25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 1

1 BÖLÜM

12 MART 1943

02.57

PHİLADELPHİA- AMERİKA

Gece tüm sessizliği ile şehrin üstüne çökmüştü. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura, çakan şimşekler eşlik ediyordu. Yatağında derin uykudaki Dr. Jhonsen'ın bile uykusunu bölecek kadar şiddetli çakan şimşekler sanki göğü deliyordu. Gayri ihtiyari elini yatağın sağ tarafına attı. Eliyle birkaç kez yatağın sağ tarafını yokladıktan sonra gözlerini hafifçe açtı, gözlerini ovuşturdu. Yatağın yanından gözlüğünü alıp taktıktan sonra etrafına bakındı. Yataktan kalkıp odadan çıktı.

Salona geldiğinde etraf karanlıktı. Pencereden süzülen sokak lambasının hafif ışığı odayı aydınlatmaya yetmiyordu. Eli lambaya gitti.

" lütfen yakma ışığı"

Elini tekrar çekti Dr. Jhonsen

" şimşekler mi uykunu kaçırdı? Hadi gel yatağa"

Koltukta oturan kadın dizlerini yukarı çekmiş iki eliyle tutuyordu. Dr. Jhonsen cevap alamadığı sorusunu yeniledi.

" tatlım uykunu kaçıran ne"

" cevabını bildiğin soruları sormaktan hiç usanmıyorsun değil mi?''

" tamam anlaşıldı... Desene gene aynı konu"

Jhonsen kadının yanına gelip karşısındaki koltuğa oturdu.

" sen yat John ben birazdan gelirim"

" benim de zaten uykum kaçmıştı... Sanki gök delinmişcesine yağıyor... Şimşekler uyutmadı beni... Hem..."

" neden bu kadar iyisin"

" bu da nereden çıktı şimdi"

" neden bana bu kadar iyi davranıyorsun"

" bilmiyorum Jasmine... Belki seni sevdiğimdendir"

" her şeye rağmen ve sonucunu bile bile mi?''

" uykunu kaçıran şeyin bu olmadığını ikimizde biliyoruz... Ben içeri bakmaya gideyim bu şimşekler uyandırmış olabilir"

" o uyanmaz John... Sende biliyorsun ki uykusunu hiçbir şey kaçıramaz onun"

" haklısın... Bence sende artık kendini hayatın akışına bırakmalısın... Belki üstüne bu kadar düşmezsen kendi kendine her şey yoluna girer..."

Gözleri karanlığa alışan Jhonsen, Jasmine'nin bakışlarının uzun vitrine kilitlendiği görebiliyordu. O da baktı

" ne garip değil mi sadece elimde o var"

dedi Jasmine

" sonuçta bir hatıra..."

Jasmine birden yerinden doğruldu ve elini Jhonsen'a uzattı.

" sonuçta bir... neyse hadi yatalım"