Note *
So eto na yung karugtong. Hehe. Pag nabasa niyo ito walang magagalit. XD ENJOY READING!!!! :)
-------
Napamulat ako mula sa pagkakapikit ko. Nakarinig ako ng dahan dahang pagbukas ng pinto kaya naging alerto ang pagkatao ko. Mabilis na umangat ako at iniayos si Adrian na mahimbing na natutulog.
Agad akong lumapit at nakita ko si Angelou na nakangusong nakatingin saakin. Napakunot naman ang noo ko.
"Limang oras mula ngayon ay aalis na tayo. Bat ka naparito?" Tanong ko.
Parang natatakot siyang tumingin saakin. Yumuko siya at pinaglaruan ang mga daliri sa kamay.
"If its possible .. kung mabubuhay pa ako .. can I keep him?" Alanganing tanong niya bago buong tapang na tinapatan ang lalim ng titig ko.
"Why?" Tanong ko.
"I felt electricity .. I want to give it a shot if that's possible." Sabi niya.
Napangiti ako. "I can't hold you till forever okay? Do what you want to do. And .." Bitin ko at tinanaw ang natutulog na si Adrian ..
Bumunting hininga ako. "If you make it and I don't .. take care of him okay?" Bilin ko.
May lungkot akong nakita na bumalatay sa kanyang mata. "I will AD .." Malungkot na sabi niya.
"Nagbago ka na talaga." Biglang sabi niya. Napangiti ako.
"He's my source of life. Without him, I'm lifeless." Nakangiting sabi ko. Tumango tango siya.
"Let's fight together till the very end AD .." Nakangiting sabi niya.
"Till the very end Angelou .." Sabi ko at saglit niya akong niyakap bago siya nag paalam na babalik na siya ng kwarto niya.
Agad akong lumapit kay Adrian ng makita siyang biglang bumangon at ng makita ako ay niyakap ako agad. "I thought you left me without a word .." Puno ng takot na sabi niya.
"I won't .. I promised you right?" Nangungumbinsing sabi ko.
"Let's sleep okay?" Sabi ko pa at tumango siya. Nahiga na ako at niyakap niya ako.
I want to feel him beside me. I'm contented in this way .. too comfortable. I love this guy that I'm willing to sacrifice everything. Even my own life just to freed him from those assholes.
Angelou's POV
Umiiyak na lumakad ako palayo ng kwarto ni Calvin kung saan sila natutulog ni Antonette. Parang batang umiiyak ako kasi ayaw tumigil ng luha ko. Hindi ko kayang may isa samin ang mawala. Hindi ko kaya. Pumasok ako ng kwarto kung nasaan ang nahuli ko. Isa lang ang nakakadenang kamay niya dahil naawa rin naman ako sakanya.
"Why are you crying?" Biglang tanong niya kaya napaupo ako.
"I suddenly regret being one in the Mafia." Biglang sabi ko. "I don't have family that will take care of me. Si Antonette .. hindi ko kaya." Sabi ko at sumubsob ng kama.
"What the hell are you talking about?" Masungit na tanong niya.
Bigla akong tumayo at lumapit sakanya at nakangiting kinalagan siya.
"I'm sorry kung tinali pa kita. Gusto pa kasi kitang makita." Malungkot na ngumiti ako.
"Humingi na ako ng pahintulot na mabuhay kapa. Pinapalaya na kita." Malungkot na sabi ko at nag iwas ng tingin.
"What the hell?" Sabi niya.
"Pwede ka ng umalis. Kung may pamilya kapa, balikan mo na sila. Those shits won't harm your family. They can't cause they'll be burned." Sabi ko at umupo ng kaama ko.
