Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

PD!-69

-'Anne!Anne babam gitmiş!'

Umut'umu kucağıma aldım.
Artık konuşmalıydık.

-'Umut'um,canım kızım,baban artık bizimle kalmayacak.'

-'Neden ki?Ben çok özlüyorum onu.'

Ne cevap verecektim?Baban beni aldattı daha sonra da boşandık mı diyecektim?
Onu öldürmeye çalışan kadınla sevişti mi diyecektim?
Aklım çok karışıktı,çözüm yolu bulamıyordum.
Ve bu çıkmazlar beni iyice yıpratıyordu.

-'Baban,'

Devamını getiremiyorum,ne diyeceğim?

-'Annecim,televizyon'a bakalım mı?Belki barbie başlamıştır?'

-'Ya banane ya ben babamı istiyorum banane!'

-'Tamam canım kızım,tamam.O zaman sen televizyondan izle filmini tamam mı?Bende babana haber vereceğim gelsin buraya söz mü?'

-'Sööözzzz.'

Umut,içinde saf bir heyecan ile salona ilerlerken ben ise kara kara düşünüyordum.
Sinan ile konuşmaya hazır değildim.Onu bu eve çağırmaya hazır değildim.
Tekrar Melek'i görmeye hazır değildim.Fakat konu kızım'dı ve bunu yapmak zorundaydım,Sinan'ı aramalıydım.

Telefonuma uzandım ve Sinan'ın telefonunu çevirdim.

-'Alo?'

Insan,bir sese bu kadar hasret kalabilirmiydi?
Telefonun ucundan bile sesini duysam,içimdeki hasret sona eriyordu.
Kalbimdeki boşluk,yerini kocaman bir mutluluğa bırakıyordu.
Gözlerimi kapattım ve huzur'u en derine hapsettim.
Çok ihtiyacım olacaktı.

-'Alo?Kimin ile görüşüyorum?'

Demek beni telefonundan silmişti,numaramı bile bilmiyordu.
İçimdeki huzur,yerini hayal kırıklığına bırakırken,kendimi zor da olsa toparladım ve konuşmaya başladım,

-'Alo,Sinan benim Nisan,şey Umut ille de babam gelsin diye tutturdu da,gelebilirmisin diyecektim.'

-'Tamam,geliyorum ben.'

-'Tamam,bekliyorum.Ay şey yani Umut bekliyor.'

-'Dıt!Dıt!Dııtt!'

Telefonu suratım kapatmıştı resmen.Bende ne bekliyorsam sanki.
Telefonda bana sevgi sözcükleri saydırmasını mı?
Tabiki hayır.

-'Anne,Anne babam geliyormu?'

-'Geliyor meleğim,geliyor birazdan burda olur.'

Sinan'ın gelmesini beklerken,Zeynep'e geç kalabilirim diye mesaj attım.
En fazla 2 kat yukarıdaydı fakat ne olacağı hiç belli olmazdı.Burası İstanbul'du ve hiç bitmek bilmeyen bir trafik çilesi vardı.

Kapının  çalınması ile oturduğum koltuktan kalktım ve kapıyı açtım.
Bu sefer yalnız gelmeyi akıl edebilmişti,ŞÜKÜR!

Ben,hasreti olduğum ormanlarıma buluşmuş,içimdeki kuşların ötüşünü dinliyorken,bir ses bizi ayırdı.

-'Nisan,canım.Bak bir konuda anlaşalım seninle.
Sinan böyle her dakika size gelemez.Sonuçta biz evliyiz ve birsürü şey yapıyor olabiliriz.Lütfen birazdaha hassasiyet göster.'

Melek'in ima ettiği şey ile yüzümü buruştururken,sinir katsayım yükselmişti ve sinirden kıpkırmızı olduğuma yemin edebilirim şu an.!

-'Kapıda kaldın,içeri geç istersen Sinan,hava soğuk ev soğumasın.'

Tabiki de Melek'i evime almayacaktım.Bu evin kapıları ona 15-16 yıl önce kapanmıştı.

-'Melek'de benimle Nisan.'

-'Ben.'

Ne diyecektim ki?Sinan'ın bu söylediğinden sonra ne diyecektim.Beni resmen rezil etmişti.

-'Baba!Babam gelmişş!Babaaa!'

Umut,babasına doğru koştu.
Her zamanki gibi Sinan eğildi ve meleğimi kucağına alıp sıkıca sarıldı ona.
Umut'un başı,babasının boynunda yerini almıştı bile.

-'Hadi içeri geçin,ev soğuyacak.'

Eve çağırmam ile Sinan,Melek ve Umut,içeri geçtiler.

-'Baba,bu abla kim?Niye sürekli senin yanında?
Niye artık bizimle kalmıyorsun?Ben çok özlüyorum seni.Bu abla'yı da istemiyorum yanında!Gitsin!'

Umut'un söyledikleri ile olduğum yere çakıldım.
Gözyaşlarım tekrar yanaklarımda yerini alırken,
ben sadece güçlü kalmaya çalışıyordum.

Güçlü kalıp,tüm bu yaşananları atlatmayı diliyordum.

{Bölüm Sonu}

{Bölüm hakkında!}

Arkadaşlar,biliyorum kısa bir bölüm fakat alev ateş yatağımda yatarken yeni bölüm bu kadar yazabildim size.İyileşince daha uzun bir bölüm yazmaya çalışacağım.
Anlayışlarınızı bekliyorum...

SESSIZ OKUYUCULAR BIZDEN DEĞİLDİR!

Yeni bölümlerde görüşmek üzere,hoşçakalın. ✋😘