PD!-22

190 7 0
                                    

Tam 20 yıl!Nisan'sız,yıkık dökük geçen 20 yıl!Kalbim olmadan geçen 20 yıl!
Tam 20 yıl oldu gideli.Beni,kızım'ı bırakıp gideli 20 yıl oldu.Nisan,kızımızın doğduğu gün öldü ve Birdaha geri dönmedi.
Hiçbir zaman alışamadım onsuz yaşamaya.Bir insan diğer yarısı olmadan yaşamaya alışabilirmiydi ki?
Bu imkansızdı!Ama Sinan sırf kızları Ateş için ayakta kalmıştı.Onun için savaş vermiş,kanayan yarasını çok az da olsa durdurmayı başarmıştı.Bu hiç kolay olmamıştı ama uğraşmıştı işte.
Her kalktığında,evde Nisan'ı görememesi,kokusunu alamaması,onun o melek yüzünü öpemediği her gün ölüyordu Sinan.
Her gün karısını öpüp kollayacak uyandırmak yerine mezarına gitmek koyuyordu insana.Kanatıyordu en derinden.....
Bu zamana kadar sırf kızı için uğraşmıştı ve yine kızı için uğraşıyordu.Çünkü hayat,en sevdiklerini ondan almak için savaş veriyordu.Kızı,kanserdi...
Bu hastalığa yakalanalı 2,5 yıl olmuştu.
Her türlü terapilere gitmişlerdi fakat hiçbir işe yaramamıştı.
Hayat,ondan sevdiklerini almayı çok seviyordu!

-'Baba'
-'Efendim kızım'
-'Ben,öhöhöhö mezarlığa gidebilirmiyim?'

Mezarlık!
Ateş ilk defa annemin yanına değilde mezarlığa gidebilirmiyim demişti.

-'Bende gelicem seninle,tek başına gidemezsin'
-'Ama baba-'
-'Konu kapanmıştır'

Babam işte,hep böyleydi.Katı kuralları ve hiç dinmek bilmeyen kalp ağrıları....






Elimi yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçalayıp hazırlanmaya başladım.
Dolaplarımı karıştırmaya başladım fakat siyah fularımı birtürlü bulamıyordum.Annem'in hiç atmadığımız dolapına  doğru ilerledim.
Teyzem bazen kıyafetlerimizi karıştırıyordu.Bir kaset buldum konsol'da.Üzerinde biricik aşkım yazıyordu.Sanırım annemden babama kalmış.Kaset'i ve fularımı aldım ve odama geçtim.Kaset'i kilitli olan dolapıma koydum ve kilitledim.
Fularımı da bağladım ve aşağıya indim.
-'Baba,ben hazırım!'
-'Tamam,hadi çıkalım'
-'Çıkalım'

Babam ile mezarlığa biricik annemin yanına gittik.Mezarının başında kendi resmi vardı.Her gördüğümde gözlerim dolar,kalbim sızlardı.
Ah annem ah!Neden bıraktın biricik kızını!Neden!






Annem ile dertleştikten sonra,babam ile annemi yalnız bıraktım.Hep böyle yapardım zaten.Annem ve babam rahat rahat konuşabilsinler diye.









İşte gelmiştim yine mezarlığa.Aşkımın yanına.Yine kalbim sızladı.Deli gibi sızlıyordu..Sanki onu ilk defa görüyormuşum  gibi kalbim güm güm atıyordu.

Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.




-'NERDESİN
GÜNLER VARKİ BENİ ARAMADIN YAZMADIN
KİMİ GÖRSEM SANA BENZETİYORUM
GÖZLERİM ŞAŞIRMIŞ BEN ŞAŞIRMIŞIM
SENDEN GELECEK BİR MEKTUP BEKLEDİM
BOŞUNA
ÖNCELERİ İÇİM UMUTLA DOLU POSTACININ
KAPIYI ÇALMASINI BEKLERDİM
SATIRLARINLA AYDINLANMASINI BEKLEDİM
BU KARANLIGIN
SAATLER SAATLERİ GÜNLER GÜNLERİ KOVALADI
GİT GİDE BÜYÜDÜ VERDİGİN YANLIZLIK
YÜREGİM KAHIRLA DOLDU
ÜMİT ETMENİN MUTLU HEYECANLARINI
YERİĞNİ TARİFSİZ BİR HÜZÜNE BIRAKTI
KOCAMAN KALABALIK BİR ŞEHİRDE
YAPAYANLIZ KALDIM İŞTE
NERDESİN
BENİ UNUTUN DİYEMEYECEGİM
UNUTMADIGINI BİLİYORUM
AMA BİLKİ BENDEN UZAKLAŞTIGIN
HER KİLOMETRE
SANA OLAN SEVGİMİ
BİR KAT DAHA ARTTIRDI
SENDEN BAŞKA BİR ŞEY DÜŞÜNEMEZ OLDUM
GERİ DÖNDÜGÜNDE ÇOK ŞAŞIRACAKSIN
BÖYLESİNE MESAFELERLE BÜYÜYEN
ZAMANLA DERİNLEŞEN BİR AŞKIN
KARŞISINDA OLMAK
KİM BİLİR NE KADAR DEGİŞTİRECEK SENİ
YÜZÜNDE PEMBELERİN EN GÜZELİ
GÖZLERİNDE IŞIKLARIN EN PARLAGI İLE SEVİLMENİN
ÇOK ÇOK SEVİLMENİN HAZZINI
YUDUM YUDUM İÇECEKSİN
ADINI ANARKEN DİLİM DOLAŞIR
SÖZLERİM ŞAŞIRMIŞ BEN ŞAŞIRMIŞIM
NERDESİN
DÜN EVİNİN ÖNÜNDEN GEÇTİM
PERDELERİN KAPALIYDI
DOLU DOLUYDU GÖZLERİ PENCERELERİN
KAPIN SANKİ BİR DAHA HİÇ GİBİ
KAPANMIŞTI SOKAGIN YÜZÜNE
KİM BİLİR ODALAR
EŞYALAR NE HALDEYDİ SENSİZ
HER DAKİKA AYAKLARINLA MESAT OLAN
HALILAR NE YAPIYORDU ŞİMDİ
BAKTIM SEN YOKTUN DUVARLAR KARARMIŞTI
SOKAGINDAN YAŞAYAN BİR ÖLÜ GİBİ GEÇTİM
VE BİR HÜZÜN ANITI HALİNDE BIRAKTIM EVİNİ
SENSİZ BİR BOŞLUKTA KOŞAR GİBİYİM
DİZLERİM ŞAŞIRMIŞ BEN ŞAŞIRMİŞİM
NERDESİN
MEGER NE DOLUDURMAZ BİR DERİNMİŞ YOKLUGUN
KADERDE SENSİZLİK DE VARMIŞ
HER İNSANIN YÜZÜNDE SANA BENZEYEN
BİR ŞEY ARAMAK DA VARMIŞ
SESİNİ DUYMAK VARMIŞ ŞARKILARDA
BÜTÜN KİTAPLARDA SENİ OKUMAK VARMIŞ
MEGER NE DAYANILMAZ BİR ŞEYMİŞ YOKLUGUN
KAGITLARA SENİ YAZMAK VARMIŞ
RENK RENK DÜŞÜNMEK VARMIŞ SENİ
ÇİÇEK ÇİÇEK KOKLAMAK VARMIŞ
ARTIK HİÇ YAZMASAN DA OLUR
HİÇ GELMESEN DE
ELLERİM ŞAŞIRMIŞ BEN ŞAŞIRMIŞIM
MEGER NE TÜRLÜ BİR ÖLÜMÜŞ YOKLUGUN
BİR DAHA NERDESİN DEMEYECEGİM
BENDENSİN ARTIK
SERİN YAGMURLAR GETİREN BULUTLARDASIN
KAH DENİZLERDESİN KAH RÜZGARLARDASIN
UZAKTASIN AMA YİNE BU ŞEHİRDESİN
GİTTİGİNE İNANAMIYORUM
GEL DEMEYECEGİM
BEDENİM ŞAŞIRMIŞ BEN ŞAŞIRMIŞIM...."

Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin