DOĞUŞ ( ASKIDA )

❄ 27. Bölüm ❄

Multimedia Roman Godfrey

Elsa'dan...

Bana neler olduğunu anlatmıyorlardı ve bu durum canımı sıkmaya başlamıştı. Kardeşimin neden nerede olduğunu bilemiyordum ki. Öğrensem ne olurdu? Onun kadar kötü biri değildim belki evet ama yine de onun ikizi bendim. O benim diğer yarımdı. O nefes almayı bırakırsa bende bırakırdım.

'' Biri bana neler olduğunu açıklayabilir mi lütfen? '' diye sorduğum da Zac kolunu omzuma attı ve beni iyice o kaslı göğsüne bastırdı. '' Bir şey yok bebeğim. Öğreniriz. Hem Lessa dan bahsediyoruz. Onu en iyi ben tanırım. Ona hiç kimse zarar veremez. '' dedi ve saçlarıma ufak bir öpücük kondurdu ve bana bakıp gülümsedi. Ah onun şu gülümsemeleri yok mu? Beni benden alıyordu. Zac yanımdayken her şeyi unutuyordum. Onun nefesi beni ayakta tutan en önemli şeylerden biriydi. Ama önce Lessa geliyordu ve benim onu bulmam lazımdı.

Samantha'nın peşinden gitsem iyi olacaktı. Zac'in kolunun altıdan kurtulup ben de dışarıya çıktım. Samantha etrafa ateş püskürtüyordu adeta. Onu sakinleştirmekse yine Roman'a düşecekti sanırım. Ama Roman ortalıklarda görünmüyordu. Üst katta olabilirdi sanırım.

'' Samantha? ''

Dikkatini çekmişe benzemiyordum. Şuan etrafa kara büyü yağdırmakla meşguldü ve böyle devam ederse etrafta yaşanacak ev falan kalmayacaktı. Samantha'nın yanına yaklaşıp omuzlarından tuttum ve sakinleştirmeye çalıştım ama fayda etmiyordu.

'' Samantha dur yeter! '' Ve işte kahramanımız Roman. Burada olmasına sevinmiştim çünkü eğer gelmeseydi Samantha'nın duracağı falan yoktu.

'' Yetmez. Ona sahip çıkacağıma dair kendime bir söz vermiştim ve onu kaybetmek üzereyiz. Onu gidip getirmemiz gerek yoksa hep orada kalacak. Tanrım onu koruyamadım. Onu bulmalıyım Roman. Onu bulmalıyım! ''

'' Tamam! Tamam onu bulacağız. Ama önce kendi işlerimizi halletmeliyiz. Onu oradan getirmek için önce kendi işlerimizi halletmeliyiz. ''

Ne kadar da güzel konuşuyorlardı. Ama bende buradaydım ve nasıl Lessa'yı kaybedecektik. Birinin bana ciddi anlamda neler olduğunu anlatması gerekiyordu.

Roman'dan....

Bende herkes gibi onun için endişeleniyordum fakat Samantha'yı böyle görmeye dayanamıyordum. Ona aşıktım ve onun Lessa için kendini yiyip bitirmesi beni delirtiyordu. Susmayınca en sonun da onu dudaklarından öpmek zorunda kaldım ve şaşkınlığından dolayı sustu. Ama asıl şaşıran Elsa oldu sanırım. Ona ve diğerlerine birlikte olduğumuzu söyleyecektik tabii Lessa ortadan bir anda kaybolmasaydı. Elsa'ya son bir kez baktığımda sırıttığını gördüm. Bizim için mutlu olmuş olmalıydı. Aynı benim Zac ve onun için mutlu olduğum gibi.

'' Bitti mi? '' diye sordum. Samantha gülümsemekten cevap veremiyordu. Onu bir kez daha öptüm. Ve bir kez daha. Onu öpmekten kendimi alamıyordum ki!

'' Tanrım yeter. Herkes bize bakıyor '' diye gülümseyerek fısıldadığında onu son kez uzunca öptüm. Dylan ıslık çalmaya başladığında nefessiz kaldığımı fark ettim ve geri çekildim. Samanta'nın gözleri kapalıydı. Etkide kalmıştı anlaşılan.

'' Seni sapık Roman. Herkesin için de bir bayanı öpmeye utanmıyor musun ? ''

Pislik herif. Sırıttım ve Roy'un kafasına bir ateş topu gönderdim. O ateş topundan kaçarken '' Lanet adam '' diye şikayet ediyordu ve ben cevap olarak '' Sevgilimi öpmenin yeri ve zamanı yoktur '' dedim. Dylan bir ıslık daha çaldı ve gülmeye başladı. Bu çocuğu seviyordum yaa. Roy'la aramda ki sorunlar ona Samantha'yı sevdiğimi söylediğim gün bitmişti. Zaten kavgalarımızın asıl sebebi de Lessa'ydı. Kabul ediyorum Lessa'yı ilk gördüğüm gün güzelliğinden etkilenmiştim. Ve farkında olmadan onu sevdim ve Roy'un da onu seviyor olma düşüncesi beni hep kavga etmeye teşvik etmişti. Ama şuan öyle değildi. Hayatımda ki tek kadın Samantha olarak kalacaktı. Ama yine de Roy'un neler hissettiğini anlayabiliyordum ve işin kötü tarafı ise aynı şeyleri Samantha'nın da hissedecek olmasıydı...

Sunny den...

Ben söylemediğim halde Lessa'nın nereye gittiğini öğrendiler. Bunun için Lessa bana kızmaz öyle değil mi? Sonuçta ben söylemedim.

Ama şuan bana neler olacağı hakkında bilgi vermesi gereken kişi Samantha'ydı. Tabii Roman'la öpüşmeyi bırakabilmesi gerekiyordu önce.

Onlara doğru yürümeye başladım.
" Samantha? " dediğimde Samantha gülümseyerek bana baktı. Şuan mutlu görünüyordu ve ben bu mutluluğunu bozmak istemiyordum.

" Ne zaman gideceğiz? "

Durdu. Sanki bir şey unutmuş gibi bana baktı ve " Doğru. Gitmeliyiz. Herkes hazırsa şimdi gidebiliriz aslında. İçerdekilere haber ver Sunny." dedi.

Tamam anlamında başımı salladım ve arkamı dönüp eve doğru yürümeye başladım. Bu işin sonunun nereye varacağını çok merak ediyordum. Umarım kimse zarar görmez.