Pişman Değilim!(TAMAMLANDI) #Wattys2016

-Özel Bölüm-

{Not:2.özel bölüm gelecek gün içerisinde 😝}

_______*________

Gözlerim üzerimde ki beyaz elbiseye takıldı.Bembeyaz elbisem,kandan kıpkırmızı olmuştu. .Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı.Bulanık görüyordumCanım yanmıyordu,aşk uğruna o kadar çok badire atlatmıştım ki artık bu acı çok hafif kalıyordu diğer acıların yanında.Beni vuran adamlar gelip beni yerden kaldırdılar.Bir sandalyeye oturtup ellerimi bağladılar.Hissettiğim acı zerre umrumda değildi.
Bana ne yapacakları da umrumda değildi artık.
Her ne yaparlarsa yapsınlar, toparlanabileceğimden eminim.

-"Seni buraya neden getirdiğimizi biliyorsundur umarım güzellik."

Hiçbir cevap vermedim.Beni getirdikleri yer berbat kokuyordu ve bu koku aşırı miğdemi bulandırmıştı.Bir an önce kurtulmak istiyordum bu cehennemden.

-"Kocan şirketimizi çökertti.Bizde eğer sana zarar verirsek,onun canını yakabileceğimizi düşündük."

Adamlardan biri yanındaki bir adama emir verdi.Adamlardan biri elinde demir bir sopa ile yanıma geldi.Gözlerim tamami ile kapandığında,artık geri dönüşü olmadığının farkındaydım bu yolun.Ölecektim.

Gözlerimi açtığımda,bembeyaz bir odada buldum kendimi.Heryer ayna ile kaplıydı.Odada ki ışık gözlerimi acıtsa da,zamanla alıştım.Aynaların birinde takılı kaldı gözlerim.Üzerimde ki elbiseye bulaşmış olan kan lekesi daha çok artmıştı ve her tarafına saçılmıştı elbisenin.Kollarım mosmor olmuştu.Dudaklarım patlamıştı.Ayağa kalkacak halim dahi yoktu.Adamlar ellerimi ve ayaklarımı bağlamamışlardı.
Ayağa dahi kalkamayacak olduğumu bildikleri içindir.
Hepsinden nefret ediyordum

Sinan,bir mafya şirketini batırmıştı.Şirkette çalışanlar, insan kaçırıyorlardı.Ve Sinan,
bu şirketi batırmıştı.
Açıkçası,kocam ile gurur duyuyordum.
Ve,zamanı geldiğinde beni buradan kurtaracağından da eminim.

Sürgülü kapılar büyük bir gürültü ile açıldı.İçeriye heybetli bir süliet girdi.Suratını tam seçemesem de,
oldukça korkunç görünüyordu.

Ölüme ilk defa yaklaştığımı hissettim o an.Aklıma çocuklarım geldi ve daha sonra arkalarında ki o güçlü adam.Benim adamım.
Eğer ben buradan sağ çıkamazsam,gözlerimi kırpmadan emanet edebileceğim adamdı benim Adamım.
Böyle bir eşe sahip olduğum için dünyanın en şanslı insanıydım ben.
Ben düşünceler içerisinde boğulurken adamlardan biri konuşmaya başladı.

-"Onu geri yollayın."

Adamlardan biri şiddetle kolumdan çekiştirdi ve sürüklemeye başladı.
Morarmış olan kolumun daha çok moraracağından emindim.

Çalışmakta olduğum hastanenin önüne getirdi beni ve bir paçavraymışım gibi fırlatıp attı.
Güçlükle yerden kalktım.
Hastanenin içine doğru ilerlemeye başladım.
Hastanede çalışanlar acele ile yanıma koştular.En son hatırladığım,Sinan'ın endişe ile yanıma koşuşuydu.