Lee’s POV
“Cess, you ok now?” Tanong ni Van saakin.
Nakaupo kami ngayon sa isang kubo na may kalayuan mula sa mga kasama ko. Hindi ko alam kung anong iniisip nilang dalawa at hinila ako kasama sila. Hmp.
“Why tanong yan? Do I look like hindi me ok?” Taas kilay na tanong ko.
“You know that’s not what I mean.” Kalmadong tanong ni Van saakin.
Pinakita ko ang blangkong ekspresyon ko sakanya habang si Clyde naman ay nakatingin sa malayo at nakaupo sa katabing upuan namin.
“I exactly know what it is. But do I really look like I’m not ok? I’m fine.” Sabi ko ng nakatingin sa mata niya.
Eventhough I am not ok.. I have to be. I have to be ok.
That’s what I’ve been doing from the past years..
“Why do you always lie? Why don’t you tell us? Me? Why?..” Sunod sunod na tanong niya pero may kasunod pa and it struck me bigtime. “Why do you have to change?” Sabi ni pero ang dating saakin ay dahan dahan ang pagkakabanggit niya na talagang napahinto ang paghinga ko bago tumingin ng diretso sa mga mata niya.
Kinalma ko ang sarili ko bago tumingin sakanya. Bago mag sabi nanaman ng kasinungalingan sakanya. “I never changed.”
“Then why being like this?” Naguguluhang tanong niya.
Tumingin ako sa malayo. “I just stop showing that I care.”
“Why?”
“Because it leads me nowhere.” Malamig na sabi ko.
“Is it true that I’m hearing this bullshit conversation?”
Napalingon ako sa nagsalita na may bahid ng galit at inis. Clyde Montefalco.
“Shut up Clyde.” Sabi ni Van.
“Shut up? Don’t make me say sickening things!” Inis na sabi ni Clyde saamin bago niya kami nilingon.
“Shut up.” Inis na sabi ko at tumayo.
“Princess..” Sabay na bigkas nila.
“I’m fine. Thanks for the concern anyway.” Sabi ko at tumalikod na sakanila.
