Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

PD!-54

Ne hatası?Sinan  hata yapmaz ki...

Yavaşça Ayla'nın yanına ilerledim.Çok kötü görünüyordu,nasıl kötü olmasındı kardeşi vurulmuştu...

Aklım ister istemez Tuana'ya gitti.Bizde onunla kardeştik fakat şu anda en kötü zamanımda yanımda değildi.Beni hala affetmemişti,sanki tüm bu olanlar benim suçummuş gibi.Gözümdeki yaşların şiddetti arttıkça,içimdeki acı'da artıyordu...
Yaklaşık 2,5 saat olmuştu ve hala bir haber gelmemişti.
Bu da demek oluyordu ki ameliyat kötüye gidiyordu.
Sessiz ağlayışlarım,git gide artıyordu ve kendimi çok zor tutuyordum.
Evdeki bakıcım'ız Neslihan'ın beni araması ile gözyaşlarımı sildim ve telefonu cevapladım.

-'Neslihan?'

-'Ee şey Nisan hanım,ben şey Sinan bey nasıl oldu diye aramıştım.'

-'Hala hiçbir haber yok,sabırla bekliyoruz.'güçlükle cevapladım Neslihan'ı.
Derin derin nefesler aldım.

-'Yapabileceğim birşey varmı?'dedi Neslihan.

-'Sadece dua et,Sinan'ın kurtulması için dua et.'

Telefonu kapattım ve yan masa'nın üzerine koydum.

Kafamı ameliyathane'ye çevirdim ve doktor'un kapdan çıkması ile koşarak doktor'un yanına ilerledim.

-'Sinan Bey'in yakınlarımısınız?'

-'Evet.'dedik ikimizde aynı anda.

-'Ameliyat gayet başarılı geçti,ufak tefek komplikasyonlar olsa da şu anda Sinan bey gayet iyi.
Korkulacak birşey yok.'

Doktor'un söyledikleri ile ikimizde derin bir nefes aldık ve birbirimize sarıldık.

Sinan'ın odasına ilerledik.
Usulca yaklaştım yanına,korktum...
Hayatımda ilk defa Sinan'ın yanına yaklaşmaktan korktum.
İstemeden ona zarar vermekten korktum,onu daha çok fazla yaralamaktan korktum.
Belki de biz hataydık,bizim ilişkimiz başından beri hataydı,bilmiyorum...

Usulca elini tuttum,ilk defa elini tutuyormuşum gibi bir heyecan oluştu içimde.Usulca,onu uyandırmadan kolunu hafifçe yukarı kaldırdım ve kalbime götürdüm,kalbim,imkanı olsaydı dışarıdan atabilecekmiş gibi güm güm atmaya başladı...
İşte o an anladım,biz kesinlikle hata değildik,
Biz aşk'ın ta kendisiydik...