Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

PD!-79

Yoğun bir hastane nöbeti ardından kendim için ayrılan odaya gittim ve koltukta rahatça yayıldım.
Hastane bu gün fazlasıyla yoğundu.Tahliller,EKG'ler derken saçımı kaşıyacak vaktim kalmamıştı.
Kapatmış olduğum gözlerimi açtım ve masamın üzerinde duran bir yığın dosya ile karşılaştım.
Hasta dosyalarıydı ve doldurulması gerekiyordu.
Sıkıntılı bir nefes verdim ve dosyaları doldurmaya başladım.
Bir,iki,üç derken dosyaların yarısı dolmuştu.Oturduğum koltuktan kalktım ve kendime bir kahve doldurdum.Kahvemi alıp,tekrar dosyalara geri döndüm.

Kapının tıklatılması ile kafamı dosyalardan kaldırdım.

"Gel"

Gelen kişi Operatör Doktor Ahmet Tutan bey'di.
Sandalyemden kalktım ve elimi uzattım Ahmet bey'e.

-'Merhaba Ahmet hocam,hoşgeldiniz.'

Elim ile koltuğu gösterdim ve bende kendim koltuğuma oturdum.Ahmet bey,koltuğuna oturdu ve konuşmaya başladı.

-'Sinan,ben buraya senin için çok güzel bir teklif için geldim.Almanya'da hasta küçük bir çocuk var.Ameliyat olması gerekiyor,fakat bu ameliyat için başarılı bir doktor gerekiyor.Bu ameliyat'ı da sadece sen başarabilirsin.'

Ahmet Bey'in söyledikleri karşısında çok şaşırdım.
Şaşkın olduğum kadar mutluydum da,başarılarım hatırı sayılır derece de ilerlemişti.Mesleğimde başarılıydım,bu onur vericiydi.

-'Sinan,birşey söylemiyecekmisin oğlum?'

-'Ahmet bey,ben şaşırdım açıkçası.Fakat tabi ki ameliyata katılırım,Almanya'da ne kadar kalmam gerekiyor?'

-'2,5 ay.'

-'Ahmet bey,ben....2,5 ay çok fazla değil mi?'

-'Evet,biliyorum biraz fazla bir süre fakat sana ihtiyaç var Sinan,kabul edecekmisin?'

-'Peki,kabul ediyorum.'

-'Çok sevindim Sinan,o zaman Almanya'da görüşürüz.'

-'Görüşürüz hocam.'

Oturduğum koltuktan kalktım ve Ahmet bey ile el sıkıştık.Ahmet bey,odadan çıkınca kendimi koltuğa attım ve derin bir nefes alıp verdim.
Ben Nisan'a söz vermiştim,
Bursa'ya gitmek için,kısa bir sürede evlenmek için ve hayatımıza orda devam etmek için...
Fakat sözümü tutamayacaktım maalesef...
Almanya'ya gitmek zorundaydım,küçük hasta bir çocuğu kendi ellerim ile ölüme terk edemezdim.
Hele de ölen bir kız çocuğum'dan sonra...

Sehpa'nın üzerinde duran telefonuma uzandım ve Nisan'ın numarasını çevirdim.

-'Sevdiğim.'
Nisan'ın sesi kulaklarımı doldurdu ve içim tarifi imkansız bir huzur kapladı.
Şimdi yanında olmak vardı,
o sevdiğim diyen dudakları doya doya öpmek.Ama 2,5 ay dayanacaktım artık,yapacak birşey yok...

-'Birtanem,çok özledim seni.'
Doğruydu,çok özlemiştim.
Fazlasıyla,şimdi yanında olmak vardı,kokusunu doya doya içime çekmek.O minik ellerini ellerimin arasına almak vardı.Kollarımın arasına alıp huzur içerisinde uyumak...

-'Bende seni çok özledim.'

-'Çok güzel bir teklif aldım ben.'