Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

PD!-24

-'BABA!BU KADIN KIM!'
Arkamı döndüm ve merak içerisinde bana bakan kız'ıma baktım.
-'Gel,konuşalım biraz kızım'
-'Baba,bir soru sordum.Bu kadın kim?'
Derin bir nefes aldım ve konuştum.Kelimeler ağzımdan çıkmıyorlardı adeta.
-'A-annen'dedim.

Nisan'ın gözlerindeki o korkuyu görebiliyordum.

-'Baba!Bu gün bir Nisan falan mı?Şaka mı yapıyorsun sen?'
-'Şaka değil kızım,annen geldi!'
-'Ya siz kafayı falan mı sıyırdınız!Benim annem ölmemişmiydi?'
-'Ölmedim!'dedi Nisan.
-'Ölmedim ben,kaçırıldım'
-'N-Nisan o o adi pislik değil di mi!O değil di mi senden ayıran beni!O değil değil mi?'
-'O!'
-'Ulan ben,'tam kapıdan çıkacakken,Ateş seslendi.

-'Baba,anlatmanız gereken şeyler yok mu?'
Arkamı döndüm ve kızıma baktım.
-'Evet,anlatmanız gereken çok şeyler var Nisan hanım!'
-'H-hepsini anlatacağım'dedi Nisan.

-'Hadi!İçeri geçin!'

Ikimizde içeriye geçtik.İlk konuşan Nisan oldu.

-'Ben,gözlerimi açtığımda bir evdeydim.Daha sonra yanıma birkaç adam geldi.İlk önce tanıyamasamda sonra farkettim.Güneş'in arkadaşlarıydı onlar.Güneş,onlara beni yakalamalarını ve öldürmelerini söylemiş.
Beni zorla tuttular.Bir gün kaçarken uçurumdan aşağıya yuvarlandım.Belimi kırmışım.Yıllarca tedavi gördüm tekrar yürüyebilmek için.Yürüyemediğim içinde kaçıp gelemedim yanınıza.Sizleri çok özledim!'

-'Yalan söylüyorsun!Sen benim annem değilsin!Yalan söylüyorsun!'

-'Ateş,kızım,Saçmalama lütfen'
-'Sana inanmıyorum yalancı anne!'

Koşarak kapıyı açtım ve kendimi sokağa attım.Koşuyordum.Nedensiz bir şekilde koşuyordum.Koşmak içimdeki yangını söndürüyordu.Yıllardır ortada olmayan annem esrarengiz bir şekilde ortaya çıkmıştı.Çok canım acıyordu,çok...

-'Nisan!'
Ayla koşarak yanıma geldi ve oturup sıkı sıkı sarıldı bana.
-'Geçicek bunlar birtanem,geçecek anlayacak yaptığı hatayı!'

-'Ben Ateş'in peşinden gidiyorum!'

Sinan,Ateş'in peşinden gitti.
-'Ayla,çok canım acıyor.Bana öyle öfke ile bakması çok canımı yaktı!'

-'Ağla birtanem ağla,rahatla dök içini!'

Ateş'in peşinden çıktım dışarıya.Tam tahmin ettiğim gibi her zaman kaçtığı Park'ta ve her zaman oturduğu salıncaktaydı.

-'Kızım'
-'Baba,doğrumu bunlar?Doğru mu?'
-'Doğru kızım,doğru'
-'Baba!ben...nasıl yaptım böyle birşeyi'
-'Bir anlık öfke ile oldu kızım.Sen onca sene anneni öldü bildin.Tabi bende.Şimdi bir anda esrarengiz bir şekilde ortaya çıkması gerçekten çok mucizevi birşey oldu.Hani hatırlıyormusun,12.yaş gününde sana annenin öldüğünü söylemiştik de sen bize o gelecek ben biliyorum demiştin.Gerçek oldu işte kızım,geldi annen'

-'Baba,onun yanına gidelim,çok kızdı mı bana?'
-'Kızmadı birtanem,kızmadı'

Kapı çaldı ve Ayla kalkıp kapıyı açtı.Kalktım ve kapıya doğru ilerledim.Ateş,sakin bir şekilde içeri girdi ve koşarak bana sarıldı.
Kocaman açtım kollarımı ve sımsıkı sarıldım ona.
-'Özür dilerim anne,özür dilerim'

Onun ağzından Anne kelimesini duymak ben çok mutlu etti.

-'Kızım'diye sanki alıp içime sokacak gibi sarıldım ona.