CRIMES AND MYSTERIES V: THE SACK, THE REEF, AND THE ICE

IX. GOODBYES

IX. GOODBYES

(-ASHANA-)

JR locked me in the music room.  Na-bored na ako kaya naisipan kong gumawa ng paraan para makalabas doon.  Naririnig ko ang mga boses ng iba habang tila nag-eensayo sila ng mga  ekstraordinaryong bagay pero nakapagtatakang hindi ko marinig ang boses ni Erno.  Ano na kaya ang nangyari sa kanya?

*Maybe he lost his voice again because he is still hurting.  Hindi kasi ako nakapagpaalam sa kanya, the female’s voice in my head was suddenly present again.

-Go away!  You’re dead!  Bakit hindi mo pa tanggapin ang bagay na ‘yon?  Why are you still in my head?

*Alam mo ba kung sino talaga ang pumatay sa akin?  I know it’s not you, pero kailangan mong malaman, so Erno wouldn’t hate you.

-That’s so unfair.  How could he hate me so much when I didn’t even do anything?

*I know it’s unfair, but life is unfair.

Muling inalala ng kaluluwang nasa loob ko ang mga detalye ng pagkamatay niya.  Naiyak ako habang inaalala niya iyon.

*Hindi siya maka-move on dahil gusto niyang ipaghiganti ang pagkamatay ko.  I hate seeing him in so much pain.  Sana makapag-move on na siya, silang lahat…

Lalo akong naiyak sa mga sinabi niya.  Parang gusto kong mainggit sa kaluluwang nasa loob ko.  Patay na siya pero marami pa rin ang patuloy na nagmamahal sa kanya, ang hindi pa rin matanggap ang pagkamatay niya.

*Wag kang mag-isip ng ganyan.  JR cares for you.

-Pero si Erno?  Would he be able to stop blaming me for your death?  Kasalanan mo ‘to kung sino ka man.  Mukhang naiinlove na ako sa Erno na ‘yon.

*Fille.  Fille ang pangalan ko.

The soul laughed and my head hurt.

*You are slowly falling for him because of the kind of man that he is… so brave, so sincere, so pure…

Naiimagine ko ang mukha ni Erno habang nagsasalita si Fille sa isip ko.

*I shouldn’t be here anymore.  I’m dead, she said.

Hindi ko alam kung gusto ko ba talagang mawala na siya sa isip ko.  Naguguluhan rin ako.

*I don’t wanna be here anymore.

*Isang pabor na lang ang hihingiin ko sayo, and then I will disappear forever.

-Ano ang gusto mong gawin ko para sayo?

*They shouldn’t know I’m here, kasi aasa naman sila, lalo lang silang mahihirapang tanggapin ang pagkawala ko.  There is no hope anymore.  I am just a soul now.  Wala na akong katawan.  As much as it hurts me, I should let them move on with their lives, without me…

Naiyak ako sa mga sinabi niya.

-Anong favor ang hihingin mo sa akin? tanong ko.

*I just wanna say goodbye to Erno one last time.  I am letting him go so he would move on with his life.  Then, I will be gone.

Before I knew what I was doing, I already jumped out of the window.  I hurt my knee in the process.  Nakita ko si Jessy na dinadala sa stretchers.  Nagulat si JR nang makita ako.  Sumunod ako sa natatarantang mga miyembro ng CMG hanggang sa makarating kami sa ospital.

Blood was all over Jessy’s body.  Putol ang mga paa at kamay niya, at sugat-sugat ang kanyang katawan.  Nakita ko si Erno na hinawakan ang katawan ni Jessy.  Naibalik ang mga kamay at paa ni Jessy.  Pinagaling iyon ni Erno.  Magsasalita pa sana si Erno ngunit bigla siyang natigilan nang makita ako.