Chapter30 Play time's over
AXEL**
"Something's not right Axel. I know something is happening and we're blind about it."
Napatingin ako kay Sephira. Yes, she's back again with me. There are a lot of things going on kaya hindi kami pwedeng mawala at umalis ng matagal.
"What do you mean Sephy?" Kunot noong tanong ko sakanya.
Humawak siya sa palad ko at mariing pinisil iyon. "Look at your leader Axel." Sabi niya kaya napatingin ako kay Calvin kasama ng parents niyang nakikipag usap sa pulis because...
Hina died too.
Masakit dahil kaibigan namin sila at talagang malalim na ang mga pinagsamahan namin tapos sa isang iglap ay bigla nalang silang kukunin. Damn sinong hindi matatakot kung isang araw hindi kana pala magising? We don't know who the real enemy and I still believe na hindi si Antonette ang may gawa non kay Ayumi. She can't do that, I know.
"Someone is behind everything that's happening here." Sabi ni Sephy.
I hug her close. "What do you know Sephy? Care to enlighten me? Please?" Malambing na tanong ko sakanya.
Ngumiti siya and take my breath away again. "No dear because I'm still not sure of it." Sabi niya na ikinalabi ko. Tumawa lang siya. "Grieve with your leader. If you're sad, share that with him Axel, not with me." Sabi niya.
Napa iwas ako ng tingin. "Why? You told me this phrase again." Sabi ko.
Hinaplos niya ang mukha ko. "Because I don't feel anything for them." Sabi niya na ikinatigil ko. Yes, it saddened me pero nawala iyon ng humalik siya sa pisngi ko at mag paliwanag. "I don't feel or can't because my care was set on you already." Paliwanag niya.
Napangiti ako. "Then just stay here with me." Sabi ko at tumango siya.
"Wait." Sabi niya bigla at kumunot ang noo. "Where's your chef?" Kunot noong tanong niya.
Pati ako nangunot ang noo dahil sa tanong niya. "Chef?" Tanong ko at napaisip. "We don't have chef in her Sephy. But we have Drake here as cook." Sabi ko.
"Oh, yes. That's what I'm trying to say. Where is he?" Tanong niya.
"Why? I'm here already naghahanap ka pa ng iba." Nakalabing sabi ko.
She pinches my nose. "Silly. Nasaan nga?" Tanong niya ulit.
Lumabi ako sakanya. "Kiss muna." Pang aasar ko. Tinaasan niya ako ng kilay kaya lumabi lang ako at patampong tumingin sakanya. "Nasa taas. Sinundo si Sandra." Sabi ko umiwas ng tingin. Kunwari nagtatampo ako. Hahaha.
"Stop it Axel." Stern na sabi niya.
Humiwalay ako ng yakap sakanya. "Punta muna ako kay Calvin." Sabi ko at hindi na siya hinintay magsalita. Suus! Hindi ako susundan niyan no. Tsk. Tsk.
Lumapit ako kay Calvin na mukhang tulala. Sino ba namang hindi diba? Maski ako ay malungkot dahil sa pag kawala nila saamin. Si Sephira ang nagmimistulang lakas ko ngayon kaya kahit papaano ay nakaakpag biro padin ako. Hindi katulad ni Calvin na walang Antonette sa tabi niya. Walang dadamay sakanya sa ngayon kung hindi sila tito Keith at ang mom niya.
Tumingin saakin si tito na kausap ng mga pulis. "Axel." Sambit niya sa pangalan ko.
"Bakit tito?" Tanong ko sakanya.
"Samahan mo muna tong si Adrian." Sabi niya. Bakas ang pag aalala sa tono niya. Sino ba namang ama ang hindi mag aalala sa sitwasyon naming lahat? Napaka gulo na at wala sa ayos. Hindi ko nadin maintindihan ang mga pang yayari at mga eksena sa buhay namin.
