Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

PD!-28

-'Peki bu Adam'ın yeniden ve sonsuza dek karısı olmak istermisin?'

Ben az önce doğru mu duymuştum?Sinan bana evlenme mi teklif etmişti?

-'Ne?!'

-'Benimle evlenirmisin?'

Mutluluktan ağlamaya başladım.Ben bu adamı çok seviyordum ve hiç kimse ve hiç birşey de bunun önüne geçemiyordu.
Kalbimin en derinlerinde bir aşk vardı ve artık kalbimden taşmış,tüm organlarıma dağılmıştı.Her ne olursa olsun,birdaha  asla bırakmayacaktım onu.

-'Evet!'

Sinan,öyle güzel güldü ki içim sıcacık oldu.
Kalp atışlarım yükseldi.Steteskop'a gerek duymadan duyabilirdiniz bunu.O gülünce içimdeki tüm parçalar birleşiyordu.

Biz öyle birbirimize aşk dolu bakarken bir ses duyuldu,

-'Nisan'

Kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim.
Annem'di gelen.Ne işi vardı bunun burda?
Ne yüzle geliyordu hala buraya?

-'Senin ne işin var burada?Hangi yüzle gelirsin sen buraya?'

Onu görünce içimdeki tüm o sevinç yok oldu.
Normal insanlar annesini görünce sevinir ama benim miğdem bulanıyordu.Onu görünce beni bıraktığı gün geldi aklıma.

Henüz 12 yaşındaydım.Yine bir sabah erkenden uyanmış,annem'in yanına gitmiştim uyansın diye.Onu uyandırmaya çalışmıştım.Ama o bana çok bağırmıştı.
Çok kızmıştı bana.Kazık kadar kız oldun kendin hazırla diye.Bende mutfağa gitmiştim ve elimden geldiği kadar kahvaltımı hazırlamıştım.Belki annem şimdi bana kızmaz diye tekrar gittim odasına.Tekrar uyandırmaya çalıştım onu.Fakat onun bana söylediği tek söz vardı,

-'Yeter artık!İstemiyorum seni istemiyorum anladın mı?İstemiyorum!Babandan kurtuldum,senden kurtulamadım.Rahat bırak!'diye.

O gün çok kırılmıştım ona,çok kızmıştım.
Odama gidip okul çantamı almış ve okula gitmiştim.Akşam eve geldiğimde,evde annem yoktu.Sadece bıraktığı bir not vardı,

-'KURTULDUM SENDEN!'diye.

Babam beni bizi 12 yıl önce ben doğduktan sonra terk etmiş.Annem'i hiç sevmiyormuş ve bu yüzden beni hiç istememiş.
Annem'de babam ile ayrılmalarının tek sebebi olarak beni görmüş ve benden nefret etmiş.Ben bunları bir komşumuzdan öğrenmiştim.Ayşe teyze..O annem'in en yakın arkadaşıydı ve herşeyini bilirdi.
Kaç defa yalvarmıştım,yakarmıştım fakat bana annem'in neden gittiğini söylememişti.
Bana tek söylediği sözler benden nefret ettiğiydi...

Tekrar o günler gözümün önüne gelince gözümden bir damla yaş akmasına engel olamamıştım.

-'Kızım,bak bir dinle lütfen'

-'Seni ne dinlemek,ne de duymak istiyorum!
Seni görmek bile istemiyorum!Sakın peşimden gelme!Nefret ediyorum senden!'

Sinan,beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı.
Dinlenme odasına geçtik.Başımı onun göğsüne koydum ve hüngür hüngür ağlamaya başladım.

-'Birtanem,hadi anlat bana.Ne oldu?Niye nefret ediyorsun annenden?'

-'Henüz 12 yaşındaydım.Yine bir sabah erkenden uyanmış,annem'in yanına gitmiştim uyansın diye.Onu uyandırmaya çalışmıştım.Ama o bana çok bağırmıştı.
Çok kızmıştı bana.Kazık kadar kız oldun kendin hazırla diye.Bende mutfağa gitmiştim ve elimden geldiği kadar kahvaltımı hazırlamıştım.Belki annem şimdi bana kızmaz diye tekrar gittim odasına.Tekrar uyandırmaya çalıştım onu.Fakat onun bana söylediği tek söz vardı,

-'Yeter artık!İstemiyorum seni istemiyorum anladın mı?İstemiyorum!Babandan kurtuldum,senden kurtulamadım.Rahat bırak!'diye.

O gün çok kırılmıştım ona,çok kızmıştım.
Odama gidip okul çantamı almış ve okula gitmiştim.Akşam eve geldiğimde,evde annem yoktu.Sadece bıraktığı bir not vardı,

-'KURTULDUM SENDEN!'diye.

Derin bir nefes aldım.Ağlamamı durdurmaya çalıştım fakat başarılı olamadım.Yıllarca ağlamamamıştım  ve şimdi özgürce Ağlıyordum.Yılların birikimi vardı.
Nasıl ağlamayayım ki?

-'Ağla meleğim ağla,rahatla'

-'Sinan,ben özür dilerim.Seni de mutsuz ettim'

-'Sen beni bu gün dünyanın en mutlu adamı yaptın Nisan'

-'Seni seviyorum Sinan'

-'Bende seni seviyorum meleğim,bende seni çok seviyorum'