yapabilir. Gelip yanıma yattı. Bu çocuğu sevip sevmediğime pek emin değildim. Çok tatlı ve yakışıklıydı , kabul ediyorum. Ama bana göre olup olmadığından emin değildim. Farklıydı. Benim gibi karanlıktı ama onda başka bir şey vardı. Daha çözememiştim. Ama belki çözdüğüm de çok geç kalmış olabilirdim. Bir zamanım vardı ve kısıtlıydı. Hepimizin zamanı kısıtlıydı. Dayanabildiğimiz kadar dayanacaktık.

" eee. Peki o gün geldiğinde... Aramızdan kim korkup kaçacak? "

Sunny'in dediği beni gülümsetmişti. Gerçekten biri korkup kaçabilir miydi? Roy "hayır , aramızda korkup kaçacak hiç kimse yok. Olamaz da " dediğin de dirseklerimin üstün de doğruldum ve kafamı ona doğru çevirdim.

" Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun ? "

" Eminim çünkü ben buradayım. " dedi ve güldü. Aptal. Bizi de güldürmüştü. Birde şu yürüyen egosu olmasaydı tam olacaktı. Tekrar yatmadan önce Roy'un saçlarını karıştırdım. Bakın bir şey daha buldum , Roy aynı zaman da çok sevimliydi de...