Chapter37 Rush
Nung unang pumasok ako sa buhay nila Adrian ay wala naman talaga akong pakialam sa kahit anong bagay at sa paligid ko. Mas lalong wala akong pakialam sa kung ano bang nararamdaman nila o kung anong mararamdaman nila sa mga gagawin kong desisyon sa buhay ko. I don't give a damn and fuck for all I care about others.
Wala akong ideya na ang gwapong nakatabi ko noon sa eroplano na walang hiya na tinakpan ang bibig ko ay ang taong pababantayan saakin. Mas lalong wala akong ideya na may mararamdaman ako para sakanya. Kasi parang ang tanga lang diba? Hindi ako pwede mag mahal. It's a fucking taboo! Mismong boss namin ay ginawang iwan ang lalaking mahal niya dahil sa responsibilidad.
I was tortured physically and mentally. I was beyond repair and I'm already damage. It scares the shit of me of feeling something forbidden at the very moment I felt it to Adrian. Kasi ano bang alam ko sa bagay na iyon? Wala akong ideya sa bagay na iyon. Yes I flirt before but I never felt the need of wanting someone I could hold onto.
Independent akong anak at may sariling mundo. Kaya hindi ko parin lubos maisip na why of all people bakit ako pa ang nag iisang unfortunate na taong mapapasabak sa isang mundong never kong inimagine na makikita ko? Never kong naimagine na papasukin ko ang magulong buhay sa likod ng maayos kong pamumuhay.
Never in my life na humingi ako ng something more before I met him. Nagkagulo gulo ang sistema ko. Nagulo ang emosyon at tibok ng puso ko dahil sakanya. Nung una wala akong ideya dahil wala nga akong alam.
Nang mapasok ako sa loob ng mafia hindi ko alam na pwede pa pala akong sumaya. Hindi ko naisip na may isang bagay na magpapasaya pa pala saakin. May isang taong kaya akong pagawin ng mga bagay na ni minsan hindi ko alam na pwede ko palang magawa. Hindi ko naisip na magagawa kong mag makaawa para sa isang pagmamahal na sandaling ipinagkait saakin. Hindi ko alam na magagawa ko ang mga bagay na tinatawag ko noong katangahan at useless lang.
Isang ngiti. Isang halik. Lahat ng dipensang binuo ko ng isabak ako sa misyon ay biglang nawala na. He's the fire while I'm the moth and damn me if I didn't burn. I'm wanting more than this. It wasn't enough for me. I want more. I want him more than anything else. I don't care about myself anymore or the mafia. Siya lang ang gusto ko at doon nagtatapos ang usapan doon palang.
Kaya naman ngayon na seryoso siyang nakatingin saakin at hinihintay ang magiging desisyon ko ang nagpapakaba saakin. The other slayers and reapers are on the move to kill me. alam ko iyon at alam din niya iyon dahil minsan ng may sumugod sa mansiyon ko. Akala ko okay na kasi kaya naman ihandle kaya lang biglang nagpakita ang ex niyang matagal ding naglagi sa Europe.
Mukhang idol niya ang final destination dahil inisa isa din niya ang mga taong minsnag naging malapit sakanya. It was my duty to kill her but Adrian at my side isn't helping me at all. Natitigilan ako dahil iniisip ko palang na malulungkot din siya dahil may isa nanamang tao na mawawala sakanya ay sapat na para hindi ako tumuloy at hindi ituloy ang binabalak ko. The first time that I met her again ay pwede ko ng siyang tapusin. Adrian's presence is stopping me to do it. Sakanya palang natitigilan na ako. Hindi pa siya nagsasalita sa lagay na yan.
"Don't make her decide Calvin." Dinig kong sabi ni Sephira.
Maraming salamat dahil nahihirapan akong mag decide. I'm not pure because my hands were already tainted. I killed people and god knows how many that I've lost count. Minsan iniisip ko if he's the payment for all my sins.
"But Sandra will die! Isn't it enough na may namatay na? Kayo na ang nagsabi, she's not in her best mental state!" Kontra naman ni Drake.
Nakagat ko ang ibabang labi ko. Ayokong mag decide dahil alam kong once na ibuka ko ang labi ko ay aalis na ako. At kapag umalis ako... hindi ko alam kung makaka balik pa ako. May gagawa na ng trabaho para saakin and it means that's my cue to go back and stop being useless. Kapag si Lee ang nakapatay lahat ng pinilit kong isalba ay mawawala.
