Unexpected Jowa!

Chapter 25

Ja's POV

Naka received ako ng text mula kay Tita Ella.

From: Tita Ella

Jaggi ngayon ang uwi ni Seb sa bahay.May konting celebration,pupunta ka ba?

Ayoko munang pumunta.Saka nahihilo pa ako dahil sa pagkakainom ko kahapon.

Nga pala inalok ako ni mama na tumira kasama sila sa America.Pinag-iisipan ko pa.Pero tingin ko magandang idea na pumunta doon para makalimot at makapagsimula ng bagong buhay.

----
Seb's POV

Ngayon ang uwi namin sa bahay.Simula nang magising ako para akong bata na walang ka muang muang.Napaka inosente sa mga bagay bagay.

Si Andrea nga pala hindi ko pa nakikita since nung accident.Hindi niya ba ako dinalaw?

May isang babae lang na sobrang na curious ako sa kanya.Maganda siya at mukhang mabait.Jaggi ata ang pangalan niya,yun ang sabi ni mama.

Pero may kung anong something sa kanya na di ko maintindihan.Sabi din ng Doktor na wag daw masyadong nag-iisip ng kung ano-ano dahil baka sumakit ang ulo ko.Wag din daw piliting maalala yung mga tao o pangyayari sa buhay ko,makakarating naman daw kami sa ganon pero wag madaliin.

"Ma,where's Andrea?" I asked mom.Maybe she knows where she is.

"Seb,mamaya pa daw ang punta niya.Sige na umakyat kana sa kwarto mo at magbihis" sabi ni mama so I follow her.

I change my clothes.And I go downstairs.This celebration makes me happy.Minsan lang kami mabuong pamilya so I'm feeling blessed.

------
Ja's POV

I decided to go to America.Well siguro nakatakdang mangyari to.Sa tingin ko naman magiging masaya doon.

Makakalimutan ko si Seb at lahat ng masasakit na alaala dito.Oras na para magbagong buhay.At sisiguraduhin kong magiging okay na ang lahat.

"Ji,sasama na ako kila mama sa States"bungad ko sa kanya.

"Wahhh!talaga? Wala na bang atrasan yan? Mamimiss kita" sabi niya sabay yakap.

Mas okay na tong desisyon ko.Ayoko na rin na makita ako ni Jia na laging umiiyak at malungkot.

"Oo wala na.Kaya ko to.Fighting! "Sabi ko at nagtawanan kami.

"E,kelan ang alis mo?"tanong niya.

"Hmmm, sabi ni mama baka daw next week.Jia ikaw wala ka bang balak pumunta do'n?"tanong ko.

"Wala.Pero siguro bibisitahin na lang kita.Sasabihin ko rin kila mama"naka smile na sabi niya.

Sana maging masaya ako dun.Pero alam ko namang magiging masaya.I wish na, yun din yung way para magkaroon kami ni mama ng maayos na relasyon.

"Alam ba yan ni Seb?"biglang tanong ni Jia.

Hindi to alam ni Seb.Pero dapat ko pa bang sabihin e di naman niya ako maalala.Wala naman yung paki.

"Di naman niya ako maalala.Edi wala yung paki kahit na umalis ako.Tsaka di na niya kailangang malaman"sabi ko kay Jia.

Nag-aayos ako ng mga gamit ko ng bigla akong yakapin ni Jia.Kung di ko lang kaibigan to baka matagal ko ng naisip na may gusto sakin to.Pano naman kasi laging nangyayakap.Nakakatibo.

"Mamimiss kita" sabi niya.Niyakap ko na lang din siya.Mamimiss ko rin siya.Sana lang makahanap ako ng kaibagan na tulad niya sa States.

Yung pag-aaral ko, sa States ko na lang ipagpapatuloy.

Kamustahin ko kaya si Jia tungkol sa lovelife niya.Hindi ko siya natatanong lagi.Puro kasi siya ang may tanong sakin.

Pagkahiwalay niya sa yakap umupo kami pareho sa couch.

"Ji,kayo na ba ni Sil?"

"Hay nako,Ja"sabi niya,pero parang kinikilig.

"Nako nako.Ano nga sinagot mo na?"

"Di pa malapit na.Wait ka lang"sabi niya.Ang tagal din siya niligawan ni Sil.Kainggit.Buti pa siya nakaranas ng panunuyo e ako hinila lang basta tapos kaboom! may boyfriend na ako.

*knock knock *

Napatayo kami ni Jia sa kumatok.Si Jia na ang nagbukas at nakita ko si Sil at Kian.

"Pwede ba tayong mag-usap,Jaggi"bungad ni Kian.

"Sige sa labas tayo" nakangiting sabi ko.Tapos si Sil at Jia naiwan sa unit ni Seb.

Nagtungo kami dun sa park na iniyakan ko.Ang gaan gaan ng pakiramdam ko dito e.Parang walang problema.Umupo kami sa isanh bench don.

"So bakit?"tanong ko.

"Nabalitaan ko yung nangyari sa inyo ni Sebastian.How's your feeling right now?" tanong niya.

"I'm fine.Minsan mari-realized ko na kailangan na lang tanggapin lahat ng nangyari."nakangiting sabi ko.Pero ang totoo,gustong gusto ko ng umiyak.

"I'm here for you."sabi niya at hinawakan ang kamay ko.
"Alam kong masakit yung mga nangyari para sayo.Pero wag mo sanang abusuhin yung sarili mo"sabi niya pa.Para ko siyang tatay.

"Opo! Nga pala Kian.Pupunta na akong States next week"nakita ko naman siya tumingin sa akin.Nagulat ba siya?

"Good! I think in that way mas makaka move on ka.And I know magiging kasaya ka"

Ang sarap isipin na yung mga taong nasa paligid mo e naiintindihan ka.

Bumalik na kami sa unit ni Seb at tinulungan akong mag-ayos ng gamit.

E,kung dumaan kaya ako kila Seb.Hindi Jaggi wag na.Sana lang maging masaya si Seb kahit na wala ako.Kahit yun lang keri na ako.Pipilitin kong tanggapin kahit masakit para maging masaya siya at ako.

*******
Maraming salamat sa lahat ng nagbasa.Korni nung iba pero salamat padin.Please vote and comment.Mahal ko kayo :)